Του Μανώλη Γλέζου.
Όταν η οργή των εργαζομένων και των συνταξιούχων για την περικοπή των ημερομισθίων, των μισθών και των συντάξεων δεν εκφρασθεί σε κοινή δράση, τότε θα περικοπούν ακόμη περισσότερο.
Όταν η αγανάκτηση των πολιτών για τη μείωση των εισοδημάτων τους, για την ανεργία, για την ύφεση της οικονομίας δεν εξελιχτεί σε κινητοποιήσεις ανατροπής αυτής της πολιτικής, τότε η χρεοκοπία της οικονομίας της χώρας είναι αναπόφευκτη.
Όταν ο θυμός του ελληνικού λαού για το ξεπούλημα του τόπου στην τρόικα και την ολοκληρωτική κατάργηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας δεν μεταλλαχθεί σε εξέγερση, τότε επέρχεται και η υποδούλωση.
Δεν αρκεί η οργή, η αγανάκτηση, ο θυμός. Απαιτείται η έκφρασή τους, η εξέλιξή τους, η μετεξέλιξή τους, η μετάλλαξή τους σε κοινή διαμαρτυρία, σε κοινούς αγώνες, σε κοινή εξέγερση εναντίον τού δικομματισμού, του Μνημονίου, της τρόικας, εναντίον της υποταγής και της υποτέλειας και υπέρ της Εθνικής Ανεξαρτησίας.
Η απεργία της 23ης Φεβρουαρίου, προσφέρει την ευκαιρία να εκδηλωθεί η πλήρης αντίθεση του λαού στα σχέδια υποδούλωσής του. Παρέχει τη δυνατότητα να ακουστεί καθαρά η λαϊκή βούληση: Να φύγει η κυβέρνηση της υποτέλειας. Φτάνει πια! Ως εδώ και μη παρέκει.
