του Μάριου Διονέλλη
Πολλά ειπώθηκαν και πολλά γράφτηκαν τις τελευταίες ημέρες για τις συλλήψεις των «φερόμενων ως τρομοκρατών» και για το ρόλο των δημοσιογράφων και των Μέσων Ενημέρωσης. Μια από τις συνέπειες των συλλήψεων για τον Επαναστατικό Αγώνα είναι αυτό το βλέμμα υπεροχής στα μάτια των αστυνομικών. Εκείνο το αίσθημα υπερηφάνειας που τους υποσχέθηκε ο Χρυσοχοϊδης είναι πια εδώ. Οι ομάδες ΔΙΑΣ τριγυρνούν ασκόπως στις γειτονιές, ενώ η πραγματική δράση τους εξαντλήθηκε σε εκείνο το γελοίο βιντεάκι με τη μουσική υπόκρουση που δόθηκε από τη ΓΑΔΑ στα Μέσα Ενημέρωσης. Που, ασφαλώς, ευχαρίστως το αναπαρήγαγαν.
Στο Ηράκλειο, για παράδειγμα, δυο – τρία μπλόκα κάθε μέρα είναι ό,τι έφερε εδώ που ζω τους τελευταίους μήνες η νέα ομάδα. Τώρα πια οι εγκληματίες με τα παπάκια δέχονται απανωτές κλήσεις για κράνος, για θόρυβο από την εξάτμιση και για δυσάρεστη αναπνοή. Η ασφάλεια του πολίτη είναι ήδη στα ύψη.
Και οι πορείες υπό στενή, πολύ στενή πια, συνοδεία αστυνομικών. Και αν τους πεις και κουβέντα, κατευθείαν συλλήψεις. Ασφαλείς οι πολίτες από τους τρομοκράτες, ασφαλείς και από τους διαδηλωτές.
Ξεσαλώνουν οι μπάτσοι αυτή την περίοδο. Τσακώνονται μεταξύ τους, μαθαίνω, ποιος θα πάει στο Τμήμα έναν δυστυχή μετανάστη που έπεσε στα χέρια τους. Παιδιά, στους τρεις ένα ρεπό δώρο…
Από κοντά και της Δημοτικής. Μετά την οργή των ακροδεξιών καταστηματαρχών της Ερμού ο ρόλος τους έγινε πιο εύκολος.
Και για τους άλλους της ΕΥΠ, απαλλακτικό το βούλευμα σε σχέση με τις απαγωγές των Πακιστανών το 2005 (τις θυμάστε ακόμα;), Το βούλευμα λέει για «εσωτερική διαμάχη που υφίσταται στους κόλπους της πακιστανικής κοινότητας». Καλά τα έλεγε ο Πολύδωρας, δηλαδή. Αυτοί απάγονται μεταξύ τους. Ποιος είπε ότι το κράτος δεν έχει συνέχεια;
Ηθικόν, ακμαιότατον στα Σώματα Ασφαλείας. Θα χρειαστεί τώρα που όλο και περισσότερο ακούγεται πως μπορεί και να έρθει καμιά κοινωνική έκρηξη. Και τότε όποιος κληθεί να προφυλάξει τα δίκαια του ΔΝΤ και των ισχυρών πρέπει να είναι καλοταϊσμένος με λόγια υπερηφάνειας (γιατί από μισθό στα ίδια χάλια είναι) και καλοδιατηρημένος στη φορμόλη του αισθήματος ασφάλειας.
