Αποστολέας: Θεοδόσης Ν. Γαρεφαλάκης
Συμπαθέστατε κύριε,
Τυγχάνω οικογενειάρχης, πατήρ δύο τέκνων. Εργάζομαι επί εικοσιπενταετίαν εις τον ιδιωτικόν τομέαν, ενώ η συζυγός μου επί εικοσιεννεαετίαν εις το Δημόσιον.
Διαθέτω τα ακόλουθα περιουσιακά στοιχεία:
Κατοικία 115 τ.μ. επί οικοπέδου 300 τ.μ., βεβαρημένη διά τριών προσημειώσεων υποθήκης υπέρ τραπέζης, προς εξασφάλισιν στεγαστικών δανείων.
Γραφείον 32 τ.μ. και γκαρσονιέραν 24 τ.μ., ελεύθερα βαρών.
Προσέτι κέκτημαι επιβατηγού αυτοκινήτου, τύπου Seat 1.400 cc και Ι.Χ., φορτηγού, τύπου Datsun 1.200 cc έτους 1988. Επίσης ο υιός μου δίκυκλον 100 cc.
Διαθέτoμεν και οικοσκευήν, ήτοι κλίνας, τράπεζαν, ηλεκτρικήν κουζίναν, ηλεκτρικόν πλυντήριον, καρέκλας (ουχί ηλεκτρικάς) και έτερα αντικείμενα.
Το οικογενειακόν μας εισόδημα ανέρχεται εις 5.000 ευρώ μηνιαίως εκ μισθωτών υπηρεσιών και 350 ευρώ εξ ενοικίων, οσάκις οι ενοικιασταί διαθέτουν ρευστόν, εν όλω δηλαδή 5.350 ευρώ ακριβώς, ποσόν ουχί ευκαταφρόνητον.
Διατίθεται δε κατά μήνα ως εξής:
1.000 ευρώ διά την δωρεάν παιδείαν του φοιτητού υιού μου,
1.500 ευρώ διά τη δωρεάν παιδείαν της θυγατρός μου, μαθητρίας Γ’ Λυκείου,
1.200 ευρώ διά την τοκοχρεωλυτικήν απόσβεσιν στεγαστικών δανείων και πιστωτικών καρτών,
1.000 ευρώ φορολογία εισοδήματος,
300 ευρώ διά σταθερήν και κινητήν τηλεφωνίαν, ύδρευσιν, θέρμανσιν υπέρ ΔΕΗ και άλλων οργανισμών,
302 ευρώ διά σιγαρέτα, καφέδας και τσίχλας.
Συνυπολογίζοντες και τυχόν έξοδα ενδύσεως, υποδήσεως, εστιάσεως και λοιπά μικροέξοδα, καταλήγομεν εις ισοζύγιον εμφανώς ελλειμματικόν.Υπό τοιαύτας συνθήκας, η υπαγωγή της οικογενείας μου εις τας διατάξεις της μετά του ΔΝΤ συμβάσεώς σας καθίσταται απαγορευτική. Μάθατε, λοιπόν, ότι προσφεύγω εις το ΔΝΤ συνάπτων ατομικήν σύμβασιν. Εξάλλου, αι συλλογικαί συμβάσεις οσονούπω καταργούνται. Πρώτον δείγμα καλής θελήσεως προς το ΔΝΤ είναι η υποβολή της φορολογικής μου δηλώσεως εις αυτό και ουχί εις την αρμοδίαν ΔΟΥ.
Εις αναλόγους ενεργείας είχεν προβεί, προ ετών, και ο Αθηναίος πολίτης Δικαιόπολις, όστις, διαρκούντος του Πελοποννησιακού Πολέμου, συνήψεν ατομικήν συνθήκην μετά των Σπαρτιατών. Εάν δεν με πιστεύετε, ανατρέξατε εις τον Αριστοφάνην.
Αντλούντες διδάγματα εκ της Ιστορίας, δυνάμεθα πάντες οι Έλληνες, πέραν των λοιπών διαμαρτυριών, να διαπραγματευθώμεν ατομικώς μετά του ΔΝΤ ή και άλλων κοινοφελών διεθνών ιδρυμάτων. Είναι δε βέβαιον ότι θα επιτύχωμεν ευνοϊκοτέρους όρους από εκείνους τους οποίους σεις επετύχατε.
Ευχόμενος τα βέλτιστα, αυτοεξαιρούμαι της εισόδου του ΔΝΤ εις την χώραν και εξαγγέλλω παύσιν πληρωμών προς το ελληνικόν Δημόσιον, διεκδικών παραλλήλως και την επιστροφήν των αχρεωστήτως καταβληθέντων εξόδων δωρεάν παιδείας ως ανωτέρω.
