Ημερολογιακά μπήκαμε στο φθινόπωρο, αλλά το καλοκαίρι συνεχίζεται, με κύρια έμφαση στη διάρκεια και τη συνέχιση των πυρκαγιών. Τούτες τις μέρες μια ολόκληρη χώρα βλέπει να κατακαίγεται ένας ολόκληρος νομός, να χάνεται ένα τεράστιο δάσος και να μην γίνεται τίποτα σοβαρό για την αντιμετώπισή της καταστροφής. Ο Έβρος είναι μακριά, δεν υπάρχουν υποδομές, δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει παν-κινητοποίηση για την αντιμετώπιση της καταστροφής. Η γραμμή των ελίτ είναι: ας καεί ό,τι είναι καεί, θα δώσουμε κάποιο e-pass, θα εξαγγείλουμε μέτρα, θα κάνουμε μια συζήτηση στη Βουλή, και όπου να ’ναι θα βρέξει, θα ανοίξουν τα σχολεία, θα ξεχαστεί το ζήτημα των πυρκαγιών μέχρι νεοτέρας…
Τώρα αν 4 νησιά κατακάηκαν το καλοκαίρι (Ρόδος, Κέρκυρα, Κύθνος, Σαμοθράκη χωρίς ρεύμα και νερό για μέρες), αν κάηκε ό,τι είχε απομείνει σε Πάρνηθα – Χασιά – Δερβενοχώρια και Βοιωτία, μικρό το κακό (για τους ιθύνοντες). Αλλά δεν κάηκαν μόνο δάση. Κάηκαν και άνθρωποι (τουλάχιστον 40), και ξενοδοχεία, και βιομηχανικές εγκαταστάσεις και επιχειρήσεις, κάηκαν ζώα, ανατινάχθηκε ένα μεγάλο στρατόπεδο στην Νέα Αγχίαλο, κάηκαν ιστορικά μνημεία, κάηκαν και σπίτια στις παρυφές πόλεων.
Αν ένας εθνικά ευαίσθητος και γεωπολιτικά κρίσιμος νομός γίνεται κρανίου τόπος (και ήδη σχεδιάζονται όχι απλά ανεμογεννήτριες στην περιοχή, αλλά και κόμβος αποθήκευσης ενέργειας υπό τον πλήρη έλεγχο των ΗΠΑ και των στρατιωτικών τους εγκαταστάσεων στην περιοχή), πάλι δεν πολυενδιαφέρει. Επειδή, όπως η Κύπρος, έτσι και η Θράκη κείται μακράν των Αθηνών.
Είμαστε κράτος που δεν ασκεί την κυριαρχία του. Την παραχωρεί ή απέχει από την άσκησή της, και δεν υπάρχει πλέον επικράτεια, ενώ η Πολιτεία και η Κοινωνία βρίσκονται σε συνθήκες ημιδιάλυσης και υπολειτουργίας. Οι συναυλίες και τα πανηγύρια μπορεί να είναι πολυπληθή, αλλά δεν υπάρχει μια έκφραση και μια συνείδηση της καταστροφής. Ή, αν υπάρχει, δεν υπάρχει δυνατότητα έκφρασης και αντίδρασης. Τα ΜΜΕ το γνωστό τους ρόλο, τα κόμματα το ίδιο, οι Πρεσβείες τρίβουν τα χέρια τους. Εμφύτευση «αμερικανιάς» σε όλα τα επίπεδα…
Η κυβέρνηση απούσα όλο το καλοκαίρι, ο πρωθυπουργός εξαφανισμένος για καιρό. Μόνο για να υποδεχθεί τον Ζελένσκι εμφανίστηκε, και ανέλαβε υποχρεώσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ φιλοξένησε και την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στο σπίτι του στα Χανιά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ; Αποκλειστικά αφιερωμένος στα εσωκομματικά του. Το ταξίδι του Τσίπρα στις ΗΠΑ γέννησε τον Κασσελάκη, και όλη η χώρα μιλά για το νέο εμφύτευμα των ΗΠΑ στην πολιτική ζωή της χώρας.
Ο Ανδρουλάκης; Κι αυτός εξαφανισμένος όλο το καλοκαίρι, κι ας καίγονταν η χώρα…
Κι όλοι οι σχηματισμοί έτρεξαν να συγκροτήσουν ψηφοδέλτια για τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Λες και οι κάλπες θα σταματήσουν τη φρενήρη πορεία του υπαρξιακού προβλήματος της χώρας.
Επιπλέον, μέσα στην αναμπουμπούλα, πληροφορηθήκαμε ότι ο κ. Γεραπετρίτης (ΥΠΕΞ τώρα, και σε ειδική αποστολή) θα συναντηθεί με τον ομόλογό του Τούρκο ΥΠΕΞ στην Άγκυρα στις 5 Σεπτεμβρίου – παρακάμπτοντας όλες τις άλλες διπλωματικές και διερευνητικές διαδικασίες. Μάθαμε επίσης ότι επίκειται νέα συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στις 16-17 Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη. Η ατζέντα των παραχωρήσεων και υποχωρήσεων προχωρά με την ίδια ταχύτητα που εξαπλώνονται και οι μεγάλες πυρκαγιές. Αλλά αυτό δεν απασχολεί και τόσο. Βέβαια είναι τόσο μεγάλες οι απαιτήσεις του τουρκικού επεκτατισμού και των Αμερικανών εν προκειμένω (άρα και οι υποχωρήσεις σε θέματα κυριαρχίας) που αποτελούν πονοκέφαλο για τον ίδιο τον Μητσοτάκη.
Οπότε, αν τα ΜΜΕ παίξουν πολύ Κασσελάκη, ξεχνιέται η συνέχιση της φωτιάς στον Έβρο, και ταυτόχρονα δεν γίνεται πολύς λόγος για τις νέες και μεγαλύτερες «Πρέσπες» που ετοιμάζονται. Σε λίγο θα ακουστούν προτάσεις να δώσουμε τα νησιά με leasing, να αναλάβουν εταιρείες ιδιωτικές τη φύλαξη των δασών, μεγάλες περιοχές της χώρας να γίνουν «μπαταρίες» αποθηκευτικές για ενέργεια, να ιδιωτικοποιηθεί το σύμπαν… Πολυδιάστατος εκσυγχρονισμός, νέα εκδοχή του μεταπρατισμού.
Διάφορες περιοχές, ανοικτά ή καλυμμένα, θα κυριαρχούνται από ολιγάρχες και τους μηχανισμούς τους, και θα μαίνεται ένας πόλεμος επικράτησης ανάμεσά τους, που θα αντανακλάται άμεσα και στην πολιτική ζωή. Ναι, δεν κυκλοφορούν με άλογα οι πιστολέρος, αλλά η λογική μας λέει ότι πολλά ζητήματα λύνονται όπως λύνονταν στην Άγρια Δύση. Άλλωστε αυτήν την πλευρά της ιστορίας έχουν επιλέξει οι ελίτ που μας κυβερνούν-διοικούν και λυμαίνονται ό,τι μπορεί να αρπαχτεί.
Δύσκολο, σκληρό καλοκαίρι, και καμιά χαραμάδα ελπίδας μέσα σε αυτό το σκηνικό. Και τώρα 10 ευρώ το λάδι, 2 και βάλε η βενζίνη, 15 η φέτα και πάει λέγοντας.
Τι θα είχε γίνει αν δεν υπήρχε το φιλότιμο, ο εθελοντισμός των κατοίκων και η κινητοποίησή τους όλο το καλοκαίρι: Η Ελλάδα ολόκληρη θα είχε γίνει αποκαΐδια.
Η ανάθεση και η προσμονή από κυβερνήσεις, κόμματα, κράτος δεν είναι λύση: είναι μέρος του προβλήματος. Λύσεις υπάρχουν πέρα από την ανάθεση, με ενεργοποίηση των απλών ανθρώπων σε όλα τα επίπεδα. Οι απλοί και συνηθισμένοι άνθρωποι ίσως δώσουν απάντηση στο «υπαρξιακό πρόβλημα» της χώρας, κανείς άλλος!
