Διανοούμενοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι φέρνουν τα πάνω κάτω όταν κάποιος Ευρωπαίος πολίτης καταδικάζεται σε θάνατο, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, ανεξάρτητα από το βάρος της εγκληματικής του πράξης. Γιατί, μέσα στα χρόνια, έχουν υποστηρίξει και καθιερώσει ότι είναι θέμα αρχής για τις πανανθρώπινες αξίες του πολιτισμού η κατάργηση και η μη επιβολή της θανατικής ποινής.
Αλλά, για άλλη μια φορά, αποδεικνύεται ότι πολλοί απ’ αυτούς τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης είναι απλά εξαρτήματα της κυρίαρχης κουλτούρας που κατ’ ουσίαν θεωρεί απαραβίαστες τις ανθρωπιστικές αρχές και αξίες μόνο στα πλαίσια του δυτικού πεδίου εφαρμογής, δηλαδή, στην όαση των πλουσίων χωρών. Ακόμα και πρόσωπα που κατηγορήθηκαν ή κατηγορούνται για σοβαρότατα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τυγχάνουν διαφορετικής μεταχείρισης αν ζουν στην Ευρώπη. Ο Μιλόσεβιτς, παρ’ όλο που ήταν Βαλκάνιος, δηλαδή -ανομολόγητα- κάτι κατώτερο από Ευρωπαίος, και συνάμα -υποδορίως μειονοτικό- σλάβος, δεν θα καταδικαζόταν σε θάνατο, γιατί η θανατική ποινή έχει καταργηθεί στην Ευρώπη. Ούτε θα παρέμενε έγκλειστος σε κάποια φυλακή χωρίς δίκη. Θα τηρούνταν τα δικαστικά προσχήματα.
Εξαίρεση αποτέλεσε μόνο ο Τσαουσέσκου και η σύζυγός του. Αλλά και τότε, οι δυτικοί ανέθεσαν τη δολοφονία στους «Ανατολικούς». Ευρωπαίους μεν, και δη καθολικούς και λατινοτραφείς, αλλά ανατολικούς, Ρουμάνους. Το λάφυρο της ανατολικής Ευρώπης για τους Δυτικούς ήταν πολύ μεγάλο για να το απαρνηθούν! Γι’ αυτό, κάλυψαν πλήρως τους δολοφόνους και τους υιοθέτησαν!
Καμία από τις «πανανθρώπινες» αρχές και αξίες δεν ισχύει εκτός ευρωπαϊκής επικράτειας. Ούτε το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να κριθεί σε μία δίκαιη δίκη, ούτε ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής. Εκτός Ευρώπης ισχύει το laisser-tuer. Όπως απήγαγαν τον Νοριέγκα του Παναμά σκοτώνοντας και μερικές χιλιάδες Παναμέζους και εκτέλεσαν με δίκη-παρωδία τον Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ, έτσι εκτέλεσαν τον Οσάμα Μπιν Λάντεν και μερικά μέλη της οικογένειάς του στο… ανεξάρτητο Πακιστάν! Την ίδια ώρα, και ενδεχομένως συντονισμένα, για αντιπερισπασμό, η δημοκρατική Δανία βομβάρδιζε το σπίτι του γιου του Καντάφι, στην Τρίπολη, για να ξεκληρίσει ολόκληρη την οικογένεια μαζί!
Διανοούμενοι, δημοσιογράφοι και «προοδευτικοί» πολιτικοί που είναι εναντίον της θανατικής καταδίκης, συναίνεσαν και χάρηκαν για τη δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν, όπως σιώπησαν ή ενέκριναν σιωπηρά όλες τις αντίστοιχες απαγωγές, δολοφονίες και βασανιστήρια των «κακών» που ήταν/είναι πρόεδροι ή απλοί πολίτες τρίτων χωρών. Οι ανθρωπιστικές τους αξίες δεν είναι παρά εργαλεία της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των κρατών τους. Δεν ενεργοποιούνται εναντίον του εκδιωχθέντος δικτάτορα της Αϊτής Ντιβαλιέ που φιλοξενήθηκε στη Γαλλία, επί δεκαετίες, ενεργοποιούνται όμως, εναντίον των ανεπιθύμητων για την εξουσία «κακών».
Στα μουλωχτά πέρασε και η υπόθεση των μυστικών φυλακών της CIA σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπου μεταφέρονταν κρυφά, χωρίς δικαστική συνδρομή, οι απαχθέντες από διάφορα μέρη του κόσμου. Μόκο οι διανοούμενοι, στα μαλακά οι μη κυβερνητικές οργανώσεις. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία της έκφρασης κ.λπ. έχουν αξία και κινητοποιούν δυναμικά τη Δύση μόνο όταν παραβιάζονται σε χώρες ανταγωνιστικές ή εκτός ελέγχου. Σε Ιράν, Βενεζουέλα, Κορέα, Μιανμάρ, Ζιμπάμπουε, καμιά φορά και στην Κίνα, αλλά με τακτ λόγω δυτικών επενδύσεων και αμερικανικού χρέους. Στο εξωτερικό, οι «αξίες» χρησιμοποιούνται σχεδόν πάντα σαν όπλο εναντίον των αντιπάλων των δυτικών μητροπόλεων.
Το ξεκλήρισμα εκατοντάδων χιλιάδων άοπλων πολιτών σε Κολομβία, Γουατεμάλα, Σαλβαδόρ, Χιλή, Αργεντινή, Περού, Κονγκό, Σρι Λάνκα, Σιέρα Λεόνε κ.λπ. δεν ξεσηκώνει τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσο ένας μπλόγκερ που φυλακίστηκε στο Ιράν. Ούτε οι παράπλευρες απώλειες, σε κλίμακα δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Ούτε οι φιλοδυτικές δικτατορίες τύπου Σαουδικής Αραβίας και οι εικονικές δημοκρατίες τύπου Ισραήλ…
Οι Θιβετιανοί, ναι, τους ευαισθητοποιούν, λόγω Κίνας, αλλά οι ιθαγενείς των ΗΠΑ, του Καναδά, της Κολομβίας και της Ινδίας; Γι’ αυτούς, δεν περισσεύει ευαισθησία. Ζουν σε φίλιες χώρες.
Ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, μαζικές και συστηματικές δολοφονίες, πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές και κλειστά σύνορα. Επεμβάσεις, πραξικοπήματα και γενοκτονίες σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Λιβύη, Ακτή Ελεφαντοστού, Τσαντ, Σουδάν, Σομαλία, Αιθιοπία, Υεμένη, Μπαχρέιν, Παλαιστίνη, Παναμά, Ονδούρα, Αϊτή, Νιγηρία, Κονγκό, Σρι Λάνκα κι αλλού, φανερά ή κρυφά, συνθέτουν το σκηνικό της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων. Επιστροφή στις πιο μαύρες σελίδες του δυτικού πολιτισμού, συνέχεια της δουλείας, της αποικιοκρατίας και των δύο παγκοσμίων πολέμων. Με χιλιάδες διανοούμενους συνενόχους.
Η Αμερική, δεν μπορεί πλέον μόνη της να εξασφαλίζει την ομαλή λειτουργία και επέκταση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού σε όλο τον κόσμο. Έτσι, η Ευρώπη όλο και πιο πρόθυμα αναλαμβάνει μεγαλύτερο μερίδιο στη στρατιωτική ομπρέλα διασφάλισης των συμφερόντων της, κάνοντας συνεχώς εκπτώσεις στις ανθρωπιστικές αρχές και αξίες που αναπτύχθηκαν μέσα στην όασή της προς όφελος κυρίως των ελίτ, που με νόμιμο τρόπο εξασφαλίζουν την ατιμωρησία τους, αλλά και των υπηκόων της που απολαμβάνουν μερίδιο της λείας και του συσσωρευμένου πλούτου.
Οι δημοκρατίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης είναι δημοκρατίες των ελίτ, με υπηκόους που απολαμβάνουν αγαθά όσο η Δύση εξασφαλίζει υπεραρκετό πλούτο από τις ληστρικές επιδρομές και την εκμετάλλευση του υπόλοιπου κόσμου. Μόλις αυτό περιορίζεται, οι συνέπειες πλήττουν πρώτα τους υπηκόους. Και οι υπήκοοι των ευρωπαϊκών ελίτ, που συνήθισαν μέσα στα χρόνια να ζουν προνομιακά σε σχέση με τους άλλους λαούς, εγκρίνουν ή ανέχονται σιωπηρά τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τον επεκτατισμό, την εκμετάλλευση και τις δολοφονίες, για να μη χάσουν τα δικά τους προνόμια. Γι’ αυτό και διασφαλίζουν τα συμφέροντα των ελίτ, επειδή έχουν συνειδητά ή ασυνείδητα αποδεχτεί ότι η δική τους ευημερία –εν μέρει πραγματική και εν μέρει εικονική- εξαρτάται από την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ελίτ. Γι’ αυτό η Αριστερά έχει μικρά ερείσματα στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες και γι’ αυτό ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της Αριστεράς προσαρμόστηκε και σκέφτεται πλέον σαν Δεξιά.
Εξαίρεση αποτέλεσε μόνο ο Τσαουσέσκου και η σύζυγός του. Αλλά και τότε, οι δυτικοί ανέθεσαν τη δολοφονία στους «Ανατολικούς». Ευρωπαίους μεν, και δη καθολικούς και λατινοτραφείς, αλλά ανατολικούς, Ρουμάνους. Το λάφυρο της ανατολικής Ευρώπης για τους Δυτικούς ήταν πολύ μεγάλο για να το απαρνηθούν! Γι’ αυτό, κάλυψαν πλήρως τους δολοφόνους και τους υιοθέτησαν!
Καμία από τις «πανανθρώπινες» αρχές και αξίες δεν ισχύει εκτός ευρωπαϊκής επικράτειας. Ούτε το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να κριθεί σε μία δίκαιη δίκη, ούτε ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής. Εκτός Ευρώπης ισχύει το laisser-tuer. Όπως απήγαγαν τον Νοριέγκα του Παναμά σκοτώνοντας και μερικές χιλιάδες Παναμέζους και εκτέλεσαν με δίκη-παρωδία τον Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ, έτσι εκτέλεσαν τον Οσάμα Μπιν Λάντεν και μερικά μέλη της οικογένειάς του στο… ανεξάρτητο Πακιστάν! Την ίδια ώρα, και ενδεχομένως συντονισμένα, για αντιπερισπασμό, η δημοκρατική Δανία βομβάρδιζε το σπίτι του γιου του Καντάφι, στην Τρίπολη, για να ξεκληρίσει ολόκληρη την οικογένεια μαζί!
Διανοούμενοι, δημοσιογράφοι και «προοδευτικοί» πολιτικοί που είναι εναντίον της θανατικής καταδίκης, συναίνεσαν και χάρηκαν για τη δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν, όπως σιώπησαν ή ενέκριναν σιωπηρά όλες τις αντίστοιχες απαγωγές, δολοφονίες και βασανιστήρια των «κακών» που ήταν/είναι πρόεδροι ή απλοί πολίτες τρίτων χωρών. Οι ανθρωπιστικές τους αξίες δεν είναι παρά εργαλεία της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των κρατών τους. Δεν ενεργοποιούνται εναντίον του εκδιωχθέντος δικτάτορα της Αϊτής Ντιβαλιέ που φιλοξενήθηκε στη Γαλλία, επί δεκαετίες, ενεργοποιούνται όμως, εναντίον των ανεπιθύμητων για την εξουσία «κακών».
Στα μουλωχτά πέρασε και η υπόθεση των μυστικών φυλακών της CIA σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπου μεταφέρονταν κρυφά, χωρίς δικαστική συνδρομή, οι απαχθέντες από διάφορα μέρη του κόσμου. Μόκο οι διανοούμενοι, στα μαλακά οι μη κυβερνητικές οργανώσεις. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία της έκφρασης κ.λπ. έχουν αξία και κινητοποιούν δυναμικά τη Δύση μόνο όταν παραβιάζονται σε χώρες ανταγωνιστικές ή εκτός ελέγχου. Σε Ιράν, Βενεζουέλα, Κορέα, Μιανμάρ, Ζιμπάμπουε, καμιά φορά και στην Κίνα, αλλά με τακτ λόγω δυτικών επενδύσεων και αμερικανικού χρέους. Στο εξωτερικό, οι «αξίες» χρησιμοποιούνται σχεδόν πάντα σαν όπλο εναντίον των αντιπάλων των δυτικών μητροπόλεων.
Το ξεκλήρισμα εκατοντάδων χιλιάδων άοπλων πολιτών σε Κολομβία, Γουατεμάλα, Σαλβαδόρ, Χιλή, Αργεντινή, Περού, Κονγκό, Σρι Λάνκα, Σιέρα Λεόνε κ.λπ. δεν ξεσηκώνει τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσο ένας μπλόγκερ που φυλακίστηκε στο Ιράν. Ούτε οι παράπλευρες απώλειες, σε κλίμακα δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Ούτε οι φιλοδυτικές δικτατορίες τύπου Σαουδικής Αραβίας και οι εικονικές δημοκρατίες τύπου Ισραήλ…
Οι Θιβετιανοί, ναι, τους ευαισθητοποιούν, λόγω Κίνας, αλλά οι ιθαγενείς των ΗΠΑ, του Καναδά, της Κολομβίας και της Ινδίας; Γι’ αυτούς, δεν περισσεύει ευαισθησία. Ζουν σε φίλιες χώρες.
Ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, μαζικές και συστηματικές δολοφονίες, πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές και κλειστά σύνορα. Επεμβάσεις, πραξικοπήματα και γενοκτονίες σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Λιβύη, Ακτή Ελεφαντοστού, Τσαντ, Σουδάν, Σομαλία, Αιθιοπία, Υεμένη, Μπαχρέιν, Παλαιστίνη, Παναμά, Ονδούρα, Αϊτή, Νιγηρία, Κονγκό, Σρι Λάνκα κι αλλού, φανερά ή κρυφά, συνθέτουν το σκηνικό της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων. Επιστροφή στις πιο μαύρες σελίδες του δυτικού πολιτισμού, συνέχεια της δουλείας, της αποικιοκρατίας και των δύο παγκοσμίων πολέμων. Με χιλιάδες διανοούμενους συνενόχους.
Η Αμερική, δεν μπορεί πλέον μόνη της να εξασφαλίζει την ομαλή λειτουργία και επέκταση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού σε όλο τον κόσμο. Έτσι, η Ευρώπη όλο και πιο πρόθυμα αναλαμβάνει μεγαλύτερο μερίδιο στη στρατιωτική ομπρέλα διασφάλισης των συμφερόντων της, κάνοντας συνεχώς εκπτώσεις στις ανθρωπιστικές αρχές και αξίες που αναπτύχθηκαν μέσα στην όασή της προς όφελος κυρίως των ελίτ, που με νόμιμο τρόπο εξασφαλίζουν την ατιμωρησία τους, αλλά και των υπηκόων της που απολαμβάνουν μερίδιο της λείας και του συσσωρευμένου πλούτου.
Οι δημοκρατίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης είναι δημοκρατίες των ελίτ, με υπηκόους που απολαμβάνουν αγαθά όσο η Δύση εξασφαλίζει υπεραρκετό πλούτο από τις ληστρικές επιδρομές και την εκμετάλλευση του υπόλοιπου κόσμου. Μόλις αυτό περιορίζεται, οι συνέπειες πλήττουν πρώτα τους υπηκόους. Και οι υπήκοοι των ευρωπαϊκών ελίτ, που συνήθισαν μέσα στα χρόνια να ζουν προνομιακά σε σχέση με τους άλλους λαούς, εγκρίνουν ή ανέχονται σιωπηρά τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τον επεκτατισμό, την εκμετάλλευση και τις δολοφονίες, για να μη χάσουν τα δικά τους προνόμια. Γι’ αυτό και διασφαλίζουν τα συμφέροντα των ελίτ, επειδή έχουν συνειδητά ή ασυνείδητα αποδεχτεί ότι η δική τους ευημερία –εν μέρει πραγματική και εν μέρει εικονική- εξαρτάται από την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ελίτ. Γι’ αυτό η Αριστερά έχει μικρά ερείσματα στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες και γι’ αυτό ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της Αριστεράς προσαρμόστηκε και σκέφτεται πλέον σαν Δεξιά.
Στέλιος Ελληνιάδης
Σχόλια
