Πολλά είναι τα ερωτηματικά που δημιουργούνται για τη συμπλοκή στη Δάφνη τα ξημερώματα της Τετάρτης, στην οποία έπεσε νεκρός από σφαίρες της αστυνομίας ο αντιεξουσιαστής Λάμπρος Φούντας.
Αμέσως από τις πηγές της ασφάλειας διοχεύτηκε η εκδοχή ότι αντηλλάγησαν πυροβολισμοί ανάμεσα στους αστυνομικούς και τους δύο που είχαν διαρρήξει(;) ένα αυτοκίνητο. Τα ερωτηματικά προκύπτουν ακριβώς από την ταχύτητα με την οποία η αστυνομία διαρρέει την εκδοχή της (μέσα από το περιπολικό οι αστυνομικοί είδαν ίχνη παραβίασης του κόκκινου αυτοκινήτου, ανταλλαγή πυροβολισμών στα δύο μέτρα κ.λπ.), αλλά τις σφαίρες ο Λ. Φούντας τις δέχθηκε στην πλάτη. Προκείπτει, λοιπόν, σωρεία αντιφάσεων που τουλάχιστον κάνουν ανίσχυρη την εκδοχή της αστυνομίας. Γεγονός παραμένει πως «πέφτουν» πολλές σφαίρες στο λεκανοπέδιο και ορισμένες φεύγουν με το παραμικρό από αστυνομικά όπλα, με θύματα αθώους και ενόχους. Αυτό επισημαίνεται επειδή με το παραμικρό σε πολλές περιπτώσεις οι αστυνομικοί τραβάνε πιστόλι και πυροβολούν για να σκοτώσουν και όχι για να αμυνθούν ή να ακινητοποιήσουν. Ανεξάρτητα από το τι ακριβώς έγινε στο περιστατικό της Δάφνης και ανεξάρτητα από το γεγονός πως ένα τμήμα νεολαίας οδηγείται στην παραβατικότητα και στο δρόμο της ένοπλης βίας, το κράτος και οι μηχανισμοί του είναι διπλά ένοχοι όταν μόνο βία και θύματα σκορπούν, επιδεικνύοντας σε κάθε ευκαιρία μια θανάσιμη εκδικητικότητα.
Μ.Σ.
