Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπως λέμε Ελλάδα

Του Βασίλη Κεχαγιά. Το ότι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το οποίο ξεκινάει για πεντηκοστή δεύτερη φορά την ερχόμενη Παρασκευή, δεν έχει χρήματα, δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται ιδιαίτερη υπενθύμιση.

Το γιατί «λεφτά δεν υπάρχουν», αντίθετα με τις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού μας, ούτε στο Φεστιβάλ, συνοψίζει την πικρή, πρόσφατη ιστορία αυτού του τόπου. Ένα σωστό άνοιγμα του θεσμού προς το διεθνές κινηματογραφικό τοπίο, ένα οικονομικό ξάνοιγμα τα χρόνια μεταξύ 1996 και 2004, και μια αλόγιστη νεοπλουτίστικη σπατάλη από ένα ψώνιο ονόματι Δέσποινα Μουζάκη, σε θέση διευθύντριας του Φεστιβάλ. Φυσικά, η συνενοχή των υποστηρικτών της, συνεργατών, δημοσιογράφων και λοιπών σφουγγοκωλάριων έχει το δικό της υψηλό μερίδιο ευθύνης στα υπέρογκα χρέη που δημιουργήθηκαν, επίσημα διατυπωμένα και διαπιστωμένα σε εννιά εκατομμύρια ευρώ περίπου. Όπως πάντα η Δέσποινα Μουζάκη πήγε σπίτι της δίχως ν’ ανοίξει μύτη και πολλοί από τους συνεργάτες και σφουγγοκωλάριους βρήκαν τη θέση τους στο «νέο καθεστώς». Όσο για τα εννιά εκατομμύρια ευρώ ούτε λόγος… Ούτε λόγος από επίσημα χείλη, ούτε λόγος από τα καλοταϊσμένα από την πρώην διευθύντρια στόματα, άρα μπουκωμένα, ούτε λόγος απ’ αυτούς που τώρα καλούνται να έρθουν από τον πάγκο για να αναπληρώσουν τα κενά της ομάδας.
Δεν θυμίζουν πολύ Ελλάδα σε μικρογραφία όλα αυτά; Δυνατότητα ανάπτυξης, στρεβλή υλοποίησή της σε πρώτη φάση, αλόγιστη σπατάλη και πάρτι με δανεικά σε δεύτερη φάση, χρεοκοπία, φτώχια, καμιά τιμωρία των υπευθύνων, ανάληψη της «πρωθυπουργίας» από πρώην «υπουργούς» και «σιωπή των αμνών» για όλα αυτά. Καληνύχτα και σπίτι τους όλοι…

Τα κινηματογραφικά δρώμενα
Σαφώς ψαλιδισμένο, λοιπόν, το κάποτε αριθμητικά υπερφλύαρο πρόγραμμα του Φεστιβάλ κραδαίνει ως κύριο λάβαρό του την έλευση του γνωστού και ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτη Αλεξάντερ Πέιν («Πλαγίως»), ο οποίος θα σηκώσει την αυλαία της διοργάνωσης με τη νέα του ταινία «Οι απόγονοι». Η Σάρα Ντράιβερ, η αμερικανίδα «ιέρεια» του ανεξάρτητου σινεμά και συνεργάτιδα του Τζιμ Τζάρμους, θα παρουσιάσει τις ταινίες της, στο πλαίσιο του αφιερώματος του Φεστιβάλ στο έργο της. Στη Θεσσαλονίκη θα βρεθεί και ο Όλε Κρίστιαν Μάντσεν, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του νέου κύματος του δανέζικου κινηματογράφου, η νέα ταινία του οποίου «Superclasico» (η υποψηφιότητα της Δανίας για τα προσεχή Όσκαρ) θα κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ. Επίσης, το παρόν θα δώσει ο προκλητικός Aυστριακός δημιουργός Ούλριχ Ζάιντλ αλλά και ο «παλιοκαιρίσιος» Ερντέν Κιράλ, ένας Τούρκος κινηματογραφιστής, με έργο που παραμένει άγνωστο στην Ελλάδα, ο οποίος θα τιμηθεί από το Φεστιβάλ στο πλαίσιο ειδικής εκδήλωσης.
Όσο για την κάποτε πρωταγωνίστρια και σφύζουσα σε αριθμό συμμετοχών ελληνική ταινία, τώρα κλαίει τη μοίρα της με ελάχιστες πρεμιέρες, εκεί που κάποτε αποτελούσε τον πόλο έλξης των εγχώριων, αλλά και των διεθνών προσκεκλημένων. Διότι όλο το διάστημα της τελευταίας δεκαετίας κύλισε ανάμεσα σε νεοπλουτίστικες προσκλήσεις από το εξωτερικό και ένα αδικαιολόγητα διογκωμένο αριθμό ταινιών στο επίσημο πρόγραμμα, ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το ενδιαφέρον του κόσμου συντηρούνταν πάντοτε από τις «πρώτες παρουσίες» των Ελλήνων δημιουργών. Σχεδόν μαραζωμένη σε αυτόν τον τομέα η φετινή διοργάνωση θα προσπαθήσει να κυλίσει με ευπρέπεια, να αποταθεί, επιτέλους, στους αυθεντικούς κινηματογραφόφιλους, να συνειδητοποιήσει το πραγματικό της μέγεθος παρά τις δυσκολίες.

Σχόλια