Οι εικόνες στο τηλεοπτικό κανάλι «ΤΒ 7», ένα από τα τρία τοπικά, στο βραδυνό δελτίο ειδήσεων ήταν συγκλονιστικές. Μπροστά στο φακό, μία ομάδα εισπρακτόρων μπούκαρε στην κυριολεξία στα διαμερίσματα των πολυκατοικιών που μένουν φτωχοί άνθρωποι για να εισπράξει τις καθυστερημένες οφειλές στην εταιρία ηλεκτρισμού! Όταν μία νοικοκυρά αρνήθηκε να ανοίξει, οι εισπράκτορες -παίρνοντας ρεύμα από την κεντρική παροχή της πολυκατοικίας- έκοψαν την πόρτα με ηλεκτρικό πριόνι μετάλλων και μπήκαν με το ζόρι μέσα στο μικρό διαμέρισμα. Κοίταξαν τριγύρω και πήραν οτιδήποτε είχε κάποια αξία.
Μια παλιά τηλεόραση, ένα μεταχειρισμένο dvd player, ένα φτηνό ρολόι τοίχου και το ψυγείο, αφού το άδειασαν από μερικά λαχανικά και ένα μισοφαγωμένο λουκάνικο. Η μεσήλικη γυναίκα αποσβολωμένη ψέλιζε ότι είναι άνεργη εδώ και πολύ καιρό, αφού τα εργοστάσια της πόλης είχαν μειώσει σχεδόν κατά το ήμισυ το δυναμικό τους. Από καιρό ζούσε χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, με κεριά, επειδή το χρέος της στην εταιρία είχε φτάσει τα 140 ευρώ! Οι εισπράκτορες, δύο άντρες και δύο γυναίκες, φόρτωσαν τα λιγοστά πράγματα στο βανάκι τους και κίνησαν για το επόμενο διαμέρισμα, υπενθυμίζοντας στην κάτοχο του διαμερίσματος ότι αν δεν εξοφληθεί το χρέος από την πώληση των κατασχεμένων, θα επιστρέψουν με κίνδυνο να της πάρουν ακόμα και το διαμέρισμα που είναι ό,τι της έχει απομείνει από τη σοβιετική εποχή!
Ένας Ρωμιός από την παρέα, πετυχημένος επιχειρηματίας, όση ώρα παρακολουθούσαμε τις ειδήσεις, μου εξηγούσε με ένα πικρό χαμόγελο ότι η αμοιβή της εργάτριας επί Σοβιετικής Ένωσης ήταν δύο φορές η δική του που εργαζόταν στο ίδιο μεταλλουργικό εργοστάσιο ως μηχανικός. 4-5 ρούβλια τη μέρα έφταναν και περίσσευαν όταν η δουλειά δεν έλειπε ποτέ από κανέναν, ένα κιλό πατάτες κόστιζε λίγα καπίκια, σχολείο, νοσοκομείο και διακοπές ήταν δωρεάν και για το σπίτι πλήρωναν ένα μικροποσό για κοινόχρηστα που περιλάμβανε καθαριότητα, ασανσέρ, ηλεκτρισμό, αέριο, θέρμανση και ζεστό νερό όλο το εικοσιτετράωρο!
Τώρα, οι ολιγάρχες που ευλογήθηκαν από τη δημοκρατική Δύση, στήνουν τους πολίτες στον τοίχο για μια χούφτα καπίκια!
Ένας Ρωμιός από την παρέα, πετυχημένος επιχειρηματίας, όση ώρα παρακολουθούσαμε τις ειδήσεις, μου εξηγούσε με ένα πικρό χαμόγελο ότι η αμοιβή της εργάτριας επί Σοβιετικής Ένωσης ήταν δύο φορές η δική του που εργαζόταν στο ίδιο μεταλλουργικό εργοστάσιο ως μηχανικός. 4-5 ρούβλια τη μέρα έφταναν και περίσσευαν όταν η δουλειά δεν έλειπε ποτέ από κανέναν, ένα κιλό πατάτες κόστιζε λίγα καπίκια, σχολείο, νοσοκομείο και διακοπές ήταν δωρεάν και για το σπίτι πλήρωναν ένα μικροποσό για κοινόχρηστα που περιλάμβανε καθαριότητα, ασανσέρ, ηλεκτρισμό, αέριο, θέρμανση και ζεστό νερό όλο το εικοσιτετράωρο!
Τώρα, οι ολιγάρχες που ευλογήθηκαν από τη δημοκρατική Δύση, στήνουν τους πολίτες στον τοίχο για μια χούφτα καπίκια!
Στ. Ελλ.
Σχόλια
