Από πλευράς κυβέρνησης Μητσοτάκη επιχειρείται ένα λίφτινγκ επικοινωνίας για να ξεπεράσει τη μεγάλη φθορά από τα σκάνδαλα, τη γενικευμένη διαφθορά, τη διάλυση υποδομών, την ακρίβεια. Έτσι στήνει πανηγύρια για τη «γεωπολιτική αναβάθμιση» της χώρας, και βρίσκει 1-2 δισ. για διάφορα επιδόματα-ελεημοσύνες (250 ευρώ σε συνταξιούχους, κι όχι όλους, επιστροφή 1 ενοικίου σε 900.000 ενοικιαστές). Δηλαδή μέτρα που είχαν ανακοινωθεί από καιρό. Μοιράζει υποσχέσεις για να δοθούν κάποια (λίγα) λεφτά επιδοτήσεων σε αγρότες και κτηνοτρόφους (όπου η οργή είναι μεγάλη). Τέλος, στήνει ένα σόου για «κοινωνική συμφωνία» με «επιστροφή των συλλογικών συμβάσεων» υπό την εποπτεία… του ΣΕΒ! Έρχονται και γιορτές και ελπίζει ότι κάπως θα κατευναστεί η δυσαρέσκεια και η οργή των πολιτών. Για να ξέρουμε όμως πού βρισκόμαστε: σε πρόσφατη δημοσκόπηση της GPO, η Ν.Δ. μετά βίας πλησιάζει το 25,4%, ενώ το 70,8% των πολιτών επιθυμεί μια διαφορετική κυβέρνηση, όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές. Ο Μητσοτάκης τελεί υπό προθεσμία έως ότου αντικατασταθεί από κάποιον άλλο δελφίνο…
Από την άλλη πλευρά, της ανύπαρκτης αντιπολίτευσης, δεν υπάρχει καμία αντίδραση για τη νέα αμερικανική απόβαση στη χώρα και τις ειδικές στοχεύσεις της σε Θριάσιο, Ελευσίνα και άλλα λιμάνια. Αποδέχονται χωρίς αντιρρήσεις τη «στρατιωτική ζώνη Σένγκεν», δηλαδή την οικονομία πολέμου στην Ε.Ε. (που συμπεριλαμβάνει και την Ελλάδα), και ψιλοχαιρετίζουν την «κοινωνική συμφωνία» ΣΕΒ-ΓΣΕΕ-Κυβέρνησης (συλλογικές συμβάσεις μαϊμού σε μνημονιακό περιβάλλον και 13ωρο).
Τι υπάρχει στο στρατόπεδο αυτό; Αμηχανία στο ΠΑΣΟΚ, και στον ορίζοντα νέα κρίση στο εσωτερικό του, επειδή διεμβολίζεται και από τη Ν.Δ. και τις κινήσεις Τσίπρα. Η ίδια δημοσκόπηση (GPO) καταγράφει πως το 81,7% των ερωτηθέντων αξιολογεί αρνητικά και μάλλον αρνητικά το έργο του ΠΑΣΟΚ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η ενεργοποίηση του Τσίπρα με τον θόρυβο πέριξ του βιβλίου του αποκτά μεγάλη δημοσιότητα, και μοιάζει με απόπειρα διάσωσης του κεντροαριστερού πυλώνα του συστήματος, ο οποίος κατακερματίζεται και γνωρίζει τη μία διάσπαση μετά την άλλη – ίσως και κονιορτοποίηση.
Ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ κατρακυλά στο 4%, ίσως και παρακάτω, ενώ οι περισσότεροι τρέχουν να συνταχθούν υπό τη «σκέπη Τσίπρα». Η Πλεύση Ελευθερίας βλέπει να μειώνονται τα ποσοστά της, ενώ το ΜέΡΑ25 κόβει ένα-δύο πλοκάμια του, νομίζοντας ότι θα ρεφάρει από δυσαρεστημένους του χώρου (αντιΤσιπρικούς). ΚΚΕ και Ελληνική Λύση μοιάζουν να διατηρούν τις δυνάμεις τους, με ελαφρές αυξομειώσεις των ποσοστών τους.
Κι όμως, η κοινωνία είναι εντελώς επιφυλακτική απέναντι σ’ αυτό το καρτελοποιημένο πολιτικό σύστημα· δεν συγκινείται από τα λίφτινγκ και τις επαναφορές διαφόρων πολιτικών προσώπων. Το πολιτικό σκηνικό είναι ρευστό ακριβώς επειδή υπάρχει αυτή η τεράστια απόσταση κοινωνίας και πολιτικού κομματικού συστήματος. Τι θα γίνει αν εμφανιστούν νέα μορφώματα και κόμματα; Είναι σίγουρο ότι μεταβαίνουμε σε μια κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης και σε μια αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού.
Ποια προβλήματα απασχολούν τους πολίτες, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις; Ακρίβεια και χαμηλά εισοδήματα 63%, διαφθορά 16%, υγεία 5,1%, μεταναστευτικό 3,7%, εθνικά θέματα 3,6%, παιδεία 2,1%, ασφάλεια 1,9%. Είναι προφανές ότι από τα ερωτηματολόγια λείπουν θέματα όπως «δικαιοσύνη», «ατιμωρησία», «δημοκρατία», «περιφέρεια», «δημογραφικό» κ.λπ. Με απουσία και τέτοιων δεικτών δεν παρουσιάζεται επαρκώς ολόκληρη η πραγματικότητα της συνείδησης και της δυσφορίας που νοιώθει η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Άλλες δημοσκοπήσεις προσπαθούν να μαντέψουν την εμβέλεια και απήχηση που έχει η κα Καρυστιανού στην κοινωνία…
Ίσως αυτή η διάσταση, δηλαδή της κοινωνικής διαθεσιμότητας και αντιστράτευσης προς το υπάρχον πολιτικό σύστημα, να είναι ένα κλειδί για την ερμηνεία της πραγματικής κατάστασης και των τάσεων που αναπτύσσονται εντός του κοινωνικού σώματος – και μάλιστα οριζόντια, σε όλες τις μεριές της χώρας. Αυτός ο αποφασιστικός κοινωνικός δείκτης βρίσκεται πέραν του επικοινωνιακού λίφτινγκ της μεταπρατικής πολιτικής σκηνής και των κομμάτων που τη συναποτελούν…
