Μερικές φορές, η ζωή κάνει ωραίες πλάκες. Την Τρίτη το βράδυ, η Εθνική παίζει με τη Αργεντινή. Οι παίκτες γνωρίζουν ήδη πως αυτά που τους ενώνουν είναι πιο πολλά από αυτά που τους χωρίζουν. Και μόνο τα αρχικά ΔΝΤ φτάνουν…
Θα μπουν στο γήπεδο με τα γαλανόλευκά τους και οι δύο (κι άλλη ομοιότητα), θα σφιχταγκαλιαστούν και, την ώρα που θα ακούγονται οι εθνικοί ύμνοι, θα κάνουν ένα ωραίο κωλοδάχτυλο προς την εξέδρα των επισήμων. Μετά θα πιαστούν σε ζευγάρια και θα χορέψουν ένα τάγκο παθιασμένο, άντρας με άντρα, όπως το χόρευαν στα παλιά μπορντέλα του Μπουένος Άιρες, κάνοντας επίδειξη για τα μάτια μιας Κάρμεν και μιας Μερσέντες. Μόνο που τώρα θα χορέψουν για μια Moody’s και μια Fitch. Θα θυμηθούν, χορεύοντας, δικτατορίες και ματωμένες συγκεντρώσεις. Θα ψιθυρίσει ο Μέσι ονόματα αγνοουμένων στο αυτί του Καραγκούνη. Θα βουρκώσει ο Τέβες στον ώμο του Κυργιάκου, λέγοντας για τη μάνα του, που είχε βγει στο δρόμο με τις κατσαρόλες. Κι εκείνος για τη δικιά του, που της κόβουν δυο συντάξεις. Κι ύστερα, η μουσική θα γυρίσει σε ρεμπέτικο βαρύ. Από αυτά που μιλάνε για τον πόνο του έρωτα και της απιστίας και μοιάζουν όσο με το τάγκο. Γρατζουνισμένες στροφές από τα μεγάφωνα του σταδίου, για να χορέψουν μαζί ο Μάρκος με τον Πιατσόλα, η Εβίτα Περόν με την Έλλη Παππά, ο Χαριστέας με τον Μαραντόνα, ο Βιντέλα με τον Πατακό.
Στα μόνιτορ του σταδίου θα παίζουν οι Μνήμες Λεηλασίας του Σολάνας και τα Πέτρινα Χρόνια του Βούλγαρη και οι βουβουζέλες θα ψέλνουν «ωσανά», πηγαίνοντας από το «χέρι του Θεού» στο «ο Θεός να βάλει το χέρι του»…
Κι ύστερα, θα αλλάξουν τα ζευγάρια και θα πέσει η Εβίτα στην αγκαλιά του Καραγκούνη και η Έλλη στα χέρια του Βιντέλα. Κι εκεί θα ξυπνήσουν με ένα οφσάιντ και μια κίτρινη κάρτα, που θα τους βγάλει η Ιστορία για όλους εκείνους που τους άφησαν να τους καταστρέψουν…
Υ.Γ.: Στο ματσάκι θα χάσουμε. Γιατί, χρόνια τώρα, η πολλή φτώχεια πάει παρέα με την πολλή μπάλα. Και οι Αργεντίνοι την έχουν τη χρεοκοπία πιο πρόσφατη. Κάντε υπομονή, όμως. Έρχεται η ώρα που θα το πάρουμε εμείς το Μουντιάλ…
Στα μόνιτορ του σταδίου θα παίζουν οι Μνήμες Λεηλασίας του Σολάνας και τα Πέτρινα Χρόνια του Βούλγαρη και οι βουβουζέλες θα ψέλνουν «ωσανά», πηγαίνοντας από το «χέρι του Θεού» στο «ο Θεός να βάλει το χέρι του»…
Κι ύστερα, θα αλλάξουν τα ζευγάρια και θα πέσει η Εβίτα στην αγκαλιά του Καραγκούνη και η Έλλη στα χέρια του Βιντέλα. Κι εκεί θα ξυπνήσουν με ένα οφσάιντ και μια κίτρινη κάρτα, που θα τους βγάλει η Ιστορία για όλους εκείνους που τους άφησαν να τους καταστρέψουν…
Υ.Γ.: Στο ματσάκι θα χάσουμε. Γιατί, χρόνια τώρα, η πολλή φτώχεια πάει παρέα με την πολλή μπάλα. Και οι Αργεντίνοι την έχουν τη χρεοκοπία πιο πρόσφατη. Κάντε υπομονή, όμως. Έρχεται η ώρα που θα το πάρουμε εμείς το Μουντιάλ…
Σχόλια
