Του Ζαχαρία Ρουστάνη
Όχι, δεν είναι εκτσογλανισμός να καβατζάρεις κατηγορητήρια και λίστες με ονόματα συντρόφων σου που ενέχονται σε σκάνδαλα, για να τους έχεις πάντα στο τσεπάκι, για να τους σέρνεις εκβιαστικά σε βρόμικες δουλειές και συμφωνίες…
Δεν είναι εκτσογλανισμός να ’χεις «πειράξει» το γράμμα και το πνεύμα της νομοθεσίας μόνο και μόνο για να βγαίνεις πάντα καθαρός από τον βούρκο και τους βόθρους των υπουργικών σου πεπραγμένων.
Να διασύρεις διεθνώς το όνομα (ό,τι εν πάση περιπτώσει περισώθηκε) του… σοσιαλισμού, να προδίδεις την εμπιστοσύνη ενός ολόκληρου λαού, και μ’ εκβιαστικά διλήμματα ή απειλές να σέρνεις τα αγαθά του και το έμψυχο δυναμικό του στις σκοτεινές σπηλιές των νεοφιλελεύθερων κι αδίστακτων ανθρωποφάγων…
Δεν είναι εκτσογλανισμός να αθετείς τις ανειλημμένες δεσμεύσεις σου απέναντι στις παλιές και τις νεότερες γενιές ασφαλισμένων που σε εμπιστεύθηκαν, που σου προπλήρωσαν τοις μετρητοίς την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τα αξιοπρεπή γεράματά τους, ούτε ν’ απαξιώνεις τη θεμέλια αρχή του πολιτεύματος, να σέβεται -τάχαμου- και να υπηρετεί η εξουσία τούς απαράβατους κανόνες του συντάγματος…
Όχι, η τσογλανιά δεν άγγιξε ποτέ το κόμμα του Βαγγέλη Βενιζέλου και των… αδιάβαστων συντρόφων του. Κι ας γεύτηκαν «όλοι μαζί» τα υπερτιμολογημένα έργα της Ολυμπιάδας, με τους απίστευτους θεατρινισμούς περί καθυστερήσεων και κινδύνων ματαίωσης τάχαμου της διοργάνωσης, που κατέληγαν -ω του θαύματος- πάντοτε σε σωτήριες συμφωνίες με τους ημετέρους, με τα διεθνή και τα εγχώρια αρπακτικά του είδους.
Δεν είναι τσόγλανοι, λοιπόν, ούτε οι μιζαδόροι. Όλοι αυτοί που αντάλλαξαν το δημόσιο συμφέρον με εκατομμυριάκια, όλοι αυτοί που θα ’πρεπε να δικάζονται και να σαπίζουν στις φυλακές ως μεγαλοαπατεώνες, για κατάχρηση εξουσίας, για δόλια υπεξαίρεση, για εσχάτη προδοσία. Όλοι ετούτοι οι αξιότιμοι συνδαιτυμόνες των τροφαντών μας εκπροσώπων…
Δεν είναι τσογλανιά η έπαρση, η αλαζονεία, η ξετσιπωσιά των ευνοούμενων του καθεστώτος, των Λιάπηδων που μας εκπροσωπούν επάξια σε μαλαισινιανές σουίτες, που μας κρατούν ψηλά το λάβαρο της ποιότητας ζωής και άσβεστη τη φλόγα της μεγάλης μας… χλιδής. Ούτε το να φροντίζεις να απολυθεί ο εκπαιδευτικός που τόλμησε να μη σεβαστεί τον κανακάρη σου σαν πριγκιπόπουλο κι αφέντη των γραπτών και των βαθμών.
Δεν είναι τσογλανιά να τσαλαπατάς βρομίζοντας το αρχικό περιεχόμενο των λέξεων, και έτσι απλά, χωρίς να νοιάζεσαι για τις συνέπειες, να λες «δημοκρατία» την τραπεζοκρατία και τον νέου τύπου ολοκληρωτισμό που σου ανέθεσαν να εγκαθιδρύσεις, «προστασία του πολίτη» την προστασία της συμφωνίας σου με τους δανειστές από τον ίδιο τον συνειδητό και σώφρονα πολίτη, «διάσωση» το γενικό ξεπούλημα της χώρας σου και τη διά βίου αιχμαλωσία του λαού σου, «ελληνική οικονομία» τον κρανίου τόπο που μας περιβάλλει, «ενημέρωση» τη μόλυνση του εγκεφάλου μας, «πολιτική ζωή» τον εμπαιγμό – και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό…
Και αν, εντέλει, όλα αυτά δεν είναι όντως τσογλανιά, τότε τι θ’ απομείνει ως περιεχόμενο «πολιτικού ραπίσματος» ή και πυγμή… γκαρίσματος της αφεντιάς σου, Βαγγελάκη, προς μια αντιπολίτευση που τα υφίσταται κατάσαρκα, όπως κι ο ίδιος ο λαός, και τα γνωρίζει; Δίνω εδώ την πρώτη απάντηση που μου ’ρχεται αυθόρμητα στο νου και ξέρει να τη χρησιμοποιεί πολύ εύστοχα ο σοφός λαός: «καυλώνει ο γάιδαρος προτού ψοφήσει» και μη θαρρείς μ’ αυτό ότι μας έχεις… γοητεύσει.
