Το ξεπούλημα της ΑΤΕ με συνοπτικές διαδικασίες ξανάρχεται στο προσκήνιο. Γιατί τώρα και γιατί έτσι; Ποια είναι η εκτίμησή σας;
Πρόκειται για μια παλιά ιστορία που επανακάμπτει. Πριν από 2-3 χρόνια ο ιδιοκτήτης της Τράπεζας Πειραιώς είχε ξανακάνει πρόταση εξαγοράς πακέτου της ΑΤΕ και του Τ.Τ. Εμείς θεωρούμε ότι αφενός αυτή η ιστορία με την αποκρατικοποίηση ή καλύτερα το χάρισμα της Αγροτικής -γιατί πολύ αμφιβάλλουμε εάν θα μπει έστω και ένα ευρώ στα ταμεία του κράτους- στον Σάλα και την Τράπεζα Πειραιώς έχει να κάνει με το στίγμα που θέλει να δώσει η κυβέρνηση Σαμαρά στην τρόικα. Το στίγμα μιας σθεναρής κυβέρνησης, που υποχωρεί σε κάθε αξίωση και ξεπουλά τη δημόσια περιουσία με συνοπτικές διαδικασίες. Ήδη είναι δύσκολα όλα τα άλλα μέτρα, σαφώς πιο δύσκολα, όπως τα θεωρούν αυτοί τουλάχιστον (μειώσεις μισθών, συντάξεων) τα οποία – απ’ ό,τι φαίνεται- και αυτά θα περάσουν.
Από την άλλη, το τραπεζικό σύστημα, παρά τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που έχει πάρει τα τελευταία τέσσερα-πέντε χρόνια από τον κρατικό Προϋπολογισμό, δεν έδωσε σχεδόν τίποτα για να σταθεί στα πόδια του. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να σταθεί στα πόδια του όταν οι επισφάλειες έχουν πάρει την ανιούσα, αναπόφευκτα, με ύφεση που αγγίζει το 7%. Χρήματα δεν έχουν δοθεί στην πραγματική οικονομία, παρ’ ότι τα δελτία των οκτώ προσπαθούν να πείσουν για το αντίθετο… Προσπαθούν, επί της ουσίας, να «κρατήσουν στη ζωή» τους πολιτικούς φίλους τους και αυτό νομίζω ότι μπορούμε να το πούμε με απόλυτη σιγουριά και ασφάλεια. Ένας τέτοιος είναι ο Σάλας και η Τράπεζα Πειραιώς. Δεν είναι μια τράπεζα ζωντανή, δεν είναι μια τράπεζα με ρυθμούς τέτοιους που να μπορεί να πει κανείς ότι την στηρίζουν. Αντίθετα, η Αγροτική, παρ’ ότι κρατική τράπεζα, έτσι όπως θέλουμε να το λέμε, είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση, όπως αποδεικνύεται και από τα μεγέθη της που έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί.
Θα σας θυμίσω εδώ ότι όταν ζήτησε ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ τα στοιχεία της έκθεσης BlackRock, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές, αυτά δεν δόθηκαν. Δεν δόθηκαν, εσκεμμένα, διότι τα μεγέθη διαψεύδουν τις κινήσεις που αυτή τη στιγμή θέλει να κάνει η κυβέρνηση Σαμαρά. Η BlackRock δεν διαπίστωσε απολύτως κανένα πρόβλημα στην Αγροτική, σε αντίθεση με όλες τις άλλες τράπεζες.
Μπορούμε να πούμε, δηλαδή, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια κίνηση για «να σωθεί το κράτος», να βάλει κάποια χρήματα στο ταμείο, μάλλον πάει να σώσει την Τράπεζα Πειραιώς, δίνοντάς της ένα υγιές τραπεζικό κομμάτι.
Είναι απόλυτα σωστή η εκτίμηση που κάνετε. Αρκεί να πω ότι για το 2011, εξαιρουμένου του PSI, είχε κέρδη. Αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, η Αγροτική είχε οργανικά κέρδη. Μιλάμε για μια τράπεζα με τεράστιο δίκτυο, με τεχνογνωσία, σε περιοχές που οι ιδιωτικές τράπεζες δεν αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Και τονίζω και ένα άλλο ζήτημα. Αυτή η ενέργεια δεν αφορά μόνο το σώσιμο κάποιων τραπεζών ή να γίνουν συγχωνεύσεις που θα μας εξασφαλίσουν μερικούς ιδιωτικούς ομίλους, για να ικανοποιήσουμε και τους δικούς μας φίλους, αλλά και την τρόικα.
Αφορά και τις αλυσιδωτές επιπτώσεις που θα προκαλέσει στη διαβίωση του ελληνικού λαού. Έχει σκεφτεί κανείς, πόσο θα ανέβει το κόστος επιβίωσης, πόσο θα ανέβει το κόστος διατροφής, αλλά και η ποιότητα των τροφών για όλο τον ελληνικό λαό; Έχει σκεφθεί κανείς εάν οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις που υπάρχουν και αυτή τη στιγμή ανήκουν στην Αγροτική, θα συνεχίσουν να καλλιεργούνται; Και δεν θα γίνουν, ας πούμε, φωτοβολταϊκά πάρκα για να εξάγουν ιδιώτες την ενέργεια στο εξωτερικό;
Είναι αλυσιδωτά τα προβλήματα που δημιουργούνται. Δεν είναι μια τράπεζα μικρού μεγέθους, που θα πούμε ότι μπαίνει σε μια διαδικασία ενεργητικό-παθητικό και τελειώνουμε. Εδώ μιλάμε για την αναδιάρθρωση του πρωτογενούς τομέα, ώς ένα βαθμό. Κανείς δεν ασχολείται, ούτε καν οι εφημερίδες, παρά τις συζητήσεις που έχει κάνει το σωματείο, τις ανακοινώσεις που έχουμε κάνει επί πληρωμή στον Τύπο, για να ακουστεί η άποψή μας.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για τράπεζα ειδικού σκοπού. Κι όμως, ο νυν υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης εξαγγέλλει στήριξη της πρωτογενούς παραγωγής, ενώ από την άλλη, ένας βασικός πυλώνας που θα μπορούσε να στηρίξει την παραγωγή και με τις θυγατρικές της εταιρείες, τις συνεταιριστικές κ.λπ., ξεπουλιέται. Δεν είναι μια μεγάλη αντίφαση;
Έτσι ακριβώς είναι, αυτή η κυβέρνηση. Ένα χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της ιστορίας είναι η ΔΩΔΩΝΗ, μια θυγατρική της Αγροτικής, με το υπόλοιπο ποσοστό να ανήκει στους συνεταιρισμούς.
Είναι κερδοφόρα επιχείρηση και προσθέτει στον ενοποιημένο ισολογισμό της Αγροτικής, αλλά κρατάει και στη ζωή όλη την περιφέρεια της Ηπείρου δημιουργώντας εισοδήματα από τους αγελαδοτρόφους μέχρι τους διακινητές του γάλακτος, διασφαλίζοντας την ποιότητα του γάλακτος. Και αυτήν ακόμα που είναι κερδοφόρα θέλουν να την ξεπουλήσουν. Έχουν υπάρξει προσφορές, δεν έχουν καταλήξει πού θα δοθεί. Αλλά στην ουσία τι κάνουν; Θα τη δώσουν σε κάποιον ιδιώτη ή προσπαθούν τουλάχιστον να την δώσουν σε ιδιώτη, που μπορεί άνετα να εισάγει φθηνότερη σκόνη από το εξωτερικό, καταργώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας και δημιουργώντας ανεργία σε όλη την περιφέρεια, την ταλαιπωρημένη περιφέρεια Ηπείρου.
Αυτό το παράδειγμα έχει να κάνει και με μια ιδιαίτερη τακτική που προωθείται. Προσπαθούν να απογυμνώσουν την ΑΤΕ από μια σειρά τέτοιες επιχειρήσεις, στην ουσία, δηλαδή, την απαξιώνουν.
Και η κραυγαλέα περίπτωση της απαξίωσης είναι αυτό για το οποίο επαίρεται ο διοικητής μας, αυτό το σχέδιο αναδιάρθρωσης που του επέβαλε η τρόικα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στην ουσία τού ζήτησαν να μειώσει την τράπεζα μέσα σε λίγα χρόνια, μέχρι που να προκύψει η πώλησή της. Από το 2010, μέχρι το 2014- 2015, προκύπτει μια μείωση της αξίας της, όλων των στοιχείων της, όλης της παρέμβασής της στην αγορά, κατά 35%.
Στην ουσία, αποσύρεται αφήνοντας κομμάτια της αγοράς όχι γιατί το επέβαλε ο υγιής ανταγωνισμός, αλλά με το έτσι θέλω του Αλ Μούνια και της τρόικας. Είναι μια ιδεολογική εμμονή, θα έλεγα – τίποτα στο Δημόσιο, τίποτα κρατικό, όλα στους ιδιώτες φίλους μας.
Υπάρχει κάποιος σχεδιασμός από το συνδικαλιστικό κίνημα για το ζήτημα αυτό;
Θα πρέπει να σας πω ότι ο σύλλογος της Αγροτικής, που ως πρωτοβάθμιο σωματείο θα έπρεπε να δίνει και τον τόνο και στην ΟΤΟΕ, ελέγχεται πλειοψηφικά από τις παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Ακόμα και χθες (25/7) που υπήρξε ένα προεδρείο του συλλόγου, η πλειοψηφία πάει πολύ αργά, κινούμενη στο πλαίσιο που έχει μάθει μέχρι σήμερα: με τους κομματικούς φίλους, μήπως γίνει κάποια παρέμβαση στο διάδρομο. Ενώ πιέζουμε ως Αριστερά, να έχει θέση το σωματείο όχι στις πωλήσεις των θυγατρικών του συνεταιριστικού τομέα, δηλαδή ΔΩΔΩΝΗ, Βιομηχανία Ζάχαρης, ΣΕΚΑΠ, ο σύλλογος αρνείται. Προσπαθεί να σώσει την τράπεζα, χωρίς να καταλαβαίνει ότι ο βασικός πυρήνας της τράπεζας και αυτό που την διαφοροποιεί είναι και όλη αυτή η σειρά των θυγατρικών που κατέχει.
Παρ’ όλα αυτά, επειδή καταλαβαίνουν και οι ίδιοι ότι οι κομματικοί τους φίλοι τους έχουν παρατήσει και υπό την πίεση των γεγονότων, αποφασίσθηκε μια στάση στο Λεκανοπέδιο και μια συνέλευση (σ.σ. έγινε την Πέμπτη 26/7), την Δευτέρα 30/7 προχωράμε σε 24ωρη απεργία μαζί με την ΟΤΟΕ. Έχουμε παράλληλα κινήσει διαδικασίες σε όλα τα κόμματα την Βουλής να πάρουν θέση, γιατί εκτίμηση μου είναι ότι πολύ σύντομα θα υπάρξουν ανακοινώσεις.
Θα έπρεπε ίσως η Αριστερά, ιδιαίτερα πολιτικά να σηκώσει αυτό το θέμα. Αν καταφέρουμε να εμποδίσουμε αυτήν την ιστορία, θα καθυστερήσουμε την εκποίηση του Τ.Τ. και θα φέρουμε εμπόδια γενικά στο σύνολο των αποκρατικοποιήσεων.
