Εντυπώσεις από μια ενδιαφέρουσα πολιτική συζήτηση στο Ηράκλειο.Του Μάριου Διονέλλη
Με εντυπωσιακή συμμετοχή των πολιτών πραγματοποιήθηκε το διήμερο πολιτικού διαλόγου που διοργανώθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης και έφερε στο ίδιο τραπέζι, ίσως για πρώτη φορά στην Ελλάδα, εκπροσώπους από έξι πολιτικούς φορείς του «αντιμνημονιακού» χώρου.
Το διήμερο οργανώθηκε από τους Πολίτες κατά του Χρέους και είχε τίτλο Η υπόθεση του μετώπου, υπόθεση του λαού. Εκτός από τη συνάντηση των πολιτικών φορέων περιέλαβε τοποθετήσεις πανεπιστημιακών, εκπροσώπων του συνδικαλιστικού και φοιτητικού κινήματος αλλά και την πρώτη και πολύ ελπιδοφόρα Παγκρήτια Συνάντηση Κινημάτων, η οποία μάλιστα κατέληξε και σε κοινή δήλωση 30 φορέων με κεντρικό άξονα την ανάγκη περαιτέρω συντονισμού και δράσης και με πρώτο ραντεβού τις κινητοποιήσεις της 25ης Μαρτίου.
Στην πολιτική συζήτηση, το βράδυ της Κυριακής, φάνηκε ότι ο απλός κόσμος που δραστηριοποιείται στα κινήματα, στις συνελεύσεις στις γειτονιές, στις κάθε λογής κινητοποιήσεις αντιλαμβάνεται εύκολα την ανάγκη για ένα πλατύ παλλαϊκό μέτωπο που θα υπερβεί τα τωρινά υπάρχοντα σχήματα και θα δώσει προοπτική στον αγώνα του λαού ενάντια στην νέα κατοχή. Δυστυχώς, όμως, φάνηκε και το ότι οι πόθοι του κόσμου βρίσκονται σε απόσταση από τους ιδιαίτερους σχεδιασμούς των επιμέρους επιτελείων της Αριστεράς.
Παρά την επιτυχία της συμμετοχής στο ίδιο τραπέζι, οι πολιτικοί φορείς που κλήθηκαν, αποδείχτηκαν ανέτοιμοι να συζητήσουν και πολύ περισσότερο να αποφασίσουν τη σύμπηξη κοινού αντιμνημονιακού μετώπου (ενδεχομένως και με ενιαίο εκλογικό συνδυασμό), αίτημα το οποίο τέθηκε με ένταση από τους συγκεντρωμένους πολίτες. Παρά τη συμφωνία σε βασικά σημεία διεκδίκησης και αγώνα, στο θέμα του ενιαίου μετώπου οι απαντήσεις των πολιτικών φορέων ήταν μάλλον ανεπαρκείς, με αποτέλεσμα, προς ώρας τουλάχιστον, να παραμένουν πιο ισχυρές οι «μετόπες» των κομμάτων ή σχημάτων που εκπροσωπήθηκαν.
Ο καθηγητής Ν. Μαριάς πρότεινε ως λύση την μετατροπή του κινήματος Ε.ΛΑ.Δ.Α. σε εκλογικό συνασπισμό, κάτι που όπως είπε προσκρούει στην άρνηση των Θεοδωράκη, Γλέζου και Κασιμάτη και έτσι, τρεις μέρες μετά, ανακοίνωσε (και πάλι από το Ηράκλειο) την ίδρυση δικού του κόμματος με τον τίτλο Αντιμνημονιακοί Πολίτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ αν και επέμεινε στον στόχο της ενότητας, δεν απάντησε πειστικά στην κατηγορία για διαθέσεις ηγεμονισμού σε ένα αντίστοιχο μέτωπο και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδειξε να παραπέμπει σε ένα απώτερο επαναστατικό μέλλον την ενότητα που, όπως είπε, θα επιβληθεί από τον ίδιο το λαό. Η Σπίθα (που απηχεί τον Μίκη Θεοδωράκη) δεν απάντησε στο αν θα μπορούσε έστω το σχήμα Ε.ΛΑ.Δ.Α. να αποτελέσει και σχήμα κοινής μάχης και το ΕΠΑΜ φάνηκε να νιώθει έτοιμο να δοκιμάσει αυτόνομα τις δυνάμεις του. Αρνητική έκπληξη ήταν οι Οικολόγοι Πράσινοι, οι οποίοι έθεσαν περίπου ως μόνο στόχο την εκπροσώπηση της οικολογίας στη Βουλή και κρύφτηκαν πίσω από τις διατάξεις του εκλογικού νόμου, που δεν δίνει το μπόνους των 50 εδρών σε συνασπισμούς κομμάτων.
Ηχηρές ήταν και οι αρνήσεις στην πρόσκληση διαλόγου, με το ΚΚΕ να κατηγορεί τους Πολίτες κατά του Χρέους για προσπάθεια εγκλωβισμού και αποπροσανατολισμού της εργατικής τάξης και τη Δημοκρατική Αριστερά να απαντά πως η δανειακή σύμβαση είναι δεσμευτική για την Ελλάδα και συνεπώς το κόμμα έχει διαφορετικά επιχειρήματα και διαφορετική νοοτροπία προσέγγισης κατά του Μνημονίου.
Παρ’ όλα αυτά, ο απολογισμός και της πολιτικής εκδήλωσης είναι θετικός, καθώς από όλες τις ομιλίες διαφάνηκαν κοινοί άξονες πολιτικής (ακύρωση των Μνημονίων, παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας κ.λπ.) όσο και αν ήταν εμφανείς οι διαφορετικές αντιλήψεις στην πρακτική υλοποίησης του μετώπου. Κυρίως, όμως, ήταν θετικός ο απολογισμός, επειδή οι πολίτες που βρέθηκαν στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου έστειλαν σαφές μήνυμα ότι χρειάζονται λίγα ακόμα, καθοριστικά βήματα ενότητας για την κατάρρευση του μαύρου μετώπου της τρόικας και των εντολοδόχων τους και πως η κοινωνία είναι έτοιμη, τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη, για την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης. Το ζητούμενο είναι αν το μήνυμα αυτό έφτασε μέχρι τα κομματικά επιτελεία των φορέων που βρέθηκαν εκεί.
Το διήμερο οργανώθηκε από τους Πολίτες κατά του Χρέους και είχε τίτλο Η υπόθεση του μετώπου, υπόθεση του λαού. Εκτός από τη συνάντηση των πολιτικών φορέων περιέλαβε τοποθετήσεις πανεπιστημιακών, εκπροσώπων του συνδικαλιστικού και φοιτητικού κινήματος αλλά και την πρώτη και πολύ ελπιδοφόρα Παγκρήτια Συνάντηση Κινημάτων, η οποία μάλιστα κατέληξε και σε κοινή δήλωση 30 φορέων με κεντρικό άξονα την ανάγκη περαιτέρω συντονισμού και δράσης και με πρώτο ραντεβού τις κινητοποιήσεις της 25ης Μαρτίου.
Στην πολιτική συζήτηση, το βράδυ της Κυριακής, φάνηκε ότι ο απλός κόσμος που δραστηριοποιείται στα κινήματα, στις συνελεύσεις στις γειτονιές, στις κάθε λογής κινητοποιήσεις αντιλαμβάνεται εύκολα την ανάγκη για ένα πλατύ παλλαϊκό μέτωπο που θα υπερβεί τα τωρινά υπάρχοντα σχήματα και θα δώσει προοπτική στον αγώνα του λαού ενάντια στην νέα κατοχή. Δυστυχώς, όμως, φάνηκε και το ότι οι πόθοι του κόσμου βρίσκονται σε απόσταση από τους ιδιαίτερους σχεδιασμούς των επιμέρους επιτελείων της Αριστεράς.
Παρά την επιτυχία της συμμετοχής στο ίδιο τραπέζι, οι πολιτικοί φορείς που κλήθηκαν, αποδείχτηκαν ανέτοιμοι να συζητήσουν και πολύ περισσότερο να αποφασίσουν τη σύμπηξη κοινού αντιμνημονιακού μετώπου (ενδεχομένως και με ενιαίο εκλογικό συνδυασμό), αίτημα το οποίο τέθηκε με ένταση από τους συγκεντρωμένους πολίτες. Παρά τη συμφωνία σε βασικά σημεία διεκδίκησης και αγώνα, στο θέμα του ενιαίου μετώπου οι απαντήσεις των πολιτικών φορέων ήταν μάλλον ανεπαρκείς, με αποτέλεσμα, προς ώρας τουλάχιστον, να παραμένουν πιο ισχυρές οι «μετόπες» των κομμάτων ή σχημάτων που εκπροσωπήθηκαν.
Ο καθηγητής Ν. Μαριάς πρότεινε ως λύση την μετατροπή του κινήματος Ε.ΛΑ.Δ.Α. σε εκλογικό συνασπισμό, κάτι που όπως είπε προσκρούει στην άρνηση των Θεοδωράκη, Γλέζου και Κασιμάτη και έτσι, τρεις μέρες μετά, ανακοίνωσε (και πάλι από το Ηράκλειο) την ίδρυση δικού του κόμματος με τον τίτλο Αντιμνημονιακοί Πολίτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ αν και επέμεινε στον στόχο της ενότητας, δεν απάντησε πειστικά στην κατηγορία για διαθέσεις ηγεμονισμού σε ένα αντίστοιχο μέτωπο και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδειξε να παραπέμπει σε ένα απώτερο επαναστατικό μέλλον την ενότητα που, όπως είπε, θα επιβληθεί από τον ίδιο το λαό. Η Σπίθα (που απηχεί τον Μίκη Θεοδωράκη) δεν απάντησε στο αν θα μπορούσε έστω το σχήμα Ε.ΛΑ.Δ.Α. να αποτελέσει και σχήμα κοινής μάχης και το ΕΠΑΜ φάνηκε να νιώθει έτοιμο να δοκιμάσει αυτόνομα τις δυνάμεις του. Αρνητική έκπληξη ήταν οι Οικολόγοι Πράσινοι, οι οποίοι έθεσαν περίπου ως μόνο στόχο την εκπροσώπηση της οικολογίας στη Βουλή και κρύφτηκαν πίσω από τις διατάξεις του εκλογικού νόμου, που δεν δίνει το μπόνους των 50 εδρών σε συνασπισμούς κομμάτων.
Ηχηρές ήταν και οι αρνήσεις στην πρόσκληση διαλόγου, με το ΚΚΕ να κατηγορεί τους Πολίτες κατά του Χρέους για προσπάθεια εγκλωβισμού και αποπροσανατολισμού της εργατικής τάξης και τη Δημοκρατική Αριστερά να απαντά πως η δανειακή σύμβαση είναι δεσμευτική για την Ελλάδα και συνεπώς το κόμμα έχει διαφορετικά επιχειρήματα και διαφορετική νοοτροπία προσέγγισης κατά του Μνημονίου.
Παρ’ όλα αυτά, ο απολογισμός και της πολιτικής εκδήλωσης είναι θετικός, καθώς από όλες τις ομιλίες διαφάνηκαν κοινοί άξονες πολιτικής (ακύρωση των Μνημονίων, παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας κ.λπ.) όσο και αν ήταν εμφανείς οι διαφορετικές αντιλήψεις στην πρακτική υλοποίησης του μετώπου. Κυρίως, όμως, ήταν θετικός ο απολογισμός, επειδή οι πολίτες που βρέθηκαν στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου έστειλαν σαφές μήνυμα ότι χρειάζονται λίγα ακόμα, καθοριστικά βήματα ενότητας για την κατάρρευση του μαύρου μετώπου της τρόικας και των εντολοδόχων τους και πως η κοινωνία είναι έτοιμη, τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη, για την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης. Το ζητούμενο είναι αν το μήνυμα αυτό έφτασε μέχρι τα κομματικά επιτελεία των φορέων που βρέθηκαν εκεί.
Οι έξι εκπρόσωποι που συμμετείχαν στην πολιτική συζήτηση ήταν: Δημήτρης Βίτσας, ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Παρασκευόπουλος, Οικολόγοι Πράσινοι, Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών ΣΠΙΘΑ, Δημήτρης Πατέλης, ΕΠΑΜ, Μπάμπης Γκούβας, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Νότης Μαριάς, Αντιμνημονιακοί
Σχόλια
