Το «αυτογκόλ» του Μπλάτερ και ο χορός δισεκατομμυρίων πάνω από τα κεφάλια των δυστυχισμένων
του Κάρλος Μιγκέλες*
«Η επιλογή του Κατάρ για τη διοργάνωση του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου το 2022 ήταν ένα λάθος, αλλά στη ζωή κάνουμε πολλά λάθη», είπε σε μια κρίση ειλικρίνειας ο Πρόεδρος της FIFA, Γιόσεφ Μπλάτερ. Ναι, αλλά δεν κοστίζουν όλα τα λάθη 200 δισ. δολάρια, ποσό που εκτιμά η εταιρία Deloitte για υποδομές και άλλα έξοδα για μία διοργάνωση η οποία θεωρείται ανέφικτη, και για το καλοκαίρι εξαιτίας των θερμοκρασιών και για το χειμώνα επειδή συμπίπτει με τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Επιπλέον, πρόκειται για λάθη που αφορούν στη χρησιμοποίηση εργατικών χεριών από τη Νοτιοανατολική Ασία σε συνθήκες δουλείας.
Ο Μπλάτερ έβαλε αυτογκόλ δηλώνοντας ότι η Γαλλία και η Γερμανία ήταν εκείνες που πίεσαν για την ανάθεση, δήλωση που επιτρέπει κάθε είδους εικασίες σχετικά με το τι κρύβεται πίσω από τις πιέσεις, σχετικά με χορηγίες, με διαφήμιση, με τις περιοδείες των πλουσιότερων συλλόγων και των σούπερ σταρ ποδοσφαιριστών σε όλο τον κόσμο. Όποιος παρακολουθεί αγώνες υψηλού επιπέδου στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο έχει εκτεθεί σε χιλιάδες διαφημίσεις της Qatar Foundation, των Fly Emirates, της Hyundai, της Gillette, της Samsung, της Heineken. Σύμπτωση ή όχι, ο κορεσμός, ο κυνισμός και ο σκεπτικισμός του κόσμου έχουν ξεπεράσει την πολιτική επίτευξης αυτού που μέχρι πρόσφατα εθεωρείτο ένα αλάνθαστο ναρκωτικό για τις λεγόμενες μάζες.
Ποδόσφαιρο και αξιοπρέπεια
Σταμάτησε να είναι ναρκωτικό ακόμη και στη Βραζιλία, ίσως τον πιο ποδοσφαιρόφιλο λαό στον κόσμο. Η χώρα αυτή της Νότιας Αμερικής έχει μετατραπεί σε έναν χείμαρρο ενάντια στη διεξαγωγή του Κυπέλλου λίγες μέρες πριν από την έναρξή του. Οι διαδηλωτές δηλώνουν φίλοι του ποδοσφαίρου αλλά θεωρούν ότι περισσότερο χρειάζονται μια αξιοπρεπή ζωή χωρίς τις αυξήσεις των τιμών των δημόσιων μεταφορών, χωρίς τις ελλείψεις στη δημόσια εκπαίδευση και στο σύστημα υγείας.
Μαζί με τις καταγγελίες για αναγκαστικές εξώσεις σε πόλεις όπως η Fortaleza για την κατασκευή υποδομών, οι πολίτες έχουν ήδη ενημερωθεί ότι το κόστος για το μέγιστο ποδοσφαιρικό γεγονός υπερβαίνει τις δαπάνες των Μουντιάλ της Γερμανίας και της Νότιας Αφρικής μαζί.
«Φανταστείτε ότι έχω μια πολύ φτωχή οικογένεια, δεν μπορώ να πληρώσω ούτε για την τροφή των παιδιών μου, το σπίτι μου είναι ένα χάος, δεν έχω νερό ούτε για μπάνιο και ξαφνικά να πω: “Θα οργανώσω μια γιορτή”! Το Μουντιάλ δεν προκαλεί ανισότητα αλλά την ενισχύει και την κάνει πιο εμφανή», λέει η Κάρλα Τολέδο, ακτιβίστρια που κυκλοφόρησε ένα βίντεο με σχεδόν 7 εκατομμύρια επισκέψεις στο Διαδίκτυο. Η κάμερά της ήταν από τις πρώτες που κατέγραψαν τον αναβρασμό που ζει η χώρα της και τον μεταδίδουν κάθε μέρα οι τηλεοράσεις.
Παρά το γεγονός ότι δεν μπορεί να αποδείξει τους λόγους που οδήγησαν στην επιλογή της χώρας της ως διοργανώτριας του Μουντιάλ, πιστεύει ότι η κυβέρνηση του Λούλα ντα Σίλβα άσκησε ασφυκτική πίεση σε μια στιγμή που η Βραζιλία χρειαζόταν να προβάλει την εικόνα της προόδου και του εκσυγχρονισμού.
«Η FIFA επέλεγε φτωχές χώρες που μπορούν να τις εκμεταλλευτούν και να βγάλουν περισσότερα χρήματα. Είναι πιο εύκολο να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού σε αυτές τις χώρες», καταλήγει.
Εγκληματική οικογένεια
Αυτός που εξισώνει τη FIFA με τη μαφία είναι ο δημοσιογράφος Άντριου Τζέννιγκς (ΣτΜ. ερευνητής της διαφθοράς στη FIFA και στη ΔΟΕ). Αυτός είπε κάποτε: «Αυτή η εγκληματική οικογένεια έχει τα δικά της ιδιωτικά δικαστήρια και ένα σύστημα πειθαρχίας που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί στα πολιτικά δικαστήρια. Έχει ακόμη την κουλτούρα της ομερτά, έναν κώδικα τιμής και σιωπής. Έχετε ακούσει ποτέ για υπάλληλο της FIFA να έχει καταγγείλει τα αφεντικά του;».
Στην περίπτωση του Κατάρ δεν υπάρχει καν η ποδοσφαιρική παράδοση που υπάρχει στη Ρωσία και, φυσικά, στη Βραζιλία.
Οι αθλητές celebrities συμβάλλουν στην αγανάκτηση, ακόμα και ανθρώπων που είναι παθιασμένοι με το ποδόσφαιρο. Τα πολυτελή αυτοκίνητα, τα διαμαντένια σκουλαρίκια και τα μέγαρα με ιδιωτικό γυμναστήριο έρχονται σε αντίθεση με κάποια «παράπονα» που εκφράζουν ορισμένοι παίκτες όταν αναζητούν να βελτιώσουν το συμβόλαιό τους. Ο ποδοσφαιριστής Κάρλος Βέλα δήλωσε ότι θα ήθελε να γυρίζει στο σπίτι στο τέλος της ημέρας χωρίς κανείς να τον ενοχλεί. Κανείς δεν θα τον ενοχλούσε αν ξυπνούσε στις 6 το πρωί να πάει για δουλειά, όπως πολλοί από αυτούς που τον έχουν κάνει είδωλο, αυτόν και πολλούς άλλους μέχρι τώρα.
* Αναδημοσίευση άρθρου του από το Κόντρα Λίνεα του Μεξικού (01/06/2014)
Μετάφραση: Νατάσσα Ακριβάκη
