Συνέντευξη στον Κώστα Στοφόρο. Γραμμένο πριν από 34 (!) χρόνια το έργο Πεθαίνω σα Χώρα του Δημήτρη Δημητριάδη, γίνεται επίκαιρο όσο ποτέ…

Δεν είναι τυχαίο πως αυτή τη στιγμή δυο διαφορετικές εκδοχές του έργου παρουσιάζονται σε θέατρα της Αθήνας:
Η μια -πιο θεατρική- από την ομάδα Πέντε έβδομα και η άλλη, που από την ομάδα Paracoon, που «παντρεύει» το Πεθαίνω σα χώρα με την Ανάθεση (πάλι του Δ. Δημητριάδη).
Πρόκειται για μια χοροθεατρική παράσταση όπου ηθοποιοί και χορευτές αφήνουν τη γλώσσα των λέξεων να ενωθεί με τη γλώσσα του σώματος, ευαισθητοποιώντας το σύγχρονο άνθρωπο.
Όπως σημειώνεται και στο πρόγραμμα Η ευτέλεια της ανθρώπινης ύπαρξης και η ισοπέδωση της αξίας της ώς τις μέρες μας, τόσο στη χώρα μας αλλά και σε όλον σχεδόν τον πλανήτη, δεν αφήνει πλέον κανένα περιθώριο εφησυχασμού, καθησυχασμού και αναβλητικότητας.
Η παράσταση αυτή ήταν μια ευκαιρία να γνωρίσουμε μια διαφορετική ομάδα, την Paracoon και να συζητήσουμε με τον σκηνοθέτη της παράστασης, Γιάννη Μάντση, για μια διαφορετική προσέγγιση στα πολιτιστικά δρώμενα

Paracoon: Παράξενο όνομα. Τι ακριβώς σημαίνει και τι σηματοδοτεί;
Paracoon ή αλλιώς Παρακούν (εκ του ρήματος παρακούω) σηματοδοτεί την θέση και στάση μας έναντι του προκαλούμενου θορύβου που δημιουργείται συχνά-πυκνά γύρω μας (φαίνεται σαν να λες ότι γίνεται γύρω από τους Παρακούν) με στόχο το αποπροσανατολισμό όλων μας. Σήμερα είναι η οικονομική κρίση, παλαιότερα το χρηματιστήριο, η παγκόσμια τρομοκρατία, ο πόλεμος στο Ιράκ, στα Βαλκάνια κ.λπ.

Πότε και πώς γεννήθηκε η ομάδα σας; Ποιοι είναι οι στόχοι, η φιλοσοφία και οι δράσεις της μέχρι σήμερα;
Η χοροθεατρική ομάδα Paracoon δημιουργήθηκε το 2006 και γεννήθηκε από ένα ανοιχτό σε όλους κυριακάτικο παιχνίδι, που ονομάστηκε Ποιος είναι ο αρχηγός;
Προσκαλέσαμε κοντά μας ανθρώπους, ανεξάρτητα από την ηλικία τους και την καλλιτεχνική τους παιδεία ή τεχνική, να παίξουν μαζί μας, να εκφραστούν, να αυτοσχεδιάσουν και να μοιραστούν συναισθήματα και ανάγκες. Αυτό μας ένωσε και δημιούργησε έναν ανθρώπινο ιστό που λειτουργεί στη βάση της εμπιστοσύνης και της συλλογικότητας.
Χωρίς να το έχουμε αντιληφθεί, είχαμε ήδη χτίσει ένα πολύ γερό θεμέλιο για ένα οικοδόμημα που συνεχώς εξελίσσεται και αναπτύσσεται δημιουργικά, έως σήμερα.
Η ομάδα, σύντομα, υιοθέτησε τη φιλοσοφία της ανάδειξης της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου και όχι του κοινωνικού του προφίλ. Πως από θέση και άποψη τα πράγματα δεν αλλάζουν ή έστω βελτιώνονται με το θυμό, αλλά με ώριμη συλλογική δραστηριότητα και δράση. Η τέχνη, ευτυχώς, μπορεί να παρέχει ένα σημαντικό «βήμα» και εξ αυτού προσπαθούμε να δραστηριοποιηθούμε.
Η Paracoon αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και χώρο πρόκλησης ερεθισμάτων για τα μέλη της, ώστε οι ίδιοι να γίνουν δημιουργοί της δικής τους παράστασης ή δρώμενου. Ενδεικτικά έχουν παρουσιαστεί οι παρακάτω χοροθεατρικές παραγωγές:
– Δε βαριέσαι…!: Μία προσπάθεια ευαισθητοποίησης των συμπολιτών μας πάνω σε θέματα περιβαλλοντικής καταστροφής.
– Η Νύχτα: Η χοροθεατρική παράσταση με τίτλο Η Νύχτα, έχει ως αναφορά της το ανθρώπινο όνειρο που κρύψαμε απ’ τους εαυτούς μας, επιτρέποντας στη ζωή μας να νυχτώσει.
– Πεθαίνω σα χώρα: Σειρά παραστάσεων που ξεκινάνε κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στο Θέατρο Olvio τη16η Φεβρουαρίου και θα διαρκέσουν μέχρι την 5η Απριλίου. Βασίζεται στο έργο του Δ. Δημητριάδη Πεθαίνω σα χώρα.
Σκοπός της Paracoon είναι η προώθηση θεμάτων πολιτισμού, τέχνης και λογοτεχνίας με την πραγματοποίηση ανάλογων δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων, καθώς και η συνεισφορά της σε θέματα ανθρωπισμού. Το όραμα της Paracoon είναι να καταφέρει να δημιουργήσει τους δικούς πόρους και τη δική της στέγη, ώστε να μπορεί να επιβιώνει και στο μέλλον, αγκαλιάζοντας όλες τις μορφές τέχνης και κάθε δημιουργικό άνθρωπο. Πλέον, η Paracoon είναι μία αυτοδιαχειριζόμενη ανοιχτή καλλιτεχνική κοινότητα που απευθύνεται σε καλλιτέχνες και μη, η οποία δραστηριοποιείται σε 4 επίπεδα:
  – Στο παιχνίδι
  – Στην εκπαίδευση
  – Στη δημιουργία ενός δικτύου ομάδων
  – Στην ανάδειξη και υποστήριξη νέων δημιουργών μέσω της πραγματοποίησης νέων     παραγωγών.

Γιατί το Πεθαίνω σα χώρα αυτή την εποχή;
Γιατί είναι επίκαιρο και διαχρονικό έργο. Γιατί η αγανάκτηση και ο θυμός είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος, της αφασίας και της παθητικότητας. Χρειαζόμαστε παιδεία και ένα έργο σαν το Πεθαίνω σα χώρα πλέον των άλλων, μας φέρνει αντιμέτωπους με το προσωπικό μας έλλειμμα σ’ αυτόν τον τομέα. Είναι γραμμένο σε μία αξιοζήλευτη ελληνική γλώσσα και μιλάει για όλα.

Με ποιον τρόπο προσεγγίζετε εσείς το έργο του Δημητριάδη; Έχετε να δώσετε κάτι διαφορετικό στην ερμηνεία του;
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε εμείς είναι να το υπηρετήσουμε. Δεν χρειάζονται πειραματισμοί και έξυπνες ιδέες. Τα περιέχει όλα μέσα του, τα λέει όλα. Το προσεγγίζουμε, επομένως, με σεβασμό.

Διαβάζω πως η είσοδος είναι δωρεάν για τους ανέργους… Νιώθετε πως οι καλλιτέχνες έχουν μια παραπάνω ευθύνη απέναντι στην εποχή;
Δεν είναι δυνατόν να έχουμε επιλέξει έναν πνευματικό δρόμο και να είμαστε αδιάφοροι για τον ίδιο το συνάνθρωπό μας.

Ποιος είναι ο αρχηγός; Μου φαίνεται ενδιαφέρον και προκλητικό το παιχνίδι που διάβασα ότι παίζετε κάθε Κυριακή. Με ποιον τρόπο λειτουργεί;
Το παιχνίδι Ποιος είναι ο αρχηγός; αποτελεί μία κυριακάτικη τρίωρη συνάντηση που επιμελούνται και καθοδηγούν μέλη της ομάδας εκ περιτροπής. Ο ένας «χτίζει» πάνω στον άλλον. Δοκιμάζουμε όλοι διαφορετικά πράγματα, φέρνουμε στην ομάδα τις ανησυχίες μας, τους προβληματισμούς μας, τις πειραματικές μας διαθέσεις και με όχημα την τέχνη εκφραζόμαστε δημιουργικά. Κανένα παιχνίδι δεν είναι ίδιο με το άλλο όπως κανείς μας δεν είναι ίδιος με κάποιον άλλον άνθρωπο. Τελικός στόχος είναι η δημιουργία ανθρώπινων σχέσεων βασισμένων στην εμπιστοσύνη. Όταν αυτό επιτυγχάνεται, οι άνθρωποι παίζοντας, ελευθερώνονται ψυχικά και εκφράζονται.

 

INFO

 – Η παράσταση της ομάδας Paracoon Πεθαίνω σα χώρα βασίζεται στα έργα Πεθαίνω σα χώρα και Ανάθεση του Δ. Δημητριάδη. Παρουσιάζεται κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 9μ.μ. στο Θέατρο Olvio (Ιεράς Οδού 67)
 – Η παράσταση της ομάδας Πέντε έβδομα, παρουσιάζεται στο Θέατρο Παραμυθιάς, στο Μεταξουργείο, κάθε Κυριακή στις 8μ.μ.

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!