Το 1983, μόλις τέσσερα χρόνια μετά το Βραβείο Πούλιτζερ, ο Σαμ Σέπαρντ ανεβάζει στη Νέα Υόρκη ένα από τα πιο εμβληματικά έργα των τελευταίων ετών με πρωταγωνιστή τον άγνωστο, τότε, Εντ Χάρις που για την ερμηνεία του κερδίζει Βραβείο Όμπι, ενώ ένας από τους συνεχιστές του, τις επόμενες χρονιές, ήταν ο επίσης παγκοσμίως άγνωστος… Μπρους Γουίλις. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα έργο του οποίου οι χαρακτήρες είναι τόσο περίπλοκοι και βασανισμένοι που διαμορφώνει καριέρες.
Σ’ ένα φτηνιάρικο και παρακμιακό μοτέλ της ερήμου της Καλιφόρνια έχει βρει καταφύγιο η Μέι. Ύστερα από λίγο καταφτάνει ο Έντι, ένας ατίθασος καουμπόι ο οποίος έχει διανύσει 2.400 μίλια για να τη βρει και να τη φέρει πίσω στην πατρίδα. Σιγά-σιγά αποκαλύπτεται πως οι δύο ερωτευμένοι νέοι είναι ετεροθαλή αδέρφια που αγνοούσαν ο ένας την ύπαρξη του άλλου, επειδή ο πατέρας τους είχε διπλή ζωή και όταν, έφηβοι, ειδωθήκαν για πρώτη φορά ερωτεύτηκαν. Πρόκειται για έναν καταραμένο έρωτα, που προσπαθούν να αποβάλλουν αλλά συνέχεια επανέρχονται, που υποκύπτουν αλλά αμέσως αρνούνται, που αναζητούν παθιασμένα και απορρίπτουν λυσσασμένα και βίαια κι αυτός ο ανίερος δεσμός λαγνείας και αίματος, αυτή η αέναη συσσίφια άρνηση του ερωτά τους τούς στοιχειώνει σε όλη τους τη ζωή και τους καθιστά, εν τέλει, συναισθηματικά ανάπηρους. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο κι ο συγγραφέας ονομάζει το έργο Fool for love κι όχι Fool from love.
Πολύ μακριά από το πνεύμα του έργου, ένας προϊδεασμός φαίνεται από το διαφημιστικό μότο «Το μόνο που μπορείς να κάνεις στον έρωτα είναι να υποκύψεις» η σκηνοθέτης κι οι συντελεστές της παράστασης επιλέγουν να του δώσουν τη μορφή ρομαντικής ταινίας. Ήδη με το που μπαίνεις και βλέπεις το -κατά τα άλλα ωραίο και ακριβό σκηνικό- που δεν αντικατοπτρίζει, σε καμία περίπτωση, τον ψυχισμό των ηρώων, αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις έρθει να δεις κάτι άλλο. Κούρκουλος και Αλεξανιάν, γοητευτικοί και πανέμορφοι επί σκηνής και οι δύο, δυστυχώς αδυνατούν να προσδώσουν το βάθος που έχουν ανάγκη οι χαρακτήρες και μόνο ο Τριανταφυλλόπουλος διασώζεται. Δημήτρης Οικονόμου
Πολύ μακριά από το πνεύμα του έργου, ένας προϊδεασμός φαίνεται από το διαφημιστικό μότο «Το μόνο που μπορείς να κάνεις στον έρωτα είναι να υποκύψεις» η σκηνοθέτης κι οι συντελεστές της παράστασης επιλέγουν να του δώσουν τη μορφή ρομαντικής ταινίας. Ήδη με το που μπαίνεις και βλέπεις το -κατά τα άλλα ωραίο και ακριβό σκηνικό- που δεν αντικατοπτρίζει, σε καμία περίπτωση, τον ψυχισμό των ηρώων, αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις έρθει να δεις κάτι άλλο. Κούρκουλος και Αλεξανιάν, γοητευτικοί και πανέμορφοι επί σκηνής και οι δύο, δυστυχώς αδυνατούν να προσδώσουν το βάθος που έχουν ανάγκη οι χαρακτήρες και μόνο ο Τριανταφυλλόπουλος διασώζεται. Δημήτρης Οικονόμου
Σχόλια
