Γράφει ο Ηρόστρατος
Ένα Σάββατο στη Μακρόνησο
«…Τη φρίκη που προκαλούν η Κόλαση του Ντάντε και το Σπίτι των νεκρών του Ντοστογιέφσκι, την απαλύνει κάπως η σκέψη πως είναι έργα Τέχνης, άρα φαντασίας και σκοπού. Στο Μακρονήσι, όμως, της εθνικοφροσύνης η φαντασία δεν μπορεί να φτάσει την πραγματικότητα. Αδύνατο να πιστέψει κανείς πως όλα όσα γίνονταν εκεί είναι αληθινά! Κι αν τα ξένα λογοτεχνικά δημιουργήματα προξενούνε μαζί με το φόβο και το έλεο, το ελληνικό ανοσιούργημα προκαλεί και την αγανάχτηση και τη ντροπή για τον τόσο ξεπεσμό της ανθρωπιάς που τη βαφτίσανε νέον “Παρθενώνα”»…
Αυτά γράφει ο Κώστας Βάρναλης στο Φίλιππα Γελαδόπουλο για το βιβλίο του Μακρονήσι που πρωτοκυκλοφόρησε το 1965. Ο συγγραφέας είχε βρεθεί κυριολεκτικά από τους πρώτους στο νησί πριν μεταμορφωθεί σε κολαστήριο. Έζησε τη γέννηση και την κορύφωση της φρίκης. Το βιβλίο του κάνει πραγματικά να στεγνώνει ο λαιμός σου… Το κατέβασα από τη βιβλιοθήκη μου μετά από χρόνια. Αφορμή η πρώτη φορά που βρέθηκα στη Μακρόνησο. Το περασμένο Σάββατο για την παράσταση Ποιος τη ζωή μου… Πήγα νωρίς και περπάτησα στις κακοτράχαλες πλαγιές: Πέτρα και αγκάθια. Ερείπια που αφηγούνται μια φρικιαστική ιστορία. Μνημεία τις πιο αποτρόπαιης και κακόγουστης εθνικοφροσύνης. Ο χωματόδρομος, καθώς ο ήλιος έπεφτε προς το Λαύριο, μας οδήγησε στον τόπο του Μαρτυρίου. Στο Δεύτερο Τάγμα. Σιωπή παντού. Μια μυρωδιά από θυμάρι…
Βρεθήκαμε σε αυτό το νησί –«το απολιθωμένο τούτο ψάρι που τα λέπια του γυαλίζουν κάτου από τον ήλιο σαν αναμμένα σπαθιά… Σ’ αυτή την απάνθρωπη στεριά…» (Μενέλαος Λουντέμης, Οδός Αβύσσου αριθμός μηδέν). Περισσότεροι από έξι χιλιάδες άνθρωποι βρεθήκαμε εκεί – ευτυχώς οι επώνυμοι απουσίαζαν /λέτε για μια φορά στη ζωή τους να σεβάστηκαν το χώρο; Ή μήπως φοβήθηκαν πως το νησί μπορεί να είναι και στοιχειωμένο;
Η σκηνή στημένη με φόντο τη θάλασσα και το φεγγάρι. Η φωνή του Μακεδόνα κυριαρχούσε με την καθαρότητά της στο χώρο. Άξιοι οι συντελεστές της παράστασης κι ακόμη πιο άξιοι οι διοργανωτές και ο Μίκης Θεοδωράκης που μας χάρισαν αυτή την πολύτιμη βραδιά. Αυτή την ανεπανάληπτη γλυκόπικρη εμπειρία.
Είναι ένας τόπος που θα έπρεπε να λειτουργεί μουσείο. Να τον επισκέπτονται τα σχολεία. Ένας τόπος που δείχνει ανάγλυφα τι σημαίνει Ακροδεξιά και φασισμός. Και πώς η Ακροδεξιά και ο φασισμός εργάζονται για το χατίρι άλλων που θέλουν να κρατάνε τα «νύχια των χεριών τους καθαρά»… Χαρακτηριστικό είναι ότι τα αρχεία του ΓΕΣ για τη Μακρόνησο παραμένουν απρόσιτα στους ερευνητές. Στο παρελθόν, μάλιστα, υπήρξε ο ισχυρισμός πως… δεν υπάρχουν τέτοια αρχεία!
Κωμικοτραγικός επίλογος: Φεύγοντας για το καράβι μικροπωλητές μας καλούσαν να αγοράσουμε «Μέλι Μακρονήσου»… Μαύρο, κατάμαυρο χιούμορ…
Εμπρός
Την ώρα που όλο το ενδιαφέρον ήταν συγκεντρωμένο στην απεργία των καθηγητών, λειτουργώντας σαν τους κλέφτες το ΤΑΙΠΕΔ με τη συνεργασία της αστυνομίας και με εντολή εισαγγελέα (της γνωστής για την… ανεξαρτησία της ελληνικής Δικαιοσύνης) σφράγισαν το Θέατρο Εμπρός, ένα χώρο ζωντανής καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας που δεν μπορούσαν να ανεχθούν!
Στον Δρόμο έχουμε γράψει γι’ αυτό το χώρο στο παρελθόν. Ένα κλειστό διατηρητέο κτίριο που ζωντάνεψε μετά από πέντε χρόνια σιωπής. Καθήκον όλων μας είναι να υπερασπιστούμε το χώρο και την ελευθερία καλλιτεχνικής έκφρασης που καλλιεργεί.
Και φυσικά ο Ηρόστρατος αναμένει το σχετικό τουίτ της κυρίας Διβάνη -εκπροσώπου των πνευματικών ανθρώπων του τόπου.
Άσε κάτω το βιβλίο
Το θεατρικό έργο του Δημήτρη Αλεξίου που γράφτηκε με αφορμή το 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο Bookcrossing και παίχτηκε στη Σκύρο το καλοκαίρι, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε και στην Αθήνα. Μια κωμωδία με θέμα τα βιβλία και το Βookcrossing.
Το έργο ξεκινά με τον θάνατο του πολυεκατομμυριούχου Ισίδωρου Ακριβού ο οποίος πεθαίνει άτεκνος, αφήνοντας μία τεράστια κληρονομιά. Για ανεξήγητους λόγους η συλλογή των βιβλίων θα γίνει το «μήλον της έριδος» μεταξύ μιας ομάδας ετερόκλητων ανθρώπων: Από μια ψωνισμένη ηθοποιό σαπουνόπερας μέχρι κάποιους παράξενους εργατοτεχνίτες κι από ένα κουφό δικηγόρο μέχρι έναν πράκτορα «συνοδών πολυτελείας», όλοι για κάποιο λόγο θέλουν να αρπάξουν κάποια βιβλία!
Το έργο θα παιχτεί από αυτή την Κυριακή (22 Σεπτεμβρίου) έως το ερχόμενο Σάββατο στο υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Γ. Ζωγράφου. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Ώρες παραστάσεων 9-11μ.μ., Γ. Ζωγράφου 17 -7η στάση Ν. Ζωγράφου, τηλ.: 210-7773608.
