Η παράδοση συνεχίστηκε. Ούτε αυτή η «πολύ πετυχημένη» κυβέρνηση κατάφερε να εξαντλήσει την τετραετία. Αναγκάστηκε από το αποτέλεσμα να πετάξει λευκή πετσέτα προκηρύσσοντας βουλευτικές εκλογές για τις 7 Ιούλη, της Αγίας Κυριακής.
Όσο κι αν δεν το καταλαβαίνουν σε Μαξίμου και Κουμουνδούρου, οι τίτλοι τέλους της διακυβέρνησής τους έρχονται, με άσχημη φόρα για αυτούς. Οι δέκα περίπου μονάδες διαφορά προοιωνίζονται τη συνέχεια. Άρχισε η γκρίνια κι η μουρμούρα γιατί σίγουρα η κοινοβουλευτική ομάδα θα υποδιπλασιαστεί. Πολλοί, πάρα πολλοί, ξέρουν ότι θα χάσουν τις θέσεις τους, ενώ ήλπιζαν να βγάλουν ένα ακόμα χαλαρό καλοκαίρι…
Οι άλλοι, αυτοί που χωρίς ρεύμα κέρδισαν, ετοιμάζονται να έρθουν. Τους ξεφεύγουν κραυγές που με δυσκολία προσπαθεί να περιμαζέψει ο Μητσοτάκης. Ένας κάποιος ρεβανσισμός θα εκφραστεί.
Η οργή του κόσμου εκφράστηκε με το μαύρισμα της κυβέρνησης. Το ψέμα και η αλαζονεία πληρώνονται κάποια στιγμή. Όσο κι αν έβαλαν την τελευταία βδομάδα φίμωτρο στον Πολάκη, δεν κόπασε ο φανατισμός που υπάρχει σε ορισμένους συριζοβολεμένους. Δεν μπορεί να μαζευτεί ούτε απέναντι σε αρθογράφους φιλοκυβερνητικών εφημερίδων, όποιος «ξεφεύγει» καθυβρίζεται σαν «άνθρωπος του Μητσοτάκη». Έμαθαν να βρίζουν διαδηλωτές, συλλαλητήρια, όποιον διαφωνεί, δεν θα βρίσουν όσους δεν ακολουθούν τώρα; Κράζουν ότι έρχεται ο κακός Κούλης και δεν τους περνάει απ’ το μυαλό ότι του άνοιξαν διάπλατα τις θύρες.
Η σύντομη μάχη ανάμεσα σε σκότος (Ν.Δ.) και φως (ΣΥΡΙΖΑ) θα τελειώσει. Αλλά έχει ήδη επιτευχθεί να στραφεί το ενδιαφέρον σε αυτή την αναμέτρηση, τη στιγμή που στα Βαλκάνια ανάβουν φωτιές (Κόσοβο), το casus belli της Τουρκίας επεκτείνεται και είχαμε ρεκόρ παραβιάσεων στο Αιγαίο, ενώ το μουσουλμανικό κόμμα στη Θράκη μας διακήρυξε ανοιχτά ότι είναι «τουρκικό».
Στις 7 Ιούλη, θα αναμετρηθούν τα δύο κόμματα της ευρωκρατίας και της παγκοσμιοποίησης. Το ένα κομπάζει ότι είναι το μεγαλύτερο κόμμα στην οικογένεια του ΕΛΚ και το άλλο πως είναι ο μεγαλύτερος φορέας της Αριστεράς στην Ευρώπη. Κι ενώ έχουμε εδώ τα «μεγαλύτερα», αδυνατούν να δουν τον πολιτικό «σεισμούλη» στην Ευρώπη. Αλλά και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τους σχεδιασμούς Ε.Ε. και ΗΠΑ για όλη την περιοχή. Ή νομίζουν πως οι πρεσβείες τρομάζουν από το «μέγεθός» τους;
Όσοι νόμισαν ότι με ευκολία θα πιάσουν την καλή (τόσο στον αριστερό χώρο, όσο στον «πατριωτικό») απέτυχαν. Τώρα, ζαλισμένοι φωνασκούν πως μόνο «εν τη ενώσει η ισχύς» αλλά δεν τους ακούει κανείς σοβαρός άνθρωπος. Σε ένα μήνα δεν καλύπτονται κενά και αναπηρίες χρόνων.
Έρχονται μεγάλες αναταραχές στη χώρα και την περιοχή. Χρειάζονται τοποθετήσεις και οπτική ουσίας κι όχι αρπαχτές επιβίωσης κομματιδίων και αρχηγίσκων. Αυτή η «αρρώστια» πρέπει να ξεπεραστεί, δηλαδή να περπατήσουμε χωρίς αυτούς που έχουν δείξει ότι είναι αγιάτρευτοι. Στην Αριστερά δεν μπορούν καν να εξηγήσουν την επιτυχία του Βαρουφάκη ή και ενός τύπου σαν τον Βελόπουλο και αρκούνται στην ακατάσχετη καταγγελία τους. Τόσο κραυγαλέα ανημποριά, πολιτική και αναλυτική, δεν έχει παρουσιαστεί ξανά. Και η απόσυρση είναι μια κάποια λύση. Θα κάνει καλό σε όλους.
Η πολιτική είναι κάτι άλλο. Έχει προϋποθέσεις, απεύθυνση, οπτικές, εκτιμήσεις και θέσεις που να δημιουργούν μια δυναμική ή ένα εγχείρημα.
