Του Μάριου Διονέλλη
Συνήθως, πάνω στους χαμένους ανθρώπους ενός δυστυχήματος λέμε τη φράση «δεν είναι ώρα τώρα». Δεν είναι ώρα για σοβαρότερες κουβέντες, για ευθύνες και βαθύτερα αίτια. Εκείνο που προέχει είναι η ζωή των τραυματιών και η συμπαράσταση στις οικογένειες των σκοτωμένων. Λοιπόν, με τη σκέψη στον νεκρό του F16 και στο δεύτερο χειριστή που χαροπαλεύει την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο, θα υποκύψω στην ασέβεια…
Επειδή ακριβώς το κόλπο είναι πάντα το ίδιο και επειδή αύριο θα έρθουν άλλες ειδήσεις να «καπακώσουν» αυτή τη σημερινή, λέω πως ακριβώς τώρα είναι η ώρα να πούμε πως και τούτοι οι δύο είναι θύματα μια παράλογης, ανούσιας, ηλίθιας κατηφόρας εξοπλισμών και αμυντικών δαπανών (σε χρήματα και ζωές). Όπως και οι άλλοι δύο του Απάτσι πριν από ενάμιση μήνα, όπως και τόσοι άλλοι που έπεσαν την ώρα του καθήκοντος.
Ποιου καθήκοντος;
Του καθήκοντος να προστατεύουν την πατρίδα από εκείνους που την επιβουλεύονται. Δηλαδή του καθήκοντος να δικαιολογούν στα μάτια των υπηκόων τις αλόγιστες δαπάνες σε όπλα που κάνει η Ελλάδα (και) εν μέσω κρίσης. Δηλαδή, του καθήκοντος να νομιμοποιούν την δρομολόγηση τεράστιων ποσών από τη χώρα προς τις αμυντικές βιομηχανίες των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Γερμανίας. Προς εκείνους δηλαδή, που επικρίνουν την Ελλάδα για τις υπέρογκες δαπάνες στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση. Εκείνους που αποφασίζουν το κόψιμο των μισθών και των συντάξεων, ακόμα και των πιλότων των F16.
Τραγική ειρωνεία;
Όμως, αφού τα αγοράζουμε πρέπει και να εκπαιδευόμαστε σε αυτά. Σε «ασκήσεις εικονικής αναχαίτισης», λέει η ανακοίνωση του Επιτελείου. Δηλαδή εκπαίδευση σε παιχνιδάκια πολέμου που αυξάνουν κι άλλο τα κέρδη των προμηθευτών μας. Κι αν τυχόν ηρεμήσουν τα πράγματα για λίγο, πάλι ένα «θερμό επεισόδιο» θα είναι εκεί για να ξαναβάλει μπροστά τη μηχανή.
Μόνο που, καμιά φορά, πέφτουν τα ρημάδια. Και τα ελληνικά και τα τουρκικά. (Αλήθεια γιατί δεν μαθαίνουμε τα δυστυχήματα από την άλλη πλευρά;) Και τότε στις μανάδες και τις γυναίκες των σκοτωμένων λένε για εθνικό καθήκον και για ηρωικές θυσίες.
Τρίχες κατσαρές. Ποιος θα βρει το θάρρος να πει σε αυτές τις γυναίκες την αλήθεια…
