του Εσσάμ Αλαντάση
Ο Αδελφός μου! Ο Φίλος! Ο Βαγγέλης Πισσίας ο Ελληνοαλεξανδρινός, έτσι του άρεσε να τον φωνάζουν… Με τον Βαγγέλη κάναμε πολλά ταξίδια για την αλληλεγγύη, για την ελευθερία. Είναι ένας αγωνιστής. Είναι ο πρώτος που έσπασε τον ναυτικό αποκλεισμό στη Λωρίδα της Γάζας με ένα ελληνικό ψαροκάικο, τον «Άγιο Νικόλα».
Ο Βαγγέλης τόσο πολύ αγάπησε την Ελλάδα! Κι όταν μιλούσε γι’ αυτήν, πάντα καμάρωνε. Και ταυτόχρονα είχε την πίκρα για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα… Αυτά θυμάμαι από τον Αδελφό μου Βαγγέλη.
Και το μεγάλο πάθος του, η Παλαιστίνη! Πάντα μαζί κουβεντιάζαμε για την ελιά, τη ρίγανη και το φασκόμηλο… και μου ’λεγε: αυτή είναι η μαγεία που συνδέει τις δύο πατρίδες μας! Ήταν πάντα δίπλα σε όλους τους ανθρώπους που είναι κατακτημένοι…
Ο δρόμος για την ελευθερία δεν είναι δύσκολος, αρκεί να αγωνιστούμε με δύναμη και αξιοπρέπεια..
Καλό ταξίδι αδελφέ μου Βαγγέλη Αλεξανδρινέ! Να δώσεις χαιρετίσματα στη Μάνα μου και στον Πατέρα και στα Αδέλφια, που δεν τους είδα όταν φύγανε για το μεγάλο ταξίδι τους… Και να ξέρεις, αδελφέ μου, ότι η μνήμη ζει πιο πολύ από τους ανθρώπους.
Αθάνατος, αθάνατος αδελφέ μου Βαγγέλη!
Η φιλία
Η φιλία είναι σαν τον υδράργυρο, άπιαστη,
μα εγώ τη γύρισα και τη βρήκα.
Άνθρωποι πέρασαν πολλοί, άφησαν σημάδια ή τίποτα.
Ο φίλος μου έμεινε,
σαν καθαρό ποτάμι που πίνω άφοβα,
σαν σωσίβιο στα βαθιά νερά μου.
Μικρός πίστευα πως μόνο ο αδελφός είναι πραγματικός φίλος!
Απογοητεύτηκα.
Έχει καρδιά αδερφού.
Όταν ένιωθα, ένιωθε.
Όταν πόνεσα, πόνεσε.
Ό,τι εύχεται για την ψυχή του, εύχεται και για μένα.
Αυτός είναι ο αδελφός μου.
Κι ας μην έχουμε την ίδια μάνα ούτε το ίδιο αίμα.
Από το φίλο μου έμαθα τα καράβια πώς πολεμούν, τα λιμάνια και την ελευθερία.
Ένας φίλος με αρχές, «πιστεύω».
Η λέξη φίλος δεν λέγεται εύκολα.
Για εκείνον όμως εύκολα την είπα.
Είναι μπροστά μα με άφησε να φτάσω
και στο τέλος περπατήσαμε μαζί.
Είχα πατέρα, έχω αδελφό.
Ο φίλος μου είναι και τα δύο.
