Μέχρι πρόσφατα συζητιούνταν δύο ενδεχόμενα όσον αφορά την υλοποίηση της απόφασης του βρετανικού δημοψηφίσματος: 1) Το «σκληρό» Brexit, δηλαδή μια έξοδος της Βρετανίας από την Ε.Ε. χωρίς συμφωνία, την οποία όλοι υποτίθεται ότι απεύχονται, θεωρώντας ότι θα πλήξει τόσο τη βρετανική οικονομία όσο και το ήδη αδυνατισμένο «ευρωπαϊκό οικοδόμημα». 2) Το «μαλακό» Brexit, δηλαδή μια αμοιβαία συμφωνημένη έξοδος, που θα διατηρεί ένα ορισμένο επίπεδο οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας μεταξύ της Βρετανίας και της Ε.Ε. και θα εξομαλύνει τις αναπόφευκτες αναταράξεις από το διαζύγιο.
Όπως θα δούμε παρακάτω, το ευρωπαϊκό Διευθυντήριο κάνει ό,τι μπορεί για να δυναμιτίσει αυτήν την εκδοχή, ώστε να εκβιάσει τους Βρετανούς. Μετά τη συνάντηση των επικεφαλής των κρατών μελών της Ε.Ε. αυτήν την εβδομάδα στο Σάλτσμπουργκ, ξεφύτρωσε ένα ακόμη ενδεχόμενο με τον αντίστοιχο νέο όρο: 3) Το «τυφλό»(!) Brexit, δηλαδή μια έξοδος της Βρετανίας με… αδιευκρίνιστους όρους, ως συμβιβασμός μεταξύ του «σκληρού» και του «μαλακού». Αυτό το ενδεχόμενο βασίζεται στην υπόθεση ότι θα υιοθετηθεί μια αόριστη κοινή πολιτική διακήρυξη-ευχολόγιο σχετικά με το μέλλον των σχέσεων Βρετανίας-Ε.Ε., και για τα υπόλοιπα… έχει ο Θεός.
Αρκετοί όμως δεν κρύβουν ότι απώτερος στόχος όλης αυτής της δραματικής διελκυστίνδας είναι ένα άλλο ενδεχόμενο: 4) Μια πραξικοπηματική ακύρωση της απόφασης του δημοψηφίσματος με την ανατροπή όσων επιμένουν στην εφαρμογή του. Ακύρωση που θα επισφραγιστεί από ένα νέο δημοψήφισμα στο οποίο οι «συνετισμένοι» Βρετανοί θα ψηφίσουν, αυτή τη φορά, «σωστά». Οι πιο φανατικοί ευρωπαϊστές και των δύο μεγάλων κομμάτων, όπως φυσικά και τα δυναμικά κέντρα του Σίτι και πολλά μεγάλα ΜΜΕ, δεν διστάζουν να θέσουν ανοιχτά πια το «αίτημα» για νέο δημοψήφισμα – με πρωτοπόρο τον πακιστανικής καταγωγής ευρωπαϊστή Εργατικό δήμαρχο του Λονδίνου Σαντίτ Χαν…
Ναι στο Brexit, αρκεί να… μην είναι Brexit
Το αποτέλεσμα είναι η όξυνση της πολιτικής κρίσης, με τις αντιθέσεις να διαπερνούν το εσωτερικό τόσο των κυβερνώντων Συντηρητικών όσο και της Εργατικής αντιπολίτευσης. Πολέμιοι και υπερασπιστές του Brexit κάνουν δύσκολη τη ζωή της Τερέζα Μέι, θέτοντας σε αμφιβολία ακόμη και το κατά πόσο μπορεί να παραμείνει πρωθυπουργός. Αλλά και η πίεση προς τον ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν αυξάνεται καθώς οι πιο φανατικοί ευρωπαϊστές του κόμματός του, ενθαρρυμένοι από τη σκληρή στάση των Βρυξελλών, τον καλούν να αφήσει τη μέχρι τώρα μάλλον «ουδέτερη» στάση του – με δέλεαρ μια πιθανή άνοδό του στον πρωθυπουργικό θώκο.
Όμως αυτά αποτελούν απλά αντανάκλαση στο εσωτερικό πολιτικό τοπίο του προκλητικού εκβιασμού που ασκούν οι Βρυξέλλες. Παρά τις μεγάλες υποχωρήσεις της Μέι, όπως αποτυπώνονται στο σχέδιο συμφωνίας που πρότεινε στις Βρυξέλλες και προκαλούν τη μήνι των ευρωσκεπτικιστών (οι οποίοι ετοιμάζονται να της επιτεθούν στην επικείμενη έκτακτη συνδιάσκεψη του Συντηρητικού Κόμματος), οι Ευρωπαίοι ηγέτες εμφανίστηκαν στο Σάλτσμπουργκ αδιάλλακτοι. Επικεφαλής τους τέθηκε ο Μακρόν – ο οποίος αποκάλεσε «απαράδεκτη» την πρόταση της Μέι διότι… «η πρότασή της δεν σέβεται την ακεραιότητα της ενιαίας αγοράς», λες και θα έπρεπε να υπακούει σ’ αυτήν η Βρετανία αφού φύγει από την Ε.Ε. όπως το κάνει όσο είναι κράτος μέλος!
Από κοντά και η Μέρκελ, που «δεν δέχεται την υπονόμευση των τεσσάρων βασικών ελευθεριών» και τονίζει ότι «στο θέμα της ενιαίας αγοράς δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός» (συμβιβάζεται δηλαδή μόνο με… μη έξοδο της Βρετανίας), και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Τουσκ, που είπε ότι «δεν βρίσκει τη βρετανική πρόταση λειτουργική»… Αλλά και οι υποτιθέμενοι ενδιάμεσοι, Σκανδιναβοί και άλλοι, εκόντες άκοντες συντάχθηκαν με τη σκληρή στάση του Διευθυντηρίου. Η Τερέζα Μέι, που προωθούσε ένα ήδη ξεδοντιασμένο Brexit, πρέπει τώρα να διαλέξει, και το ίδιο θα υποχρεωθούν να κάνουν και οι Βρετανοί πολίτες – διότι το αντίπαλο στρατόπεδο έχει καταστήσει σαφές, για μια ακόμη φορά, ότι δεν το ενδιαφέρει τι ψήφισε ο υποτίθεται «κυρίαρχος λαός», και δεν επιθυμεί κανενός είδους συμβιβασμό.
