Ανακοινώθηκαν τη Δευτέρα 12/7 τα στατιστικά στοιχεία των επιδόσεων των φετινών υποψηφίων για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Δεν θα αναφερθώ στον τζόγο της εισαγωγής στις Σχολές που εισήγαγε το Υπουργείο και που θα διαφανεί τις επόμενες μέρες. Θα αναφερθώ στις επιδόσεις και μάλιστα στην κατεύθυνση των Ανθρωπιστικών Σπουδών. Το 51,19% των μαθητών είναι κάτω από το 10 στην Ιστορία. Το 45,26% είναι κάτω από το 10 στα Αρχαία. Το 43,91% είναι κάτω από το 10 στην Κοινωνιολογία.
Αυτά τα δεδομένα προσφέρονται για όλων των ειδών τις ερμηνείες ανάλογα με τη στόχευση διάφορων καθεστωτικών (και μη) πολιτικών χώρων. Άλλοι θα κατηγορήσουν τους «τεμπέληδες καθηγητές», άλλοι θα θεωρήσουν ότι η «εθνομηδενιστική» κυριαρχία στην εκπαίδευση είναι υπεύθυνη ακόμη και για τα Μαθηματικά, άλλοι θα νοσταλγήσουν τις παλιές εποχές που τα σχολεία έβγαζαν μορφωμένους ανθρώπους (ξεχνώντας κατά σύμπτωση το ποσοστό των αποφοίτων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά και το ποσοστό των αναλφάβητων στις ένδοξες δεκαετίες του 50 και του 60).
Ωστόσο, για όσους ζούμε στην εκπαίδευση και δεν εκφράζουμε απλώς απόψεις επί αυτής ή επί τη ευκαιρία αυτής, αυτό το «σκληρό» δεδομένο είναι αφιερωμένο: α) στην απόλυτη «επιτυχία» της τηλε-εκπαίδευσης επί ενάμιση χρόνο και στην ένθερμη διαφήμισή της από το υπουργείο, β) στις συνδικαλιστικές οργανώσεις (έστω και τις μειοψηφούσες) των καθηγητών που δεν τόλμησαν να ψελλίσουν ότι αυτά τα παιδιά της Γ΄ Λυκείου θα έπρεπε έστω με βάρδιες να επιστρέψουν στα σχολεία και γ) στην εφημερίδα Καθημερινή που κατά παράβαση όποιας δεοντολογίας την παραμονή της έναρξης των εξετάσεων βγήκε να ανακοινώσει ότι τα θέματα θα είναι εύκολα! Κατά ανάλογο τρόπο, το Υπουργείο μέχρι σήμερα 15/7 δεν έχει ανακοινώσει επισήμως ποιος είναι ο μέσος όρος των επιδόσεων των μαθητών, επί του οποίου θα βγουν οι ελάχιστες βάσεις εισαγωγής, αλλά αφήνει διαρροές στον Τύπο. Μάλλον δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί τον αριθμό των μαθητών που θα μείνουν εκτός πανεπιστημίων. Θα είναι 20.000, θα είναι 25.000, μήπως παραπάνω; Μήπως να ανακοινωθεί μια μέρα με πολλά «κρούσματα» στις παιδικές κατασκηνώσεις για να αναμειχθεί ο φόβος με την ματαίωση;
Η αποτυχία, όμως, είναι η στιγμή της αλήθειας. Και δεν θα την αποφύγουν αυτοί που διάλεξαν τη γενιά του 2003, που έκανε μάθημα ενάμιση χρόνο στο webex για να μειώσουν κατά ένα τρίτο τις δομές της ανώτατης εκπαίδευσης και τους φοιτητές της χώρας (μνημονιακή επιταγή από το 2011, την οποία όλες οι κυβερνήσεις από τότε επιχείρησαν να εφαρμόσουν με μέτρια αποτελέσματα).
Αλλά εμείς που ζούμε στην εκπαίδευση οφείλουμε να στηρίξουμε τα παιδιά μας, τους νέους φοιτητές και τους μαθητές με τα τεράστια γνωστικά κενά και τα τραύματα όλων των ειδών, εκείνους που θα πετάξει εκτός ο τζόγος του Υπουργείου.
Όχι, η εκπαίδευση δεν γίνεται μέσα από τις σπασμένες φωνές των κινητών τηλεφώνων!
* Ανάρτηση στο facebook
