Λόγω… «αξιοποίησης ανθρώπινων πόρων»
Η διαρκώς εντεινόμενη εντατικοποίηση της εργασίας, οι παραβιάσεις της Eργασιακής Nομοθεσίας, όσον αφορά τη νόμιμη σύνθεση των συνεργείων, η έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, το κυνήγι των «στόχων» πάση θυσία και η επιδιωκόμενη μείωση του εργατικού κόστους στο όνομα του ανταγωνισμού, συνθέτουν το εργασιακό τοπίο στον ΟΤΕ, και αποτελούν βασικές αιτίες για την αύξηση των εργατικών ατυχημάτων στον οργανισμό.
Ένα ακόμα τέτοιο ατύχημα συνέβη την Παρασκευή 17/7, στη Χαλκιδική. Νέος εργαζόμενος (τεχνικός δικτύου) έπεσε από κολώνα, ενώ εργαζόταν ανεβασμένος σε σκάλα, χωρίς στη βάση της σκάλας να υπάρχει άλλος εργαζόμενος, όπως ορίζει η Εργατική Νομοθεσία. Να σημειωθεί ότι ο εργαζόμενος έμεινε πεσμένος και αβοήθητος αρκετή ώρα μέχρι να τον αναζητήσουν οι συνάδελφοί του, με εμφανές το τι θα μπορούσε να συμβεί αν ο τραυματισμός του ήταν βαρύτερος.
Η Διοίκηση του ΟΤΕ διαβεβαιώνει ότι παίρνει όλα τα μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους και ότι σέβεται την Εργατική Νομοθεσία, αλλά όπως καταγγέλλεται, αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι κλείνει το μάτι στους προϊστάμενους και τους ενθαρρύνει να αξιοποιήσουν με βέλτιστο τρόπο τους «ανθρώπινους πόρους». Αυτοί, με τη σειρά τους, αντιλαμβάνονται τη νομιμότητα με ένα δικό τους ελαστικό τρόπο και μπαίνουν στη λογική να εξαντλούν τους εργαζόμενους, συχνά παραβιάζοντας το ωράριό τους και τη νομιμότητα στην σύνθεση των συνεργείων, με τα μεγάλα θύματα αυτής της πρακτικής να είναι οι κυρίως οι νέοι εργαζόμενοι που, αντικειμενικά, είναι πιο επισφαλείς και ευάλωτοι σε πιέσεις.
Έτσι οι νεότεροι, ενώ είναι οι χειρότερα αμειβόμενοι, εργάζονται 8ωρο αντί του 7ώρου, δεν πληρώνονται με τον ίδιο τρόπο εκτός έδρας και διημερεύσεις, έχουν λιγότερες άδειες και παροχές από τους παλιότερους, παρόλα αυτά χρεώνονται περισσότερες εργασίες, τις οποίες προκειμένου να τις ολοκληρώσουν στον καθορισμένο χρόνο, θέτουν πολλές φορές σε κίνδυνο τον εαυτό τους. Όπως αναφέρει η Αγωνιστική Συνεργασία ΟΤΕ, «το θράσος όσων έχουν συμβάλει στην αύξηση των ατυχημάτων είναι τέτοιο που αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους, επιχειρούν να τις μεταβιβάσουν στα θύματα. Το σύνηθες επιχείρημά τους, μετά από κάθε ατύχημα, είναι ότι ο συνάδελφος (το θύμα) δεν ζήτησε δεύτερο άτομο προκειμένου να ανέβει στην σκάλα, άρα ευθύνεται. Αυτό που θα έπρεπε να κάνουν είναι το αντίθετο. Να συγκροτούν, δηλαδή, διμελή συνεργεία για περιοχές όπου το δίκτυο έχει ακραίους διακλαδωτές (box) και όπου αυτό δεν είναι απαραίτητο (εισαγωγές πολυκατοικιών), τα διπρόσωπα συνεργεία να «σπάνε». Στη συγκεκριμένη περιοχή που έγινε το τελευταίο ατύχημα, δεν θα έπρεπε να υπάρχει κανένα μονοπρόσωπο συνεργείο».
