Το περιεχόμενο της πρόσφατης συνέντευξης που έδωσε στον ΣΚΑΪ ο Κ. Μητσοτάκης (Σ. Κοσιώνη, Π. Τσίμας) κάνει σαφές ότι έχουν ήδη δουλευτεί σχεδιασμοί και έχουν συμφωνηθεί «οδικοί χάρτες». Με τους επισπεύδοντες Αμερικανούς αφενός αλλά και με την τουρκική πλευρά κάτω από τις ορατές και παρασκηνιακές «παροτρύνσεις» των πρώτων. Βεβαίως πρέπει να σημειώσουμε προκαταβολικά ότι κανένας σχεδιασμός δεν μπορεί να προδιαγράψει αναπόδραστα την πορεία που θα ακολουθήσουν τελικά τα πράγματα ιδιαίτερα μέσα στη ρευστότητα του τρέχοντος διεθνούς σκηνικού. Όμως δηλώνονται, έχουν ήδη δηλωθεί, διαθέσεις, επιδιώξεις, στοχεύσεις. Μένοντας μόνο σε ένα από τα κρίσιμα σημεία αυτής της συνέντευξης, τα όσα ανέφερε ο πρωθυπουργός περί της ενδεχόμενης ανάγκης «υποχωρήσεων» απαντώντας στη σχετική ερώτηση της Σ. Κοσιώνη για το κατά πόσο θα απαιτείτο η αποδοχή απομείωσης της κυριαρχίας μας προκειμένου να υπάρξει μια πορεία προς «τη Χάγη», δεν λέγονται για να πληροφορήσουν την τουρκική πλευρά ή τους Αμερικανούς / Ευρωπαίους. Αυτοί ήδη γνωρίζουν. Τα όσα διατυπώνονται τώρα, «μετά την απομάκρυνση εκ του εκλογικού ταμείου» φυσικά, έχουν αποδέκτη πρωτίστως την εσωτερική κοινή γνώμη με σκοπό να μετρηθούν αντιδράσεις και πιθανές αντιστάσεις. Και λειτουργούν βεβαίως και ως δημόσια μονομερής (!) πολιτική δήλωση που δεσμεύει προκαταβολικά την ελληνική πλευρά. Δεν πρόκειται μόνο για τις υποχωρήσεις που δηλώνονται μονομερώς πριν καλά-καλά αρχίσει η «νέα» διαπραγμάτευση (!) και που επιπλέον προσδιορίζονται αορίστως έτσι ώστε να εξοικειώνουν τον κόσμο με το όποιο εύρος τους θα κριθεί τελικά σκόπιμο, αλλά και για όλα εκείνα που δείχνουν ότι στο τραπέζι βρίσκεται το πλήρες πακέτο των τουρκικών αξιώσεων. Μεταξύ αυτών και το μείζον θέμα της Κύπρου για το οποίο ο ΥΠΕΞ Γεραπετρίτης ήδη έσπευσε να δώσει σαφή μηνύματα ότι εγκαταλείπεται και δεν πρόκειται να επηρεάσει την διαδικασία της ελληνοτουρκικής προσέγγισης.
Κυβερνητικοί χειρισμοί απέναντι σε μια κοινωνία σε κάμψη και αποδιοργάνωση
Η προκλητική αναφορά Μητσοτάκη στους «επαγγελματίες του πατριωτισμού που κάνουν καριέρες από την όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και που τώρα θα έχουν διλήμματα του τύπου τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους» (!) δείχνει τόσο τα άγχη όσο και τις επιδιώξεις του για τη δημιουργία διαχωρισμών / διχασμών μέσα στην ελληνική κοινωνία εν όψει των προωθούμενων «λύσεων». Πρόκειται για την ίδια λογική που έχει συνοψίσει ο Ευ. Βενιζέλος λέγοντας ότι η κυριότερη δυσκολία για μια ελληνοτουρκική προσέγγιση προέρχεται από τις πιθανές εσωτερικές κοινωνικές αντιδράσεις. Εδώ δεν θα ασχοληθούμε εκτενώς με τη μεγάλη μάστιγα που αποτελεί το πολυσχιδές κατεστημένο που κάνει καριέρες, και αποκτά ρόλους υποστηρίζοντας το ξεπούλημα της χώρας κομμάτι-κομμάτι. Και μόνο το κύμα «ευφορίας» απέναντι στη «νέα περίοδο ελληνοτουρκικής προσέγγισης» που διαλαλούν καθημερινά πληρωμένες δημοσιογραφικές, «διανοούμενες» και πολιτικές συστημικές περσόνες λέει πολλά. Οι παρασκηνιακές πιέσεις που ασκούνται στις περιφερειακές φωνές που θέτουν (με όποιο τρόπο το θέτουν) τα ζητήματα της κυριαρχίας της χώρας μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, φαίνονται να έχουν κι αυτές τα δικά τους αποτελέσματα. Με γνωστές τις προδιαθέσεις του «επιτελικού κράτους», η φράση περί «επαγγελματιών του πατριωτισμού» παραπέμπει σαφώς και σε σχεδιασμούς επιβολής περιορισμών και φίμωσης. Βεβαίως το σύστημα Μητσοτάκη δεν μπορεί να προχωρήσει μόνο του. Η «παραίτηση από εθνική κυριαρχία» που προϋποθέτει η «Χάγη», θα χρειαστεί αυξημένη στήριξη 180 βουλευτών άρα και άλλων πέραν της Ν.Δ. Η πλήρης απουσία αντιδράσεων από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ επιβεβαιώνει την διαθεσιμότητά τους και το μέγεθος της στοίχισής τους προς τις βουλές του αμερικανικού παράγοντα. Επιπλέον εξακολουθεί η πλήρης και συνομολογημένη συσκότιση από μέρους όλων των πλευρών, των όσων ήταν γνωστό ότι ερχόντουσαν ήδη πολύ πριν τις εκλογές. Το ίδιο συνεχίζονται και οι διαφορετικές τους πολιτικές (δεν είναι άλλωστε «όλοι ίδιοι») που έχουν όμως όλες τους τη συμβολή τους στον αποπροσανατολισμό του λαού – αλήθεια το ΚΚΕ πως αξιολογεί τα όσα έρχονται και πως προετοιμάζει άραγε πολιτικά τον λαό; Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό συσσωρευμένης κοινωνικής αποσυγκρότησης ετών και ενός «υπέρθερμου» από κάθε άποψη καλοκαιριού, δεν είναι ανεξήγητη η επί του παρόντος τουλάχιστον εμφανιζόμενη κοινωνική «άπνοια». Κι’ αυτό δείχνει να διαβάζεται από τους ιθύνοντες σαν ένα παράθυρο βραχύβιας «ευκαιρίας» για να περάσουν επαχθείς μεθοδεύσεις που θίγουν την υπόσταση της χώρας. Φαίνονται όμως παράλληλα και οι ανησυχίες τους. Του εγχώριου συστήματος εξουσίας γιατί ο χειμώνας θα φέρει οικονομικές πιέσεις που σε συνδυασμό με την υποβόσκουσα δυσφορία για τα εθνικά ζητήματα μπορεί να στραπατσάρουν βιαίως το όποιο πολιτικό κεφάλαιο των κυβερνώντων. Το ίδιο είναι παρόντα και τα αμερικανικά άγχη για μια «εδώ και τώρα λύση» – ακόμα και για συνυποσχετικό για την «Χάγη» μέσα στον Αύγουστο-Σεπτέμβριο (!) γίνεται λόγος. Γιατί το Ουκρανικό τεντώνει πολύ επικίνδυνα όλο το πλέγμα των παγκόσμιων αντιθέσεων που διασταυρώνονται στην περιοχή μας. Αλλά και γιατί επέρχονται μεγάλοι εσωτερικοί κλονισμοί και αβεβαιότητες εν όψει των αμερικανικών προεδρικών εκλογών του 2024.
Δεν λείπουν οι ζυμώσεις μέσα στο πολιτικό σκηνικό.
Μπροστά στις επιταχυνόμενες εξελίξεις που αφορούν το σύνολο των ελληνοτουρκικών ζητημάτων (Θράκη, Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειος) πυκνώνουν τα σημάδια μιας κινητικότητας μέσα στο πολιτικό σκηνικό. Μένοντας μόνο στις δύο πιο προβεβλημένες κινήσεις της βδομάδας που πέρασε, ασφαλώς δεν είναι άσχετη με τα όσα κυοφορούνται σχετικά με τη Θράκη, η ανάληψη από τον Κ. Καραμανλή, της θέσης του προέδρου της εταιρείας ΣΕΚΕ (Συνεταιριστική Ένωση Καπνοπαραγωγών Ελλάδας) – ομίλου με έδρα την Ξάνθη και με υπολογίσιμη δυνατότητα παρουσίας στην Θράκη στον πρωτογενή τομέα. Ούτε υπήρξε απλώς επετειακού χαρακτήρα η συνδιοργάνωση της εκδήλωσης με θέμα «Συνθήκη Λωζάνης 100 χρόνια μετά» με πρωτοβουλία του Δ. Μελισσανίδη με το καπέλο του προέδρου της «Εύξεινης Λέσχης Αθηνών» και του περιφερειάρχη Αττικής Γ. Πατούλη με ηχηρές παρουσίες (ανάμεσά τους οι Π. Παυλόπουλος, Αγγ. Συρίγος, Ευ. Βενιζέλος). Εν όψει κρίσιμων εξελίξεων, διάφοροι παράγοντες της πολιτικοοικονομκής ζωής σπεύδουν να δηλώσουν παρουσία και να πιάσουν θέσεις. Ορμώμενοι από τα πιο διαφορετικά και «αμφιλεγόμενα» κίνητρα (χωρίς να λείπει και η κατά περίπτωση εξυπηρέτηση άμεσων εκλογικών τους σκοπιμοτήτων), φαίνονται να έχουν στραμμένη την προσοχή τους στα όσα φέρνει η «επόμενη μέρα» που βλέπουν ό,τι έρχεται. Το θέμα έχει ουρές. Θα χρειαστεί να το παρακολουθούμε και να επανέλθουμε.
