Ένα σύνθημα που τους λαούς ενώνει… Του Γιώργου Τοζίδη
«Επιβάλλεται να επιλέξουμε: είτε αλλάζουμε το καθεστώς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η κυριαρχία των λαών,είτε εγκαταλείπουμε το ευρω-Μέρκελ»
Ζαν-Λικ Μελανσόν
Αριστερό Μέτωπο Γαλλίας
Η επίθεση στην Κύπρο έθεσε και πάλι το ζήτημα της γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) και την Ευρωζώνη. Πληθώρα δηλώσεων-αναλύσεων σε όλα τα ηλεκτρονικά και έντυπα Μέσα του κόσμου, άσκησαν κριτική στη γερμανική κυβέρνηση με πολύ οξείς χαρακτηρισμούς (Δ΄ Ράιχ, εξασφάλιση ζωτικού οικονομικού χώρου κ.ά.). Ενδεικτικά αναφέρεται άρθρο του περιοδικού Der Spiegel(!) με τίτλο Γερμανοί σωτήρες του ευρώ: Στενοκεφαλιά, δίψα για εξουσία, εγωισμός, όπου ο Γιάκομπ Άουγκσταϊν αναφέρει ότι η Γερμανία κατέβαλε μειωμένους τόκους κατά δέκα (10) δισ. ευρώ το 2012. Το άρθρο καταλήγει με το συμπέρασμα: Οι φτωχοί της Αθήνας πληρώνουν τους πλούσιους της Γερμανίας.
Παρακάτω επιχειρείται μια, έστω συνοπτική, καταγραφή των ωφελειών και των επιδιώξεων της γερμανικής πολιτικής, από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα:
1. Το χρονικό διάστημα 2009-2012 οι καταθέσεις σε Ισπανία, Ελλάδα και Ιρλανδία μειώθηκαν κατά 264,2 δισ. ευρώ σε αντίθεση με τη Γερμανία όπου αυξήθηκαν κατά 267,7 δις ευρώ (σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας). Μετά το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο και τη διαφαινόμενη (έως βέβαιη) εφαρμογή του μέτρου και σε άλλες χώρες η τάση μεταφοράς κεφαλαίων στη Γερμανία εκτιμάται ότι θα αυξηθεί.
Ποια ήταν τα οφέλη της Γερμανίας από αυτήν τη μεταφορά; Η χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους της ακόμη και με αρνητικά επιτόκια. Ακόμη, η χρηματοδότηση των γερμανικών επιχειρήσεων με επιτόκια έως και 4 φορές χαμηλότερα από αυτά που δανείζονται οι ανταγωνίστριές τους λοιπές ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, διευρύνοντας, και με αυτόν τον τρόπο, το άνοιγμα στην ανταγωνιστικότητα μεταξύ των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων.
2. Πρόσφατα, η εφημερίδα Le Monde ανέφερε πως η διόγκωση της ανεργίας στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου προκαλεί αναβίωση των ροών μεταναστών προς τις χώρες του Βορρά – κυρίως προς τη Γερμανία.
Μόνο το πρώτο 9μηνο του 2012 μετανάστευσαν στη Γερμανία, από τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, 32.633 Ιταλοί, 27.056 Ισπανοί, 26.382 Έλληνες (αναλογικά με τον πληθυσμό οι περισσότεροι) και 9.914 Πορτογάλοι. Στην πλειοψηφία τους εξειδικευμένοι και άρτια εκπαιδευμένοι νέοι και νέες, που σημαίνει ότι το κόστος εκπαίδευσης και εξειδίκευσής τους επιβάρυνε τις χώρες προέλευσης αλλά το όφελος καρπώνεται η γερμανική οικονομία.
3. Η γερμανική απαίτηση για τον περιορισμό του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος στην αρχή στην Κύπρο, αύριο σε Ελλάδα, Ισπανία κ.α. έχει σαν στόχο την ενίσχυση των γερμανικών τραπεζών. Η απαίτηση, π.χ., για πώληση του αναπτυγμένου δικτύου εξωτερικού των ελληνικών τραπεζών συνδέεται άμεσα με την ενίσχυση των γερμανικών και αυστριακών τραπεζών που δραστηριοποιούνται στις ίδιες χώρες.
Η γερμανική κυβέρνηση, που επικαλείται τα ανοίγματα των τραπεζών για να επιβάλλει τον έλεγχό της, εκβιάζει και επιτυγχάνει την εξαίρεση των δικών της τραπεζών από τον ευρωπαϊκό έλεγχο. Στη Γερμανία υπάρχουν περίπου 3.000 χρηματοοικονομικά ιδρύματα, που τα περισσότερα ελέγχονται από το γερμανικό Δημόσιο, τα οποία εξαιρέθηκαν από τις ελεγκτικές διαδικασίες της Ε.Κ.Τ. προκειμένου να μην διαπιστωθεί η κακή οικονομική τους κατάσταση και απαιτηθεί η ανακεφαλαιοποίησή τους.
4. Η γερμανική κυβέρνηση εμφανίζεται ως υπερασπίστρια της προτεσταντικής ηθικής και πολέμια της διαφθοράς ενώ, ενδεικτικά:
α. Η Γερμανία βρίσκεται 48 θέσεις πιο κάτω από την Κύπρο στο ξέπλυμα παράνομου χρήματος.
β. Έχει αποκαλυφθεί, προ πολλού, η πρακτική των γερμανικών επιχειρήσεων να δωροδοκούν το πολιτικό και επιχειρηματικό προσωπικό προκειμένου να αποσπάσουν συμβόλαια στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (κλασικό παράδειγμα η Siemens) αλλά και η προστασία των ενόχων, από τη γερμανική Δικαιοσύνη, προκειμένου να μην εκτεθούν οι εγχώριοι συνεργάτες τους (π.χ. Χριστοφοράκος).
γ. Το καμάρι του γερμανικού τραπεζικού συστήματος, η Deutsche Bank, απέκρυψε ζημιές συνολικού ύψους 12 δισ. δολαρίων που αν είχαν αποτιμηθεί λογιστικά, θα μείωναν σε επικίνδυνο βαθμό τα ίδια κεφάλαια και θα προκαλούσαν παρέμβαση διάσωσης από το γερμανικό κράτος.
δ. Πρόσφατα αποκαλύφθηκε σκάνδαλο στην αγορά ακινήτων του Βερολίνου με θύματα οικονομικούς μετανάστες από τη Ν.Α. Ευρώπη και ωφελημένους ντόπιους και ξένους ιδιοκτήτες που αποσπούσαν τεράστια ποσά «μαύρου» χρήματος από την υπενοικίαση άθλιων διαμερισμάτων.
5. Η νομισματική ένωση αύξησε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της γερμανικής οικονομίας. Αν δεν υπήρχε το ευρώ, όταν ξέσπασε η κρίση, η πιθανότερη εξέλιξη θα ήταν η δραστική υποτίμηση των νομισμάτων του ευρωπαϊκού Νότου και η ανατίμηση του γερμανικού μάρκου. Με δεδομένο ότι τα 2/3 των εμπορικών πλεονασμάτων της Γερμανίας προέρχονται από την Ευρωζώνη, οι συνέπειες θα ήταν η μείωση των γερμανικών εξαγωγών και η πρόκληση οικονομικής κρίσης. Ακόμη και σήμερα η γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διατηρεί το ευρώ σε επίπεδα που ευνοούν τη γερμανική οικονομία (προστασία επενδύσεων στο εξωτερικό, μη πρόκληση προβλημάτων στις εξαγωγές) και δημιουργούν προβλήματα ανταγωνιστικότητας στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
6 Η ενσωμάτωση της Ανατολικής Γερμανίας και η ένταξη στην Ε.Ε. χωρών της Ανατολικής Ευρώπης έδωσαν τη δυνατότητα στις γερμανικές κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε κοινωνικό αθέμιτο ανταγωνισμό με την εκμετάλλευση εκατοντάδων χιλιάδων εξειδικευμένων μεταναστών που πληρώνονται με ένα κομμάτι ψωμί. Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη προσφυγή του Βελγίου για αυτό το θέμα.
Χειροπιαστά… οφέλη
Από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση, η γερμανική κυβέρνηση:
1. Αρνήθηκε την οποιαδήποτε μορφή ενοποίησης, έστω μέρους (μέχρι το 60%) του δημόσιου χρέους των χωρών της Ευρωζώνης (π.χ. με την έκδοση ευρωομολόγων).
2. Ματαίωσε την απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής του Ιουνίου 2012 για την άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσω του ESM.
3. Επέδειξε αυταρχική συμπεριφορά. Ενδεικτικό ήταν το τελεσίγραφο για διακοπή της παροχής ρευστότητας στις κυπριακές τράπεζες, αν η κυβέρνηση της Κύπρου δεν αποδεχόταν τους όρους υποδούλωσής της.
4. Όχι μόνο αρνήθηκε την αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού προκειμένου να χρηματοδοτηθούν αναπτυξιακά προγράμματα, αλλά πέτυχε και τη μείωσή του.
5. Διεύρυνε το έλλειμμα δημοκρατίας που υπήρχε από την αρχή στην αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλες οι αποφάσεις, πλέον, λαμβάνονται στο Βερολίνο, ιδιαίτερα μετά την εκλογή Ολάντ στη Γαλλία.
6. Ακολούθησε προπαγανδιστική πολιτική τύπου Γκέμπελς, συκοφαντώντας στην αρχή τους Έλληνες και στη συνέχεια όλους τους λαούς του ευρωπαϊκού Νότου ως τεμπέληδες και διεφθαρμένους. Είναι χαρακτηριστική η προπαγάνδα εναντίον της Κύπρου: Από τον Νοέμβριο του 2012, οι μυστικές υπηρεσίες της δημοσίευαν έρευνες για το ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος και όταν η επίσημη έρευνα των υπηρεσιών της Ευρωζώνης διέψευσε τα «ευρήματα», ο κ. Σόιμπλε απαίτησε να γίνει νέα έρευνα… Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η διαμόρφωση εχθρικού κλίματος στη γερμανική κοινή γνώμη που στηρίζει πλειοψηφικά την πολιτική Μέρκελ, ενώ και τα δύο αντιπολιτευόμενα κόμματα (Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινοι) σφάζονται στην ποδιά της.
Είναι βέβαιο ότι στο πλαίσιο ενός άρθρου είναι αδύνατη η πλήρης καταγραφή και ανάλυση των ωφελειών και επιπτώσεων της γερμανικής πολιτικής. Κάθε παράγραφος του άρθρου θα μπορούσε να αποτελεί ένα αυτοτελές κεφάλαιο της Μαύρης Βίβλου της Γερμανίας στην Ευρώπη.
Η έξοδος της Γερμανίας είναι όρος για τη μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών συνθηκών ώστε να διασωθεί η Ευρωζώνη. Μόνο η αποχώρηση της Γερμανίας (και των συμμάχων της) θα επιτρέψει την αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τη μείωση των επιτοκίων, τη χρηματοδότηση προγραμμάτων ανάπτυξης, την επιβολή μέτρων προστασίας από τον κοινωνικό και περιβαλλοντικό αθέμιτο ανταγωνισμό χωρών εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα παραπάνω μέτρα, σε συνδυασμό με ένα ελεγχόμενο πληθωρισμό (5-6%), θα υποβοηθούσαν και τη μείωση του δημόσιου χρέους.
