Ο Νίκος Γιαννόπουλος, παιδί αγροτικής οικογένειας, εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη 12 ετών, για να εργαστεί. Δούλεψε για πολλά χρόνια, έως το 1984, που προσλήφθηκε στον ΟΣΕ, στον ιδιωτικό τομέα, στον κλάδο κατεργασίας ξύλου, ως τεχνίτης κατασκευής σαλονιών. Δραστηριοποιήθηκε στο Σωματείο Κατεργασίας Ξύλου Νομού Θεσσαλονίκης, εκλεγμένος στη διοίκηση με ενιαίο ψηφοδέλτιο με τις δυνάμεις της ΕΣΑΚ-Σ από το 1981 έως το 1989. Ιδρυτικό μέλος της ΠΑΣΚΕ Θεσσαλονίκης Ιδιωτικού Τομέα.
Τις κρίσιμες περιόδους του συνδικαλιστικού κινήματος των πρώτων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, το 1984 με το γνωστό άρθρο 4 αλλά και την περίοδο 1985-1987 με τις περιβόητες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ήταν στη πρώτη γραμμή των αγώνων για την ανατροπή τους.
Τις κρίσιμες περιόδους του συνδικαλιστικού κινήματος των πρώτων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, το 1984 με το γνωστό άρθρο 4 αλλά και την περίοδο 1985-1987 με τις περιβόητες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ήταν στη πρώτη γραμμή των αγώνων για την ανατροπή τους.
Μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης από το 1989 και Οργανωτικός Γραμματέας του ΕΚΘ από το 1992, εκλέχθηκε πρόεδρος στο ΕΚΘ το 2000, θέση την οποία κατείχε μέχρι τον θάνατό του.
Προερχόμενος από αριστερή οικογένεια, δεν ξέχασε παρότι μέλος του ΠΑΣΟΚ τις καταβολές του και ήταν ιδιαίτερα δεκτικός στις προτάσεις της Αριστεράς σε όλα τα επίπεδα και στο σ.κ. και στην αυτοδιοίκηση με την οποία ασχοληθείτε από το 2005.
Χαρακτηριστική, όταν δεχόταν κριτική από το ΠΑΣΟΚ και κατηγορίες για ενδοτισμό στις πιέσεις των συνδικαλιστών της Αριστεράς, ήταν η φράση του: «τη μάνα μου δεν την είδα να φορά τίποτε άλλο από μαύρα γιατί έχασε δύο αδέλφια στον εμφύλιο από τους ταγματασφαλίτες. Θα κάνω αυτό που πρέπει, παρατήστε με.»
Αρνήθηκε επίμονα να κατεβάσει το πανό που κρέμεται από το ΕΚΘ και το οποίο γράφει «Παλεύουμε ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης» μετά την κυβερνητική αλλαγή το 2009.
Είχε ιδιαίτερη ευαισθησία στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα .
Χαρακτηρίστηκε από όλους τους συναδέλφους του στα αντίπαλα ψηφοδέλτια ως άξιος αντίπαλος.
Επί προεδρίας του, το ΕΚΘ ήταν από τα πρώτα εργατικά κέντρα που συμμετείχαν στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ με ουσιαστική συμμετοχή και δράση και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο και στις μεγάλες κινητοποιήσεις του λαού ενάντια στον πόλεμο του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία, στις κινητοποιήσεις ενάντια στο άρθρο 16 αλλά και πέρυσι για τον λαό της Παλαιστίνης.
Προερχόμενος από αριστερή οικογένεια, δεν ξέχασε παρότι μέλος του ΠΑΣΟΚ τις καταβολές του και ήταν ιδιαίτερα δεκτικός στις προτάσεις της Αριστεράς σε όλα τα επίπεδα και στο σ.κ. και στην αυτοδιοίκηση με την οποία ασχοληθείτε από το 2005.
Χαρακτηριστική, όταν δεχόταν κριτική από το ΠΑΣΟΚ και κατηγορίες για ενδοτισμό στις πιέσεις των συνδικαλιστών της Αριστεράς, ήταν η φράση του: «τη μάνα μου δεν την είδα να φορά τίποτε άλλο από μαύρα γιατί έχασε δύο αδέλφια στον εμφύλιο από τους ταγματασφαλίτες. Θα κάνω αυτό που πρέπει, παρατήστε με.»
Αρνήθηκε επίμονα να κατεβάσει το πανό που κρέμεται από το ΕΚΘ και το οποίο γράφει «Παλεύουμε ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης» μετά την κυβερνητική αλλαγή το 2009.
Είχε ιδιαίτερη ευαισθησία στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα .
Χαρακτηρίστηκε από όλους τους συναδέλφους του στα αντίπαλα ψηφοδέλτια ως άξιος αντίπαλος.
Επί προεδρίας του, το ΕΚΘ ήταν από τα πρώτα εργατικά κέντρα που συμμετείχαν στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ με ουσιαστική συμμετοχή και δράση και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο και στις μεγάλες κινητοποιήσεις του λαού ενάντια στον πόλεμο του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία, στις κινητοποιήσεις ενάντια στο άρθρο 16 αλλά και πέρυσι για τον λαό της Παλαιστίνης.
Η Συντακτική Επιτροπή Θεσσαλονίκης του Δρόμου
Σχόλια
