Η μοναδική μέριμνα της κυβέρνησης σε όλο τον διπλωματικό μαραθώνιο που κατέληξε στον «θρίαμβο» της 11ης Μαρτίου και θα συνεχιστεί στην «παλιγγενεσία» της 25ης Μαρτίου είναι οι τράπεζες και η πάση θυσία σωτηρία τους.
Οι τράπεζες είναι που επέβαλαν την πατριωτική λογοκρισία σε κάθε συζήτηση περί αναδιάρθρωσης χρέους, αυτές είναι ο υποβολέας της κυβέρνησης κάθε φορά που απορρίπτει μετά βδελυγμίας αυτό το ενδεχόμενο, οι ίδιες επέβαλαν και την απεμπόληση αυτού της ελάχιστης διεκδίκησης που υποτίθεται ότι θα προέβαλε η κυβέρνηση στη σύνοδο των 17 της Ευρωζώνης, δηλαδή, της δυνατότητας επαναγοράς χρέους είτε μέσω της ΕΚΤ είτε μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF). Η κυβέρνηση, που μαζί με την προηγουμένη έχουν διαθέσει στις τράπεζες την τελευταία τριετία με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων περίπου 78 δισ. ευρώ, τους προσέφερε επίσης τη δέσμευση ότι δεν πρόκειται να υποστούν κανενός είδους «κούρεμα» στα ελληνικά ομόλογα επί των οποίων χρόνια τώρα κερδοσκοπούσαν και σήμερα «κοσμούν» τους ισολογισμούς τους. Τώρα, όμως, τους προσφέρει ένα ακόμη bonus, με έντονα «τοξικά» χαρακτηριστικά.
Με τροπολογία στο φορολογικό νομοσχέδιο δίνεται η δυνατότητα στην Τράπεζα της Ελλάδος να παρέχει στις εμπορικές τράπεζες πρόσθετες εγγυήσεις με εχέγγυο στοιχεία του ενεργητικού τους. Πρόκειται για την λεγόμενη «Ενίσχυσης Ρευστότητας Έκτακτης Ανάγκης», τη θεσμική δυνατότητα που δίνει η Ευρωζώνη στις απογυμνωμένες από την εξουσία να τυπώνουν χρήμα κεντρικές τράπεζες των χωρών να εκδίδουν κατ’ εξαίρεση λογιστικά, αλλά… ολόφρεσκα ευρώ σε περίπτωση που οι εμπορικές τράπεζες έχουν έκτακτα προβλήματα ρευστότητας. Στην περίπτωσή μας, ουδέν μονιμότερον του… εκτάκτου, εδώ και τρία χρόνια και άγνωστο για πόσο ακόμη. Το καινούργιο «δωράκι» που παίρνουν οι τράπεζες παρέχεται από τώρα για το εγγύς μέλλον, οπότε η ΕΚΤ θα σταματήσει να παρέχει στις ελληνικές τράπεζες ρευστότητα έναντι των υποτιμημένων και αζήτητων ελληνικών ομολόγων.
Ποια είναι η αντιπαροχή των τραπεζών για τη δυνατότητα να αντλήσουν αυτό το «φρέσκο» ηλεκτρονικό χρήμα; Τιτλοποιημένα δάνεια, στεγαστικά ή καταναλωτικά. Τα ίδια που δεχόταν η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας από τις εμπορικές της τράπεζες για να τους παρέχει αυτές τις δωρεάν «ενέσεις» χρήματος. Όταν, όμως, η αγορά ακινήτων του «ιρλανδικού θαύματος» κατέρρευσε, παρέσυρε και τα δάνεια και τους τίτλους που φόρτωναν οι τράπεζες στο κεντρικό πιστωτικό ίδρυμα. Τελικός αποδέκτης αυτών των τοξικών και ακάλυπτων τίτλων ήταν φυσικά η κυβέρνηση και τελικά οι Ιρλανδοί μισθωτοί και φορολογούμενοι που σήμερα πληρώνουν ακριβά τα σπασμένα.
Πόσο θα πάει το μαλλί για την Ελλάδα; Η «Ενίσχυση Ρευστότητας Έκτακτης Ανάγκης», οι εγγυήσεις για δημιουργία ηλεκτρονικού χρήματος, παρέχονται βάσει συντελεστή που ορίζεται από κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Και για την Ελλάδα το ποσό που μπορούν να ενθυλακώσουν οι τράπεζες ανέρχεται σε 12 δισ. ευρώ (κατά μία εκδοχή μπορεί να φτάσει και τα 30 δισ.) Κάντε την άθροιση τώρα: 78 που έχουν ήδη στο χέρι (τα 30 είναι η τελευταία δόση και τα έχουν «κάβα») συν 12 (τουλάχιστον), σύνολο 90 δισ. ευρώ για τον τραπεζικό Μολώχ, με εγγυητή το κράτος. Κι αν, παρ’ όλα αυτά, μια τράπεζα «σκάσει», ποιος θα πληρώσει τη νύφη;
Ρητορικό το ερώτημα, την απάντηση την ξέρετε…
Με τροπολογία στο φορολογικό νομοσχέδιο δίνεται η δυνατότητα στην Τράπεζα της Ελλάδος να παρέχει στις εμπορικές τράπεζες πρόσθετες εγγυήσεις με εχέγγυο στοιχεία του ενεργητικού τους. Πρόκειται για την λεγόμενη «Ενίσχυσης Ρευστότητας Έκτακτης Ανάγκης», τη θεσμική δυνατότητα που δίνει η Ευρωζώνη στις απογυμνωμένες από την εξουσία να τυπώνουν χρήμα κεντρικές τράπεζες των χωρών να εκδίδουν κατ’ εξαίρεση λογιστικά, αλλά… ολόφρεσκα ευρώ σε περίπτωση που οι εμπορικές τράπεζες έχουν έκτακτα προβλήματα ρευστότητας. Στην περίπτωσή μας, ουδέν μονιμότερον του… εκτάκτου, εδώ και τρία χρόνια και άγνωστο για πόσο ακόμη. Το καινούργιο «δωράκι» που παίρνουν οι τράπεζες παρέχεται από τώρα για το εγγύς μέλλον, οπότε η ΕΚΤ θα σταματήσει να παρέχει στις ελληνικές τράπεζες ρευστότητα έναντι των υποτιμημένων και αζήτητων ελληνικών ομολόγων.
Ποια είναι η αντιπαροχή των τραπεζών για τη δυνατότητα να αντλήσουν αυτό το «φρέσκο» ηλεκτρονικό χρήμα; Τιτλοποιημένα δάνεια, στεγαστικά ή καταναλωτικά. Τα ίδια που δεχόταν η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας από τις εμπορικές της τράπεζες για να τους παρέχει αυτές τις δωρεάν «ενέσεις» χρήματος. Όταν, όμως, η αγορά ακινήτων του «ιρλανδικού θαύματος» κατέρρευσε, παρέσυρε και τα δάνεια και τους τίτλους που φόρτωναν οι τράπεζες στο κεντρικό πιστωτικό ίδρυμα. Τελικός αποδέκτης αυτών των τοξικών και ακάλυπτων τίτλων ήταν φυσικά η κυβέρνηση και τελικά οι Ιρλανδοί μισθωτοί και φορολογούμενοι που σήμερα πληρώνουν ακριβά τα σπασμένα.
Πόσο θα πάει το μαλλί για την Ελλάδα; Η «Ενίσχυση Ρευστότητας Έκτακτης Ανάγκης», οι εγγυήσεις για δημιουργία ηλεκτρονικού χρήματος, παρέχονται βάσει συντελεστή που ορίζεται από κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Και για την Ελλάδα το ποσό που μπορούν να ενθυλακώσουν οι τράπεζες ανέρχεται σε 12 δισ. ευρώ (κατά μία εκδοχή μπορεί να φτάσει και τα 30 δισ.) Κάντε την άθροιση τώρα: 78 που έχουν ήδη στο χέρι (τα 30 είναι η τελευταία δόση και τα έχουν «κάβα») συν 12 (τουλάχιστον), σύνολο 90 δισ. ευρώ για τον τραπεζικό Μολώχ, με εγγυητή το κράτος. Κι αν, παρ’ όλα αυτά, μια τράπεζα «σκάσει», ποιος θα πληρώσει τη νύφη;
Ρητορικό το ερώτημα, την απάντηση την ξέρετε…
Σάιλοκ
Σχόλια
