«Η Γαλαρία υπάρχει και θα υπάρχει όσο υπάρχει Ολυμπία Οδός», απαντούν οι εργαζόμενοι στη VINCI
Μέσα σε ένα χρόνο απέλυσαν 350 εργαζόμενους. Απέλυσαν τέσσερα από τα πέντε μέλη του σωματείου «Η Γαλαρία», συμπεριλαμβανομένου και του προέδρου. Ξηλώνουν το εργοτάξιο και πακετάρουν από τον Ιούλιο, όταν το έργο «πάγωσε» και επισήμως. Και λίγο πριν τα μαζέψουν και φύγουν οριστικώς, αποφάσισαν να κλείσουν έναν ακόμη ανοιχτό λογαριασμό: να εκδιώξουν το σωματείο στέλνοντας τελεσίγραφο «εκκένωσης γραφείου» με διορία μέχρι την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011.
Καλώς ήρθατε –σε ό,τι έχει απομείνει– από το εργοτάξιο της γαλλικής VINCI στο Δρέπανο Αχαΐας, της μεγαλύτερης σε συμμετοχή κατασκευαστικής εταιρίας στην κοινοπραξία Ολυμπία Οδός, η σύμβαση της οποίας μεταβιβάστηκε προ ημερών στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων.
«Τι αξία έχει τώρα πια;», μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος. Η κατασκευή έχει σταματήσει, η σύμβαση (άρα και το συγκεκριμένο οδικό δίκτυο που αφορά) πρόκειται να βγει στο σφυρί, το αντίτιμο των διοδίων θα το εισπράττουν πλέον οι τράπεζες-πιστωτές του «παγωμένου» κατά τα άλλα έργου(!)… Κι αν δεν έχει αξία, τότε γιατί η εργοδοσία μπαίνει στον κόπο;
«Το σωματείο μας υπάρχει και θα υπάρχει όσο υπάρχει Ολυμπία Οδός», απαντούν οι εργαζόμενοι, που προχώρησαν χθες σε κινητοποίηση διαμαρτυρίας στα γραφεία διοίκησης της εταιρίας.
Κι είναι αλήθεια ότι ένα σωματείο δεν καταργείται κατ’ εντολή της εργοδοσίας όσο υπάρχουν εργαζόμενοι, ακόμη και υπό απόλυση – αλλά ποιος λογαριάζει πλέον τους εναπομείναντες νόμους του Εργατικού Δικαίου;
Βέβαια, το θέμα στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι απλώς νομικό ή τυπικό. Γιατί το σωματείο «Γαλαρία», το μοναδικό σε όλα τα εργοτάξια της Ολυμπίας Οδού, εξακολουθεί μέχρι σήμερα να διεκδικεί ενεργητικά, κι ας έχει τέσσερα από τα πέντε μέλη του Δ.Σ. απολυμένα. Ασυνήθιστη στάση για συνδικαλιστικό όργανο; Απολύτως.
Έτσι, πριν από δύο εβδομάδες πέτυχε τη δικαστική δικαίωση μέλους του, το οποίο πήρε την άγουσα από τους πρώτους, δύο μόλις ημέρες μετά την κατάθεση της υποψηφιότητάς του. Πρακτικά, η εταιρία VINCI οφείλει να επαναπροσλάβει τον συγκεκριμένο εργαζόμενο για όσο χρόνο διατηρεί ανοιχτό το εργοτάξιο, καθώς και να τον αποζημιώσει για όλο το διάστημα της παράνομης απόλυσής του.
Οι συλλογικές διεκδικήσεις ενοχλούν, κάτι που ήταν εμφανές στο πρόσωπο του Γάλλου διευθυντή του εργοταξίου, όταν αποχώρησε χθες αρνούμενος να συνομιλήσει με τους εργαζόμενους, οι οποίοι ενημερώθηκαν στη συνέχεια από τη διευθύντρια προσωπικού ότι, τουλάχιστον μέχρι τον Δεκέμβρη, η εταιρία δεν θα προχωρήσει στην… έξωση.
Οι συλλογικές διεκδικήσεις ενοχλούν, τα σωματεία ενοχλούν και γι’ αυτό τον απλό λόγο έχουν μεγαλύτερη αξία από όση φανταζόμαστε.
Καλώς ήρθατε –σε ό,τι έχει απομείνει– από το εργοτάξιο της γαλλικής VINCI στο Δρέπανο Αχαΐας, της μεγαλύτερης σε συμμετοχή κατασκευαστικής εταιρίας στην κοινοπραξία Ολυμπία Οδός, η σύμβαση της οποίας μεταβιβάστηκε προ ημερών στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων.
«Τι αξία έχει τώρα πια;», μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος. Η κατασκευή έχει σταματήσει, η σύμβαση (άρα και το συγκεκριμένο οδικό δίκτυο που αφορά) πρόκειται να βγει στο σφυρί, το αντίτιμο των διοδίων θα το εισπράττουν πλέον οι τράπεζες-πιστωτές του «παγωμένου» κατά τα άλλα έργου(!)… Κι αν δεν έχει αξία, τότε γιατί η εργοδοσία μπαίνει στον κόπο;
«Το σωματείο μας υπάρχει και θα υπάρχει όσο υπάρχει Ολυμπία Οδός», απαντούν οι εργαζόμενοι, που προχώρησαν χθες σε κινητοποίηση διαμαρτυρίας στα γραφεία διοίκησης της εταιρίας.
Κι είναι αλήθεια ότι ένα σωματείο δεν καταργείται κατ’ εντολή της εργοδοσίας όσο υπάρχουν εργαζόμενοι, ακόμη και υπό απόλυση – αλλά ποιος λογαριάζει πλέον τους εναπομείναντες νόμους του Εργατικού Δικαίου;
Βέβαια, το θέμα στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι απλώς νομικό ή τυπικό. Γιατί το σωματείο «Γαλαρία», το μοναδικό σε όλα τα εργοτάξια της Ολυμπίας Οδού, εξακολουθεί μέχρι σήμερα να διεκδικεί ενεργητικά, κι ας έχει τέσσερα από τα πέντε μέλη του Δ.Σ. απολυμένα. Ασυνήθιστη στάση για συνδικαλιστικό όργανο; Απολύτως.
Έτσι, πριν από δύο εβδομάδες πέτυχε τη δικαστική δικαίωση μέλους του, το οποίο πήρε την άγουσα από τους πρώτους, δύο μόλις ημέρες μετά την κατάθεση της υποψηφιότητάς του. Πρακτικά, η εταιρία VINCI οφείλει να επαναπροσλάβει τον συγκεκριμένο εργαζόμενο για όσο χρόνο διατηρεί ανοιχτό το εργοτάξιο, καθώς και να τον αποζημιώσει για όλο το διάστημα της παράνομης απόλυσής του.
Οι συλλογικές διεκδικήσεις ενοχλούν, κάτι που ήταν εμφανές στο πρόσωπο του Γάλλου διευθυντή του εργοταξίου, όταν αποχώρησε χθες αρνούμενος να συνομιλήσει με τους εργαζόμενους, οι οποίοι ενημερώθηκαν στη συνέχεια από τη διευθύντρια προσωπικού ότι, τουλάχιστον μέχρι τον Δεκέμβρη, η εταιρία δεν θα προχωρήσει στην… έξωση.
Οι συλλογικές διεκδικήσεις ενοχλούν, τα σωματεία ενοχλούν και γι’ αυτό τον απλό λόγο έχουν μεγαλύτερη αξία από όση φανταζόμαστε.
Κατερίνα Παγουλάτου
Σχόλια
