Αν συγκρίνει κανείς όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην ευρύτερη περιοχή μας με όσα απασχολούν τους επαγγελματίες της πολιτικής στη χώρα, τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά… Δημοσκοπήσεις, δηλώσεις, non paper και κοκορομαχίες κυριαρχούν, ενώ οι φλόγες ολοένα και πλησιάζουν στη γειτονιά μας.
Την ίδια ώρα η Ελλάδα, χωρίς να έχει πάρει μέρος σε κάποιο πόλεμο, αποδέχεται τις συνέπειες μιας πολεμικής ήττας. Οι ρυθμίσεις και διευθετήσεις σε μια σειρά θέματα, τα μέτρα που επιβάλλονται, οι προσβλητικές δηλώσεις και η απροκάλυπτη εποπτεία δίνουν τον τόνο.
Πριν λίγα χρόνια, εκείνο που συνέβαινε ήταν η επιβολή μιας ραγδαίας οικονομικής υποβάθμισης. Σήμερα, πλήττεται η ίδια η υπόσταση της χώρας που δεν μετατρέπεται απλά σε ζώνη πειραματικών μέτρων και λιτότητας, αλλά σε ειδικό χώρο που στερείται τυπικών χαρακτηριστικών ενός ανεξάρτητου κράτους.
Ας ξεφύγουμε, όμως, από τις γενικότερες διαπιστώσεις, βλέποντας όσα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας.
Από τη μια, ο κλοιός της αξιολόγησης σφίγγει, διαψεύδοντας τις ελπίδες που και πάλι τροφοδότησε η κυβέρνηση για μια εύκολη συμφωνία. Οι Θεσμοί ζητούν όλο και περισσότερες εγγυήσεις πριν επιστρέψουν στην Αθήνα, ενώ κορυφαίοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι κάνουν ξανά λόγο για ελλείψεις και καθυστερήσεις, προετοιμάζοντας το κλίμα για νέες βαριές απαιτήσεις.
Δίπλα σε αυτά, το Προσφυγικό αναδεικνύεται σ’ έναν ακόμη ασφυκτικό κλοιό για τη χώρα. Οι ισχυρές ευρωπαϊκές δυνάμεις ενδιαφέρονται να προστατεύσουν τα δικά τους «φρούρια», μετατρέποντας εν ανάγκη την Ελλάδα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για εκατοντάδες χιλιάδες ξεριζωμένους. Και η ελληνική κυβέρνηση εκλιπαρεί για μια υπόσχεση ότι τα σύνορα θα μείνουν ανοιχτά, «έστω μέχρι τις 6 Μαρτίου», προκειμένου να υπογράψει το κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής.
Σε στενή σύνδεση με τον προηγούμενο, ένας τρίτος κλοιός πλησιάζει ολοένα και πιο επικίνδυνος. Φυσικά και πρόκειται για την πολεμική ανάφλεξη στην ευρύτερη περιοχή. Η Τουρκία δεν σταματά να παίζει το ρόλο του τραμπούκου, επιτιθέμενη τώρα στους Κούρδους μέσα και έξω από τα σύνορά της, ενώ η αντιπαράθεση με τη Ρωσία εξακολουθεί να κλιμακώνεται και το ΝΑΤΟ μόνο για… ανθρωπιστικούς λόγους δεν επισκέπτεται το Αιγαίο.
Το εγχώριο πολιτικό σύστημα, μπροστά σε όσα συμβαίνουν, δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο. Αυτή προφανώς είναι μια επιεικής ερμηνεία. Στην πραγματικότητα, έχοντας ενσωματώσει απολύτως την ήττα, οργανώνει τη συνθηκολόγηση σε όλα τα μέτωπα. Είναι φανερό ότι αν θέλει κανείς να ξεφεύγει από τον τριπλό κλοιό, θα πρέπει να ξεμπερδέψει μαζί του.
