Τι αποκαλύπτει η ίδια η Μελέτη Περιβαλλοντικών & Κοινωνικών Επιπτώσεων
του Αθανάσιου Μπόικου
Η κοινοπραξία του αγωγού ΤΑΡ καλούσε σε ενημερωτικές συναντήσεις αγρότες, ως άτομα, για να τους θέσει ως τετελεσμένο το δρόμο χάραξης του αγωγού και να τους πει ότι το μόνο ουσιαστικά υπό συζήτηση θέμα ήταν το ύψος και ο τρόπος των αποζημιώσεων. Παράλληλα, διαφήμιζε κατά κόρον τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που θ’ ανοίξουν. Στις συναντήσεις αυτές οι αγρότες πληροφορούνταν, ανοιχτά ή κεκαλυμμένα, ότι αν δεν αποδέχονταν «εθελοντικά» τα ποσά των αποζημιώσεων που τους έδινε η κοινοπραξία, υπήρχε «κίνδυνος» να αντιμετωπίσουν αναγκαστικές απαλλοτριώσεις με πολύ μικρότερα ποσά αποζημίωσης (εκβιαστική τακτική).
Περί δημόσιας διαβούλευσης
Σημειωτέον ότι στις πάμπολλες ενημερωτικές αυτές συναθροίσεις έλαμπε δια της απουσίας της η πλευρά της πολιτείας. Περιφερειακές ή δημοτικές υπηρεσίες, που θα μπορούσαν και θα έπρεπε να ενημερώνουν τον σαστισμένο αγροτικό κόσμο. Έτσι, η εταιρία-κολοσσός, έχοντας απέναντί της ανίδεους και αδύναμους, ως άτομα, αγρότες, αλώνιζε ανενόχλητη από τα τέλη του 2012 ακόμη.
Ένας άλλος τρόπος «έξυπνης» διαβούλευσης, εκ μέρους του ΤΑΡ, ήταν ο εξής: παρατούσαν ένα κιβώτιο, σε γραφεία δήμων συνήθως, και… περίμεναν τις απόψεις των πολιτών. Όταν έκλεινε η προθεσμία αυτής της κρυπτο-«διαβούλευσης», συγκέντρωναν τα άδεια, όπως είναι προφανές, κιβώτια και συμπέραιναν πως δεν υπάρχουν αντιρρήσεις για το έργο!
Κατ’ αυτόν τον τρόπο συμπληρώθηκε ο φάκελος στοιχείων δημόσιας διαβούλευσης· ένας φάκελος που ο Γ. Σταθάκης ενέκρινε ως «πλήρη» και άψογο! (4/6/15, αρ. πρ. 60211).
Έτσι άνοιξε ο δρόμος χρηματοδότησης της κοινοπραξίας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα Επενδύσεων και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανάπτυξης & Ανασυγκρότησης. Έτσι έμεινε ξεκρέμαστο το ΥΠΑΠΕΝ (Π. Λαφαζάνης τότε), που συζητούσε με τον ΤΑΡ και για την αλλαγή όδευσης του αγωγού.
Θέσεις και διαχείριση εργατικού δυναμικού
Στη Μελέτη Περιβαλλοντικών & Κοινωνικών Επιπτώσεων (ΜΠΚΕ) ξεκαθαρίζεται ότι: «…το εργατικό δυναμικό των κατασκευαστικών εργασιών κατά πάσα πιθανότητα θα αποτελείται από Έλληνες και ξένους εργάτες. Για την κατασκευή θα απαιτηθεί σε μεγάλο βαθμό ένα καταρτισμένο και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Είναι πιθανό, επομένως, η ζήτηση για ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό σε τοπικό ή περιφερειακό επίπεδο κατά μήκος της όδευσης να είναι σχετική χαμηλή» (σελ. 55, φάκελος 004 GPL00-ASP-642-Y-TAE-0047 της ΜΠΚΕ).
Στη σελ. 64 του ίδιου φακέλου αναφέρεται «… εισροή εργατικού δυναμικού στην περιοχή του έργου, που θα αποτελείται από, έως και 2.700, ξένους και Έλληνες. Με βάση την εμπειρία από παρόμοια έργα, υπολογίζεται ότι το 20-30% του εργατικού δυναμικού θα είναι Έλληνες ανειδίκευτοι εργάτες. Ως εκ τούτου, μόνο ένα μικρό ποσοστό του εργατικού δυναμικού θα προσληφθεί σε τοπικό επίπεδο από την περιοχή του έργου».
Στη σελ. 67 διαβάζουμε: «Ανάλογα με τα αποτελέσματα του διαγωνισμού επιλογής εργολάβου, είναι πιθανό οι εργαζόμενοι να προέρχονται από διάφορες περιοχές του κόσμου…».
Εν ολίγοις, από τις 2.700 απαιτούμενες για το έργο θέσεις εργασίας, ζήτημα είναι αν οι 600 θα καλυφθούν με εργαζόμενους/ες από την Ελλάδα.
Αξιοσημείωτο, σχετικά με τη «διαχείριση» της εργατικής/εργασιακής εξαθλίωσης στην εποχή των μνημονίων, είναι ότι η εταιρία, προβλέποντας την προσέλευση ανέργων σε αναζήτηση εργασίας από μακρινές περιοχές της Ελλάδας, οι οποίοι θα «ανταγωνίζονται» τους «ντόπιους» (Βορειοελλαδίτες) άνεργους, διαβεβαιώνει τους δεύτερους πως «θα μεριμνήσει για την πρόσληψή» τους! (σελ. 65)
Στη μελέτη δεν προβλέπεται η τύχη των μακρινότερων. Εναποτίθεται, φαίνεται, σιωπηρά στη διακριτική ευχέρεια των ντόπιων και στο μηχανισμό κοινωνικού αυτοματισμού. Ποιος δεν διεκδικεί και δεν υπερασπίζεται το «ιερό δικαίωμα στην εργασία», όταν μάλιστα αυτό «απειλείται» από «ξενομερίτες» «ανταγωνιστές»;
Απειλές για δημόσια υγεία/ασφάλεια
Από τη λειτουργία κάθε Σταθμού Συμπίεσης (Κήποι και Σέρρες) εκπέμπονται 959.000 τόνοι CO2/έτος και ΝΟx (οξείδια αζώτου) (σελ. 42), τα οποία προκαλούν όξινη βροχή, καταστροφή οζονόσφαιρας, σοβαρές βλάβες στο αναπνευστικό σύστημα κ.ά.
Στη σελ. 62 αναγγέλλονται «… επείγουσες μεταφορές [των εργαζόμενων στα εργοτάξια] σε Κέντρα Υγείας, η εντατική χρήση τοπικών πόρων και οι συνεπαγόμενες επιπτώσεις στο περιβάλλον ή/και η μετάδοση νοσημάτων (συμπεριλαμβανομένων των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νόσων)»!
Γι’ αυτό «ο ΤΑΡ θα αναλάβει την αξιολόγηση της δυναμικότητας/αναγκών του εξοπλισμού και του προσωπικού των νοσοκομείων [;] κατά μήκος της διαδρομής και στη Θεσ/νίκη … Θα συναφθούν συμφωνίες με νοσοκομεία» για… καταστάσεις ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ. Οι συμφωνίες αυτές θα περιλαμβάνουν την παροχή πρόσθετου εξοπλισμού ή κατάρτισης του προσωπικού [;]…».
«Ο ΤΑΡ θα αναπτύξει Σχέδια Αντιμετώπισης Έκτακτης Ανάγκης (ΣΑΕΑ), λαμβάνοντας υπ’ όψιν την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης, τα σοβαρά περιστατικά και τις ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ» (τα κεφαλαία δικά μας).
Ο ΤΑΡ «αξιολογεί» νοσοκομεία, καταστρώνει σχέδια «έκτακτης ανάγκης», αντιμετωπίζει «πανδημίες» (που ο ίδιος προκαλεί;)… Επιτέλους, το κράτος άρχισε να λειτουργεί και να ενδιαφέρεται για τους ξεχασμένους υπηκόους του!
Στη σελ.72 αναφέρεται εκπόνηση Σχεδίου Έκτακτης Ανάγκης: «σε συνεργασία με … τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης/πολιτικής άμυνας και τις δημοτικές Αρχές … θα ληφθούν μέτρα … προκειμένου να περιορίσουν περαιτέρω το ευάλωτο του αγωγού σε εξωτερικές απειλές».
Η ΤΑΡ AG ενδιαφέρεται βασικά για την ασφάλεια του αγωγού απέναντι σε βλάβες και «εξωτερικές απειλές» (επιθέσεις τακτικού ή άτακτου στρατού/τρομοκρατικά χτυπήματα, μήπως;). Δεν νοιάζεται για την ασφάλεια των πολιτών. Αν νοιαζόταν, θα είχε ευθύς εξαρχής μεριμνήσει να σχεδιάσει την όδευση του αγωγού μακριά από τις αυλές και τις ζωές των ανθρώπων. Όμως, αυτό είναι υπόθεση των κινήσεων πολιτών. Όχι του ΤΑΡ.
