Ειπώθηκαν πολλά στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για τις ευρωεκλογές, αλλά έλειψαν οι εξηγήσεις για ποιο λόγο το εγχείρημα «Ενωμένη Ευρώπη» είναι στην καλή περίπτωση στάσιμο και στη χειρότερη μπορεί, μελλοντικά, ακόμα και να διαλυθεί – όπως έχει συμβεί στο παρελθόν όταν η Ήπειρος επιχείρησε να ενωθεί «εις σάρκα μία».
Μένουν εκτός οθόνης οι κοινωνικές ανισότητες, οι ιστορικές διαφορές, και κρατιέται στο παρασκήνιο ο υπεύθυνος της σύγχυσης: οι ΗΠΑ και ο βοηθός τους, η Γερμανία. Οι δυο τους θέλουν την Ευρώπη ενωμένη. Μόνο που οι ΗΠΑ θέλουν την Ε.Ε. υποταγμένη σ’ αυτούς και τη Γερμανία «πατημένη στο χώμα», επιστάτη τους στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η Γερμανία προσώρας υποτάσσεται, αλλά «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά». Περίμενε μισό αιώνα για να κολλήσουν τα δύο κομμάτια της. Τώρα πάλι στην αναμονή, έως ότου αποφασίσει αν, πότε και με ποιον θα πάει, όπως στις παραμονές του Β΄ Πολέμου.
Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι οι ΗΠΑ είναι διχασμένες και έχουν κάπως αποδυναμωθεί. Οι Γερμανοί μένουν στη «σωστή πλευρά» αλλά δυσανασχετούν, επειδή θεωρούν ότι η Γερμανία είναι «υπεράνω όλων», όπως έλεγαν ανέκαθεν. Χαρακτηριστικά, το 21% των Γερμανών απάντησε σε δημοσκόπηση της τηλεόρασης ότι θα ήθελε περισσότερους λευκούς ποδοσφαιριστές στην εθνική ομάδα, ενώ το 60% αυτοσυγκρατήθηκε και απέφυγε να απαντήσει… Είναι αποκαλυπτικό ότι τέθηκε τέτοιο ερώτημα, σε λαϊκό κοινό…
Η Ελλάδα προβάλλει ως όπλα τους όρκους πίστης στη Δύση και στους θεσμούς της. Παρακολουθώντας την πορεία των ελληνοτουρκικών, αποδείχθηκαν εκτροφεία ραγιαδισμού
Ας θυμηθούμε ότι οι ΗΠΑ επέβαλαν στους Ευρωπαίους να ξαναχτίσουν τη ρημαγμένη Γερμανία. Η Ελλάδα συνέβαλε πολλαπλώς με κορυφαίο, αλλά όχι μοναδικό, παράδειγμα την άρνηση του Βερολίνου να καταβάλει τις αποζημιώσεις για τις καταστροφές που προκάλεσε το ναζιστικό καθεστώς.
Τα χρήματα, από την ταπεινωτική μεταχείριση της Ελλάδας έως τη φτώχεια που απειλεί τώρα την Ε.Ε., είναι η λιγότερο σημαντική πτυχή. Κυρίαρχο είναι το πολιτικό πλαίσιο που κατευθύνει τη σημερινή Ευρώπη και καθορίζει τον τρόπο που ο καθένας βλέπει το «κοινό μας» σπίτι.
Η διαφθορά, κοινή σε όλους, είναι αποκαλυπτικός καθρέφτης για την ισχύ των μελών. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, στο αλισβερίσι για τις θέσεις, κατέληξε να μείνει στην Ελλάδα. Όπου φτωχός κι η μοίρα του. Ούτε, όμως, η Γερμανίδα φον ντερ Λάιεν γλιτώνει. Το πρώτο κύμα ήταν φήμες περί της διαφθοράς της – έβγαλε πολλά από τα εμβόλια. Το δεύτερο κύμα ήταν ότι η Ιταλία θέλει τον Ντράγκι. Το τρίτο κύμα ήταν ρεπορτάζ του Politico για την υποψηφιότητα της «πράσινης» Γερμανίδας ΥΠΕΞ κ. Μπέρμποκ, θεωρούμενης ανθρώπου των ΗΠΑ. Θα φύγει (αν…) η Γερμανίδα των Γερμανών, και θα έρθει η Γερμανίδα των Αμερικανών.
Το συμπέρασμα είναι απλό: Ενωμένη Ευρώπη μπορεί να υπάρξει «τύποις», αλλά όχι στην ουσία, όσο είναι δομημένη στη βάση χωριστών και άνισων κρατών-εθνών. Η ενότητα μπορεί να υπάρξει ως επιβολή των ισχυρών στα αδύναμα κράτη που θα αναζητούν προστασία και θα καταβάλλουν ανάλογο τίμημα. Η «διέξοδος» των BRICS δεν αφορά, τώρα τουλάχιστον, την περιοχή μας.
Το επιμύθιο είναι ότι κάθε χώρα υπερασπίζεται τα συμφέροντά της. Η Ελλάδα προβάλλει ως όπλα τους όρκους πίστης στη Δύση και στους θεσμούς της. Παρακολουθώντας την πορεία των ελληνοτουρκικών, αποδείχθηκαν εκτροφεία ραγιαδισμού. Οι εύκολες και εν θερμώ απαντήσεις, π.χ. έξω από το ΝΑΤΟ (αλλά μέσα στην Ε.Ε.), αποδεικνύονται απρόσφορες. Ίδωμεν.
