«Εν Κινδύνοις»
Παραπατώ στα πεζοδρόμια, ανάμεσα σε λάβαρα και ATM.
Βλέπω καλύτερα τώρα μετά τον εγχειρισμένο «καταρράκτη».
Παππούδες «χακισμένους»
και νέους που ξέμειναν ελεύθεροι.
Σκοντάφτω σε ένα συμμαχητή της γαλαρίας.
Πριν σκόνταψα σε κάποιον του πρώτου θρανίου,
πληκτρολογούσε αναρτήσεις για ζόμπι,
απ’ αυτούς που σε δίνουν στεγνά, έτσι για πλάκα.
Μιλάμε με τα μάτια ακούγοντας τους ήχους της πόλης.
«Ήρθε χθες ο Τσίπρας στο σπίτι μου και μου μίλησε όπως ο φίλος στα ζόρια,
να πεις στην Κεντρική Επιτροπή ότι γράφτηκα στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων,
το παιδί με χρειάζεται σήμερα πιο πολύ».
Θα νικήσεις, έγνεψα.
Τα μάτια μου λάμπουν καρφωμένα πίσω από τα γυαλιά ηλίου.
Θα κοιτάξουμε τον ήλιο στα μάτια χωρίς ευκολίες πληρωμής, με ψωμί και νερό μονάχα,
είπε με εκείνο το βάρος που είχαν οι αιώνιες λέξεις,
όπου πίσω τους στοιχίζονταν οι ήττες.
Κατερίνη 16/7/15, Στ. Συμεωνίδης
