Τα πρόσφατα γεγονότα στην Λέρο, όπως και πολλά άλλα των τελευταίων βδομάδων, έφεραν στην επιφάνεια για άλλη μια φορά δύο χαρακτηριστικά που έχουν αποτυπωθεί έκδηλα στο κοινωνικό σώμα τα χρόνια της ολόπλευρης κρίσης που διανύουμε. Είναι ο φόβος και η αγριότητα.
Στην ελληνική κοινωνία κυριαρχεί και εξαπλώνεται ένα γενικευμένο αίσθημα φόβου. Αυτό δεν μπορούμε να το παραγνωρίσουμε και να πούμε ότι είναι μόνο προπαγάνδα των αιμοβόρων ΜΜΕ ή να κάνουμε πως δεν υπάρχει. Αυτός ο φόβος –και ανασφάλεια παράλληλα– γεννιέται και διευρύνεται επειδή η πλειοψηφία του ελληνικού λαού συνειδητοποιεί ότι το μέλλον του θα είναι πολύ χειρότερο από το παρόν του. Γιατί οι κοινωνικοί όροι θα χειροτερέψουν, γιατί οι νέοι δεν έχουν μέλλον, γιατί σκουραίνει ο γεωπολιτικός ορίζοντας της γειτονιάς μας, γιατί η πάσης φύσεως εγκληματικότητα και κοινωνική βία έχουν πάρει μεγάλες διαστάσεις, γιατί…, γιατί
Και αγριότητα μεγάλης κλίμακας. Απέναντι σε νέους, ηλικιωμένους, γυναίκες, βρέφη, Έλληνες, μετανάστες, προσφυγές. Κανένας δεν μένει έξω από τον χορό της βίας και της αγριότητας. Και αυτό γιατί η κοινωνία επιστρέφει στον αποστολέα την αγριότητα. Και αποστολέας δεν είναι άλλος από το κοινωνικό σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε. Αυτό το σύστημα «βιάζει» καθημερινά και ποικιλοτρόπως το κοινωνικό σώμα, με τις μνημονιακές πολιτικές και τους γεωπολιτικούς καταναγκασμούς αλλά και την κατασταλτική βία, όλων των ειδών, που ασκείται πάνω του για να χειραγωγηθεί καλύτερα. Και μετά αυτό με την σειρά του, το κοινωνικό σώμα, εκκρίνει πολλαπλά την αγριότητα, ξανά και ξανά, μέσω της εγκληματικότητας και της διάχυτης κοινωνικής βίας διάφορων μορφών.
Και πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι η διάλυση της ελληνικής κοινωνίας όπως την ξέραμε γεννάει όλα αυτά τα φαινόμενα, που θα ενταθούν ακόμα περισσότερο όσο αυτή η διάλυση προχωράει και βαθαίνει. Πάνω σε αυτά τα δύο χαρακτηριστικά, τον φόβο και την αγριότητα, εξασκούνται πολλαπλές συστεμικές πολιτικές που στόχο έχουν να συντηρητικοποιήσουν την συνείδηση και να κατατεμαχίσουν το φρόνημα του κόσμου. Από την άλλη, όσες πολιτικές δυνάμεις διατείνονται κάποιο απελευθερωτικό όραμα φαίνεται να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο ή την «πέφτουν» στην κοινωνία για τα «συντηρητικά» της αντανακλαστικά ή ακόμα χειρότερα δικαιολογούν αγριότητες διανθίζοντας τις με απάνθρωπα ιδεολογικά περιτυλίγματα. ΟΙ καιροί, δυστυχώς, είναι δύσκολοι και περίπλοκοι. Και όταν είσαι αναγκασμένος να πορευτείς μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον τότε καλό είναι να εμπιστεύεσαι τα βασικά και τα θεμελιώδη, τα κριτήρια που μας κάνουν ανθρώπους. Αυτή είναι μια ασφαλής πυξίδα για τους δύσκολους καιρούς. Όχι ικανή από μόνη της αλλά σίγουρα αναγκαία…
