Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία της Ιnterlingua πραγματοποίησαν την περασμένη Τετάρτη οι έξι καθηγητές ξένων γλωσσών, οι οποίοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας (τη δεύτερη κατά σειρά) από τον Ιούλιο του 2012.
Η συγκέντρωση που υποστηρίχθηκε και από το Σωματείο «Βύρωνας», έγινε μόλις μία ημέρα μετά την έξωση που έγινε στους ιδιοκτήτες του Κέντρου Ξένων Γλωσσών που, όπως αποδεικνύεται, αξιοποιούν καταπώς τους βολεύει όλους τους μνημονιακούς νόμους, αφήνοντας τεράστια χρέη προς πάσα κατεύθυνση.
Ο Δρόμος μίλησε με τον Γιώργο Παντελέο, έναν εκ των καθηγητών που βρίσκονται σε επίσχεση, ο οποίος περιγράφοντάς μας τον αγώνα των εργαζομένων στον Όμιλο Ξένων Γλωσσών, έστειλε το δικό τους μήνυμα προς τους εργαζόμενους: «κανείς εργαζόμενος δεν έχει να χάσει τίποτα από τους εργατικούς αγώνες».
Περιγράψτε μας τους σταθμούς του αγώνα σας που έχει ξεκινήσει εδώ και μια διετία.
Κατ’ αρχάς να πούμε ότι μιλάμε για έξι καθηγητές και καθηγήτριες που δουλεύουμε στον Όμιλο Interlingua από το 1995. Το καλοκαίρι του 2010 ο προηγούμενος ιδιοκτήτης πούλησε την επιχείρηση σε μια ομάδα ανθρώπων, η ταυτότητα των οποίων τότε δεν είχε καν κοινοποιηθεί στους εργαζόμενους. Οι ίδιοι μας είπαν σε μια αρχική επικοινωνία πως δεν θα άλλαζε τίποτα σε εργασιακό επίπεδο για κανέναν εξ ημών, τουλάχιστον σε ό,τι αφορούσε τους καθηγητές ξένων γλωσσών. Με το που έγινε η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, ωστόσο, από τον Σεπτέμβριο του 2010 σταμάτησαν να πληρώνουν χωρίς άλλη διευκρίνιση. Δεν εμφανίζονταν καν, έως τον Οκτώβριο του 2010 που προκάλεσαν οι ίδιοι μια συνάντηση σε πανηγυρικό κλίμα, ενημερώνοντάς μας ότι αποτελούν τη νέα διοίκηση, ότι τίποτα δεν θα αλλάξει σε εργασιακό επίπεδο, ευχαριστώντας μας κιόλας για την υπομονή που είχαμε επιδείξει το πρώτο τρίμηνο. Στις αρχές του 2011 κάναμε κάποιες επαφές με την εργοδοσία, σε μια προσπάθεια να βρούμε μια άκρη καθώς οι καθυστερήσεις συνεχίζονταν, οπότε τότε άλλαξαν προσέγγιση και οι ιδιοκτήτες, κάνοντας για πρώτη φορά λόγο για ατομικές συμβάσεις, μειωμένες πληρωμές κλπ., οδηγώντας τελικώς έξι άτομα από το καθηγητικό προσωπικό να προχωρήσουν σε επίσχεση εργασίας από τον Απρίλιο του 2011, αφού προηγουμένως είχαμε υποστεί για αρκετούς μήνες μια ιδιόρρυθμη κατάσταση, βάσει της οποίας ζούσαμε με «έναντι» και χωρίς σαφείς δεσμεύσεις για το εργασιακό μας καθεστώς.
Πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα και βρίσκεστε σε δεύτερη επίσχεση και πώς θα συνεχίσετε;
Ο αγώνας μας κρατά από τον Απρίλιο του 2011, με όπλο την επίσχεση. Έχουμε βρεθεί δύο φορές στην Επιθεώρηση Εργασίας, όπου η εργοδοσία παραδέχεται ότι χρωστά χρήματα, αλλά δεν δεσμεύεται για την αποπληρωμή τους. Ο αγώνας μας είχε πολλές μορφές και υποστηρίχθηκε και πολιτικά, καθώς καταφέραμε να «γίνουμε» και επερώτηση στη Βουλή, μετά την οποία καταφέραμε μια τριμερή συνάντηση. Όλες αυτές οι συνδυαστικές κινήσεις έφεραν κάποιο αποτέλεσμα, αφού η εργοδοσία μας κάλεσε, δηλώνοντας πως θέλει να συνεχίσει τη συνεργασία μαζί μας, υπογράφοντας συναλλαγματικές για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων και των χρημάτων που μας οφείλονταν από την επίσχεση. Η τελευταία συναλλαγματική που πληρώθηκε ήταν ο Δεκέμβριος του 2011. Από αρχές του 2012, παρά το γεγονός ότι είχε υπογραφεί σύμβαση που όριζε ότι οι καθηγητές θα πληρώνονταν τις πρώτες 10 ημέρες του μήνα, η κατάσταση άρχισε πάλι να εκτροχιάζεται επικίνδυνα, κάτι που μας ανάγκασε να οδηγηθούμε πάλι σε κινητοποιήσεις και από τον Ιούλιο του 2012 ξεκινήσαμε πάλι επίσχεση εργασίας. Στο διάστημα αυτό έχουμε κάνει αρκετές παρεμβάσεις στη σχολή, και ενώ στην αρχή η εργοδοσία είχε δεσμευθεί για την αποπληρωμή των χρημάτων της επίσχεσης, το τελευταίο διάστημα άλλαξε τακτική δηλώνοντας ότι δεν τα παραδέχεται αυτά τα χρήματα και δεν προτίθεται να τα πληρώσει. Η πιο πρόσφατη εξέλιξη είναι ότι μόλις την Τρίτη που μας πέρασε (5/2) έγινε έξωση στη σχολή, με δικαστικούς κλητήρες να εμφανίζονται και να αλλάζουν κλειδαριές.
Εμείς συνεχίζουμε στο δρόμο μας, περιμένουμε να γίνει δεύτερη συνάντηση στο υπ. Εργασίας και εφόσον δεν αλλάξει κάτι, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας και στην Επιθεώρηση Εργασίας.
Πόσο σας ενίσχυσε η έκφραση αλληλεγγύης από άλλες συλλογικότητες; Τι μήνυμα θα στέλνατε σε εργαζόμενους που αντιμετωπίζουν καθημερινά πιέσεις;
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε δεχθεί τεράστια συμπαράσταση και από το Σωματείο μας τον «Βύρωνα» και από άλλα Σωματεία, φορείς και συλλογικότητες, γεγονός που μας γέμισε με δύναμη, καθώς θα πρέπει να σας πω ότι μπορεί ο αριθμός των έξι εργαζομένων να φαντάζει μικρός για κάποιες επιχειρήσεις, αλλά στον τομέα της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης, το να αντιδράσουν συλλογικά έξι εργαζόμενοι του ίδιου ομίλου αποτελεί… επανάσταση. Οπότε η έκφραση αλληλεγγύης ήταν για εμάς πολύ σημαντική. Το μήνυμα που θα θέλαμε να στείλουμε σε άλλους εργαζόμενους που αντιμετωπίζουν εργασιακά προβλήματα είναι να μη φοβηθούν να δώσουν αγώνες. Μόνο να κερδίσουμε έχουμε από τέτοιες ζυμώσεις, οι εργοδότες ξέρουν τη δύναμή μας και πραγματικά τη φοβούνται, όσα εργαλεία και αν τους δίνουν οι νόμοι και τα μνημόνια.
