Μια μικρή ενημέρωση για την πρώτη στα 13 χρόνια του «Δρόμου» απουσία μου από το Περίπτερο Ιδεών τα τρία προηγούμενα Σάββατα. Στις 25 Ιουνίου, τη μέρα των εκλογών, το πρωί, έπαθα έμφραγμα. Ένιωσα απότομα ένα πολύ έντονο και ασυνήθιστο πόνο στο στήθος, ίδρωσα απότομα, έχασα το χρώμα μου, ένιωσα την απαρχή μιας δύσπνοιας και αμέσως η Ιωάννα τηλεφώνησε στο 166. Κατά καλή μου τύχη, ήταν Κυριακή, στα Εξάρχεια δεν είχε καθόλου κίνηση, το ασθενοφόρο βρισκόταν κάπου κοντά και ήρθε σε λίγα λεπτά. Ο Κώστας Κρίθαρης, ο διασώστης, με τον συνάδελφό του με μεταφέρανε πολύ γρήγορα στο νοσοκομείο Ελπίς που εφημέρευε και πριν περάσει συνολικά μια ώρα από την εμφάνιση των συμπτωμάτων, ήμουν ξαπλωμένος σε ένα χειρουργικό κρεβάτι με μηχανήματα τριγύρω, στα χέρια ενός πολύ καλού επεμβατικού καρδιολόγου, του κ. Παύλου Στουγιάννου, που χωρίς να χάσει χρόνο, μου έκανε στεφανιογραφία και μου τοποθέτησε ένα στεντ στην αρτηρία που είχε κλείσει εντελώς. Κι έτσι σώθηκα χωρίς να τραυματιστεί η καρδιά. Έμεινα σχεδόν μια βδομάδα στη ΜΕΘ, με εξαιρετική νοσοκομειακή φροντίδα, με τρεις καρδιολόγους σε εγρήγορση, τον κ. Στουγιάννο, τον κ. Αθανάσιο Τρίκα που συντονίζει τον καρδιολογικό τομέα και τον κ. Αθανάσιο Πασχάλη που είχε την καθημερινή επίβλεψη στη ΜΕΘ. Συν ένα προσωπικό νοσηλευτικό που ήταν με ζήλο και χαμόγελο από πάνω μας όλο το εικοσιτετράωρο.
Βγήκα από το Ελπίς με μια εξίσου σοβαρή εκκρεμότητα. Η στεφανιογραφία έδειξε ότι άλλες δύο αρτηρίες είχαν απειλητικές στενώσεις που έπρεπε το ταχύτερο να επιδιορθωθούν. Δύο καρδιόλογοι, ο κ. Γιάννης Στεφανίδης και ο κ. Αναστάσιος Σπανός, με πολλές περγαμηνές αμφότεροι, διευθυντής στο καρδιολογικό του Σισμανόγλειου μέχρι πρότινος ο πρώτος και διευθυντής -επίσης μέχρι πρότινος- στο Ναυτικό Νοσοκομείο ο δεύτερος, με συμβούλεψαν και με καθοδήγησαν με σαφήνεια για το τι έπρεπε να κάνω, όπερ και έπραξα. Μερικές μέρες αργότερα, στο Σισμανόγλειο, έγινε με επιτυχία παρ’ όλο που υπήρχε ένας αυξημένος βαθμός δυσκολίας η αγγειοπλαστική στις δύο άλλες αρτηρίες από τον εμπειρότατο διευθυντή του Αιμοδυναμικού Τμήματος κ. Γιώργο Τριάντη με βοηθούς τον κ. Δημήτρη Ιωαννίδη και την κ. Ανδρομάχη Μπαλαγιάννη. Το νοσηλευτικό προσωπικό στο Σισμανόγλειο επιβεβαίωσε κι αυτό ότι αν κουτσουρέψουν το ΕΣΥ, έχουμε τελειώσει σαν άνθρωποι και σαν χώρα. Πρέπει να παλέψουμε για το ΕΣΥ και για τη βελτίωση του μέχρις εσχάτων!
Εκτιμήσεις
Τώρα, και μια συμβουλή από την αποκτηθείσα πείρα μου. Αν έχετε οχλήσεις καρδιακές, δεν εννοώ συναισθηματικές, αν και αυτές παίζουν το ρόλο τους για την υγεία της καρδιάς, και πάνω απ’ όλα αν σας πολιορκεί το άγχος, να έχετε υπόψη ότι το τρίπλεξ που δείχνει τη λειτουργία της καρδιάς, δεν αποκαλύπτει την κατάσταση των στεφανιαίων αρτηριών που αν κλείσουν ολοσχερώς κλείνει κανείς και ως άνθρωπος. Για τις αρτηρίες, λοιπόν, χρειάζεται στεφανιογραφία. Τα μέσα είναι πολύ σύγχρονα, οι γιατροί τζιμάνια και το αποτέλεσμα άμεσο. Η έγκαιρη διάγνωση, αν οι αρτηρίες έχουν σοβαρή στένωση, σώζει, στην κυριολεξία. Τελικά, δεν μπορεί να επαναπαύεται κανείς, ιδίως όταν μεγαλώνει, στην καλή φυσική του κατάσταση, στα εξωτερικά της γνωρίσματα, αγνοώντας τι γίνεται παραμέσα, στα ενδότερα. Προσωπικά, χωρίς να έχω καπνίσει ποτέ, χωρίς να είμαι υπέρβαρος, χωρίς διαβήτη και χοληστερίνη, χωρίς να παίρνω φάρμακα και χωρίς οικογενειακό ιστορικό, η αιτία για το πάθημα μου είναι αδιευκρίνιστη. Αστειευόμενος ένας καρδιολόγος είπε ότι μάλλον θα φταίει το πολύ διάβασμα και γράψιμο! Ηθικό δίδαγμα: ας είμαστε επιμελείς στα βασικά: όχι τσιγάρα, όχι πολύ και κακό φαγητό, τακτικό περπάτημα, δραστηριότητες που μας χαλαρώνουν και δημιουργούν ευδιαθεσία και τακτικές εξετάσεις προληπτικές. Επειδή οι άγνωστοι παράγοντες δεν ελέγχονται, ας φροντίζουμε για όσα ελέγχονται για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο και την καρδιά μας χαρούμενη!
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην Ιωάννα και στην αδερφή μου Βάσω που ανέλαβαν τα logistics, δηλαδή την επιμελητεία του εγχειρήματος «Save Stelios», επί ένα ολόκληρο εικοσαήμερο! Από κει και πέρα, ευχαριστίες στους φίλους που το πληροφορήθηκαν, γιατί εμείς δεν το κοινοποιήσαμε, στους συνάδελφους, ακροατές και ακροάτριες από το ραδιόφωνο «Στο Κόκκινο», στους συνεργάτες και αναγνώστες από το «Δρόμο της Αριστεράς» και άλλους καλούς ανθρώπους που εκδήλωσαν με κάθε τρόπο τη συμπαράστασή τους. Σας ευχαριστώ όλους θερμά, θερμότατα, όχι μόνο καρδιακά, αλλά και αρτηριακά!
Τώρα, με το αίμα να κυλάει ξανά ορμητικά και αισιόδοξα εντός μου, πάμε γι’ άλλα. Τα καλύτερα έπονται.
