Του Βασίλη Κεχαγιά
Στο γήπεδο κατέβηκε η γνωστή ομάδα των επιχειρηματιών-παραγόντων του ποδοσφαίρου, με την αναμενόμενη σύνθεση, αυτήν που τα τελευταία χρόνια της χαρίζει άνετα πρωταθλήματα διαφθοράς και αθλητικής οπισθοδρόμησης: Μαρινάκης, Μελισσανίδης, Αλαφούζος, Σαββίδης, στον επιλεγόμενο άξονα αυτόν που οργανώνει το παιχνίδι. Γύρω τους, την ενδεκάδα συμπληρώνουν άλλοι γνώριμοι πρόεδροι- νεροκουβαλητές, με το προσωνύμιο «κουμαρτζήδες». Είναι αυτοί που αγωνίζονται σε δορυφορικές θέσεις και τρέχουν για λογαριασμό των «κεντρικών» παικτών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, με ανταμοιβή τους τις εισπράξεις όχι τόσο από εισιτήρια και τηλεοπτικά δικαιώματα όσο από το ταμείο του στοιχήματος, το κάποιες φορές «πεπραγμένο». Ισχυρή ομάδα, ανίκητη στον ελληνικό χώρο, διάτρητη στο διεθνές περιβάλλον.
Απέναντί της ένας φρέσκος αντίπαλος που λέγεται «κυβέρνηση Αριστεράς». Ορεξάτος, τρεχαλατζής, αλλά άπειρος αντίπαλος. Σ’ αυτό το τελευταίο ποντάρουν οι «πρόεδροι» για να αιφνιδιάσουν και να αποσπάσουν άλλη μια νίκη, η οποία θα τους διασφαλίσει κέρδη και «αλώνισμα» του γηπέδου για πολλά χρόνια ακόμη. Εάν κατατροπώσουν και τους «αριστερούς», τότε είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει ομάδα στο δρόμο τους που θα εμποδίσει την ασυδοσία τους. Όλοι οι υπόλοιποι έχουν «τρυπηθεί», κατά την ποδοσφαιρική ορολογία, είναι ακίνδυνοι. Το κυριότερο είναι ότι οι «πρόεδροι» επέλεξαν τη συγκεκριμένη αναμέτρηση ως προκριματικό γύρο αυτών που μέλλει να επακολουθήσουν. Έρχονται ματς σε αγωνιστικούς χώρους σκληρούς, με τραβήγματα της φανέλας, αντιαθλητικά χτυπήματα και στριμώγματα στα αποδυτήρια. Πρόκειται για αγώνες σε κανάλια, πετρέλαια, προνομιούχες επιχειρηματικές επενδύσεις, λιμάνια και κρατικούς οργανισμούς. Οι «πρόεδροι», λοιπόν, γνωρίζουν ότι αν κερδίσουν τούτη την πρώτη αναμέτρηση ανοίγει ο δρόμος για όλα τα παρακάτω. Μια «κυβέρνηση Αριστεράς» η οποία δεν θα καταφέρει να επιβληθεί σε αυτόν τον πρώτο αγώνα, θα διαποτιστεί από ηττοπάθεια, κάτι που θα προδιαγράφει ένα αντίστοιχα ηττογενές μέλλον.
Λόγω ακριβώς της κρισιμότητας αυτού του πρώτου αγώνα οι «πρόεδροι» επιστράτευσαν όλες τις αθέμιτες δυνάμεις, τις οποίες για χρόνια έχουν στο πλευρό τους. Στρατοί οπαδών, περιφερειακά σωματεία, εκβιασμοί, πιέσεις. Κύριο όπλο τους η οργάνωση επεισοδίων, «ξυλίκια», κατά το κοινώς λεγόμενο, επίκληση των υποχρεώσεων της εθνικής ομάδας, απειλές λόγω απώλειας κερδών. Κατά έναν παράδοξο τρόπο, οι παίκτες της προεδρικής ομάδας, παρά τις κατά καιρούς αντιθέσεις τους, τα βρίσκουν μια χαρά μεταξύ τους όταν πρόκειται να παραβιαστεί η εστία των οικονομικών τους συμφερόντων. Και τότε επιστρατεύουν κάτι καλά παιδιά από την κερκίδα, όλοι τους πρόθυμοι στρατιώτες της ομάδας, κάποιοι από αυτούς με το αζημίωτο και κάποιοι άλλοι ακραιφνή γεννήματα του πολιτικού φασισμού. Άλλωστε, και μερικοί από τους χρηματοδότες τους λέγεται ότι διατηρούν άμεση ή έμμεση σχέση με αντίστοιχα πολιτικά εξαμβλώματα.
Δύσκολο το ματς που βρίσκεται σε εξέλιξη… Στα πρώτα λεπτά η «Αριστερά» μοιάζει να αντιλαμβάνεται την κρισιμότητά του, επιδεικνύει διάθεση ανοικτής σύγκρουσης. Εκτός των άλλων έχει απέναντί της το λεγόμενο αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου. Βλέπετε, οι πρόεδροι έχουν φροντίσει όλα τούτα τα χρόνια να θωρακίσουν την ομάδα τους, κρατώντας για τον εαυτό τους και για τα ενεργούμενά τους τα κλειδιά του πρωταθλήματος. Ωστόσο, είναι ένα πρώτο γκολ της Αριστεράς η επιμονή της να αντιστέκεται και να κλειδαμπαρώνει τα γήπεδα. Αγώνες ναι, τηλεοπτικά δικαιώματα ναι, εθνική ομάδα ναι, προεδρικός εκβιασμός μέσω των στρατιωτών-οπαδών, όχι.
Όσο η Αριστερά θα λέει «όχι», θα βγαίνει κερδισμένη από τα γήπεδα. Από όλα τα γήπεδα του κόσμου…
