Αποφάσισα να θυσιάσω ένα μέρος από την ανεξαρτησία μου. Δυσκολεύτηκα, ταλαντεύτηκα, το σκέφτηκα και το ξανασκέφτηκα.
Η αρχική μου τάση ήταν να αποδεχτώ την πρόταση συμμετοχής μου στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, η αρνητική έως επιφυλακτική στάση κάποιων φίλων που εκτιμώ πολύ την άποψή τους, με έβαλε σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα ήταν ότι αφενός κινδυνεύω να χάσω τη θέση του αντικειμενικού κριτή των πολιτικών επιλογών της Αριστεράς και αφετέρου να αποδυναμωθεί η προσπάθειά μου για τη σύγκλιση των δυνάμεων της Αριστεράς.
Τελικά, επικράτησε η άποψη που μου έλεγε ότι επειδή ζούμε μια από τις πιο δύσκολες εποχές της νεότερης ιστορίας μας, μια καταστροφική επέλαση των δυνάμεων του σκότους, μια λεηλασία των υλικών μας αγαθών, αλλά και των ψυχών μας, χρειάζεται να συσπειρωθούμε περισσότερο και να δώσει ο καθένας κάτι παραπάνω απ’ αυτό που έχει. Όχι με την ψευδαίσθηση ότι οι εκλογές είναι το παν, αλλά ούτε και με την λανθασμένη εκτίμηση ότι οι εκλογές είναι εντελώς ασήμαντες στον διαρκή και μακροχρόνιο αγώνα.
Η Αριστερά έχει πάρα πολλά προβλήματα. Πολύ περισσότερα και, μερικές φορές, πολύ σοβαρότερα απ’ αυτά που μπορεί να ανεχτεί ένας προοδευτικός πολίτης που θέλει και προσπαθεί να αλλάξει το σύστημα. Αλλά η Αριστερά σηκώνει, σε καλές και κακές εποχές, το μεγαλύτερο βάρος των διεκδικήσεων και αντιπαραθέσεων. Και η βελτίωσή της δεν μπορεί να γίνει μόνο με άρνηση. Ούτε θα περιμένουμε πότε θα αποκτήσουμε την Αριστερά των ονείρων μας. Απαραίτητη η κριτική αφού υπάρχουν τόσοι λόγοι, αλλά απαραίτητη και η συναίνεση πάνω σε κοινούς στόχους. Εξάλλου, όλοι αυτοί που αγωνίζονται μέσα από τις οργανώσεις της Αριστεράς, όπως και οι αριστεροί που παλεύουν έξω από τα κόμματα, δικοί μας άνθρωποι είναι. Τους αλλάζουμε και μας αλλάζουνε, σε μια διαδικασία άλλοτε ευχάριστη κι άλλοτε επώδυνη, αλλά αναγκαία στο δρόμο των ριζικών μεταβολών.
Σ’ αυτή τη φάση, που τα σαρκοβόρα, εσωτερικού και εξωτερικού, έχουν πέσει σαν ακρίδες πάνω μας, πάνω στον τόπο και τους ανθρώπους, πάνω στα δημόσια αγαθά και τον εθνικό πλούτο, μόνο μια υπερσυγκέντρωση των δυνάμεών μας μπορεί να τους αναχαιτίσει και, γιατί όχι, να τους ανατρέψει. Μέσα στο Κοινοβούλιο και, πρωτίστως, έξω, στους χώρους δουλειάς, στις σχολές και τα σχολεία, στους δρόμους και τις πλατείες, στις πόλεις, τα χωριά και τις γειτονιές. Μ’ αυτή τη λογική, πήρα την απόφαση να κατέβω με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στην Α΄ Αθήνας.
Τελικά, επικράτησε η άποψη που μου έλεγε ότι επειδή ζούμε μια από τις πιο δύσκολες εποχές της νεότερης ιστορίας μας, μια καταστροφική επέλαση των δυνάμεων του σκότους, μια λεηλασία των υλικών μας αγαθών, αλλά και των ψυχών μας, χρειάζεται να συσπειρωθούμε περισσότερο και να δώσει ο καθένας κάτι παραπάνω απ’ αυτό που έχει. Όχι με την ψευδαίσθηση ότι οι εκλογές είναι το παν, αλλά ούτε και με την λανθασμένη εκτίμηση ότι οι εκλογές είναι εντελώς ασήμαντες στον διαρκή και μακροχρόνιο αγώνα.
Η Αριστερά έχει πάρα πολλά προβλήματα. Πολύ περισσότερα και, μερικές φορές, πολύ σοβαρότερα απ’ αυτά που μπορεί να ανεχτεί ένας προοδευτικός πολίτης που θέλει και προσπαθεί να αλλάξει το σύστημα. Αλλά η Αριστερά σηκώνει, σε καλές και κακές εποχές, το μεγαλύτερο βάρος των διεκδικήσεων και αντιπαραθέσεων. Και η βελτίωσή της δεν μπορεί να γίνει μόνο με άρνηση. Ούτε θα περιμένουμε πότε θα αποκτήσουμε την Αριστερά των ονείρων μας. Απαραίτητη η κριτική αφού υπάρχουν τόσοι λόγοι, αλλά απαραίτητη και η συναίνεση πάνω σε κοινούς στόχους. Εξάλλου, όλοι αυτοί που αγωνίζονται μέσα από τις οργανώσεις της Αριστεράς, όπως και οι αριστεροί που παλεύουν έξω από τα κόμματα, δικοί μας άνθρωποι είναι. Τους αλλάζουμε και μας αλλάζουνε, σε μια διαδικασία άλλοτε ευχάριστη κι άλλοτε επώδυνη, αλλά αναγκαία στο δρόμο των ριζικών μεταβολών.
Σ’ αυτή τη φάση, που τα σαρκοβόρα, εσωτερικού και εξωτερικού, έχουν πέσει σαν ακρίδες πάνω μας, πάνω στον τόπο και τους ανθρώπους, πάνω στα δημόσια αγαθά και τον εθνικό πλούτο, μόνο μια υπερσυγκέντρωση των δυνάμεών μας μπορεί να τους αναχαιτίσει και, γιατί όχι, να τους ανατρέψει. Μέσα στο Κοινοβούλιο και, πρωτίστως, έξω, στους χώρους δουλειάς, στις σχολές και τα σχολεία, στους δρόμους και τις πλατείες, στις πόλεις, τα χωριά και τις γειτονιές. Μ’ αυτή τη λογική, πήρα την απόφαση να κατέβω με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στην Α΄ Αθήνας.
Στέλιος Ελληνιάδης
Σχόλια
