Ο λαός τους λέει κλέφτες. Τους έχει δικάσει και τους έχει καταδικάσει.
Ε, όταν πια «σκάει» και επισήμως η είδηση για το… μικροποσό του 1.000.000 ευρώ, τότε ο καθένας πια αντιλαμβάνεται. Αντιλαμβάνεται από την κορυφή του παγόβουνου την απίστευτης έκτασης ρεμούλα και σαπίλα που συγκαλύπτει στα σπλάχνα του το τερατώδες σύστημα της διαπλοκής και της διαφθοράς.
Κι όμως, όλοι αυτοί διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους. Βαυκαλίζονται πως η αμαρτωλή κιβωτός τους θα διασωθεί μέσα στον όλεθρο. Έτσι, άλλωστε, δεν έχει γίνει μέχρι τώρα; Σε όλες τις στιγμές μεγάλης και τραγικής για το λαό εθνικής καταστροφής, ένας σκληρός πυρήνας της μεγαλοαστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού, βρήκε σανίδα σωτηρίας, υπηρετώντας τόσο πρόθυμα και τόσο προδοτικά τους υψηλούς ξένους «συμμάχους» ή «εταίρους» – όπως τους λένε σήμερα. Τόση εμπιστοσύνη έχουν στις απαράμιλλες αρετές τους, το χαμαιλεοντισμό και το στρουθοκαμηλισμό τους, ώστε φαντασιώνονται πως -τάχατες- θα δουλέψει και πάλι η δοκιμασμένη μηχανή του οργανωμένου κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Αλλά επειδή ο κόσμος, πολύ απλά, τους έχει πάρει πια χαμπάρι, αυτογελοιοποιούνται.
Όλοι είχανε να πούνε από κάτι μέσα στο… ναό της Δημοκρατίας. «Να αποκαλυφθεί το όνομα», απαίτησαν οι περισσότεροι. «Δεν το επιτρέπει ο κανονισμός», αποφάνθηκε ο πρόεδρος της Βουλής, που στη διετία του Μνημονίου έχει σταθεί κέρβερος – φύλακας των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. «Να το πει μόνος του το όνομα», επέμειναν οι «έντιμοι». Ακούσαμε ακόμη πως το πόρισμα του ΣΔΟΕ θεωρεί νόμιμο το πόθεν έσχες του ιλιγγιώδους ποσού! Σοβαρά; Έτσι, «νομίμως» γίνεται ένας βουλευτής εκατομμυριούχος και μάλιστα την ώρα που ο λαός υποφέρει στο όνομα πάντα του «εθνικού καθήκοντος», αυτός διασφαλίζει τις «οικονομίες» του στο εξωτερικό;
Από πού ν’ αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς; Siemens, Ολυμπιάδα, εξοπλιστικά, δομημένα ομόλογα, Βατοπέδι και πάει λέγοντας. Κι από ονοματεπώνυμα πολλά και εκλεκτά: Τσουκάτος και Μαντέλης, Τσοχατζόπουλος, Αλογοσκούφης και Βουλγαράκης. Θα μάθουμε κι άλλο ένα, που αυτοί ήδη το ξέρουν και το παίζουν στα ζάρια; Σιγά το θέμα. Η κλεπτοκρατία είναι σύμφυτη του συστήματος που έχει διαμορφωθεί και κάθε κρούσμα απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα. Και είναι δεδομένο ότι η ανακατάταξη στους συσχετισμούς ισχύος ανάμεσα στις πτέρυγες της πολιτικοοικονομικής μαφίας που λυμαίνεται τη χώρα, υπό τη σκέπη του κατοχικού καθεστώτος, δεν συντελείται «αναίμακτα». Θα υπάρξουν εξιλαστήρια θύματα.
Όλοι τους έβαλαν όχι μία, αλλά πολλές φορές την υπογραφή τους στην καταλήστευση του τόπου, στην εξόντωση του λαού και τελικά στην παράδοση της χώρας. Αυτοί που δεν ψήφισαν το πρώτο Μνημόνιο για να ψηφίσουν το δεύτερο, αυτοί που τα ψήφισαν όλα, «αδιάβαστοι» και «διαβασμένοι»… Όλα νόμιμα και ηθικά… εγκλήματα.
Αλλά τόση βρομιά και ψευτιά δεν αντέχεται πλέον. Και τι να πει κανείς, για διαφάνεια, για δικαιοσύνη, για δημοκρατία; Όχι πια, τέλος με όλους αυτούς. Τους «κλέφτες» και τους κλέφτες. Τους πολιτικάντηδες της σειράς, τα τσιράκια των ευρωκρατών, τους μισθοφόρους των τραπεζιτών και των καναλαρχών. Έξω οι κλέφτες -χωρίς εισαγωγικά μάλιστα…
Κι όμως, όλοι αυτοί διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους. Βαυκαλίζονται πως η αμαρτωλή κιβωτός τους θα διασωθεί μέσα στον όλεθρο. Έτσι, άλλωστε, δεν έχει γίνει μέχρι τώρα; Σε όλες τις στιγμές μεγάλης και τραγικής για το λαό εθνικής καταστροφής, ένας σκληρός πυρήνας της μεγαλοαστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού, βρήκε σανίδα σωτηρίας, υπηρετώντας τόσο πρόθυμα και τόσο προδοτικά τους υψηλούς ξένους «συμμάχους» ή «εταίρους» – όπως τους λένε σήμερα. Τόση εμπιστοσύνη έχουν στις απαράμιλλες αρετές τους, το χαμαιλεοντισμό και το στρουθοκαμηλισμό τους, ώστε φαντασιώνονται πως -τάχατες- θα δουλέψει και πάλι η δοκιμασμένη μηχανή του οργανωμένου κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Αλλά επειδή ο κόσμος, πολύ απλά, τους έχει πάρει πια χαμπάρι, αυτογελοιοποιούνται.
Όλοι είχανε να πούνε από κάτι μέσα στο… ναό της Δημοκρατίας. «Να αποκαλυφθεί το όνομα», απαίτησαν οι περισσότεροι. «Δεν το επιτρέπει ο κανονισμός», αποφάνθηκε ο πρόεδρος της Βουλής, που στη διετία του Μνημονίου έχει σταθεί κέρβερος – φύλακας των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. «Να το πει μόνος του το όνομα», επέμειναν οι «έντιμοι». Ακούσαμε ακόμη πως το πόρισμα του ΣΔΟΕ θεωρεί νόμιμο το πόθεν έσχες του ιλιγγιώδους ποσού! Σοβαρά; Έτσι, «νομίμως» γίνεται ένας βουλευτής εκατομμυριούχος και μάλιστα την ώρα που ο λαός υποφέρει στο όνομα πάντα του «εθνικού καθήκοντος», αυτός διασφαλίζει τις «οικονομίες» του στο εξωτερικό;
Από πού ν’ αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς; Siemens, Ολυμπιάδα, εξοπλιστικά, δομημένα ομόλογα, Βατοπέδι και πάει λέγοντας. Κι από ονοματεπώνυμα πολλά και εκλεκτά: Τσουκάτος και Μαντέλης, Τσοχατζόπουλος, Αλογοσκούφης και Βουλγαράκης. Θα μάθουμε κι άλλο ένα, που αυτοί ήδη το ξέρουν και το παίζουν στα ζάρια; Σιγά το θέμα. Η κλεπτοκρατία είναι σύμφυτη του συστήματος που έχει διαμορφωθεί και κάθε κρούσμα απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα. Και είναι δεδομένο ότι η ανακατάταξη στους συσχετισμούς ισχύος ανάμεσα στις πτέρυγες της πολιτικοοικονομικής μαφίας που λυμαίνεται τη χώρα, υπό τη σκέπη του κατοχικού καθεστώτος, δεν συντελείται «αναίμακτα». Θα υπάρξουν εξιλαστήρια θύματα.
Όλοι τους έβαλαν όχι μία, αλλά πολλές φορές την υπογραφή τους στην καταλήστευση του τόπου, στην εξόντωση του λαού και τελικά στην παράδοση της χώρας. Αυτοί που δεν ψήφισαν το πρώτο Μνημόνιο για να ψηφίσουν το δεύτερο, αυτοί που τα ψήφισαν όλα, «αδιάβαστοι» και «διαβασμένοι»… Όλα νόμιμα και ηθικά… εγκλήματα.
Αλλά τόση βρομιά και ψευτιά δεν αντέχεται πλέον. Και τι να πει κανείς, για διαφάνεια, για δικαιοσύνη, για δημοκρατία; Όχι πια, τέλος με όλους αυτούς. Τους «κλέφτες» και τους κλέφτες. Τους πολιτικάντηδες της σειράς, τα τσιράκια των ευρωκρατών, τους μισθοφόρους των τραπεζιτών και των καναλαρχών. Έξω οι κλέφτες -χωρίς εισαγωγικά μάλιστα…
Σχόλια
