Όλα θα πάνε καλά, λένε. Το εμβόλιο έφτασε, και το αργότερο τον μεθεπόμενο χρόνο η πανδημία θα αποτελεί μια κακή ανάμνηση. Βέβαια δεν θα επιστρέψουμε ακριβώς στην πρότερη κανονικότητα, διότι πλέον θεωρείται από τους πάνω υπερβολικά «αναχρονιστική». Θα μας μείνει λοιπόν η «Νέα Επανεκκίνηση», μονιμοποιώντας τις κάθε είδους «προσωρινές» ρυθμίσεις που βρήκαν ευκαιρία να επισπεύσουν οι ελίτ, μετατρέποντας την πανδημία σε πολιορκητικό κριό ο οποίος γκρεμίζει πολιτικές και κοινωνικές κατακτήσεις και έννοιες που θεωρούνταν απαραβίαστες. Ο μεταδημοκρατικός ολοκληρωτισμός και η τεράστιας έκτασης ποιοτική και ποσοτική αναδιάρθρωση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού έχουν ήδη κάνει άλματα. Εάν μάλιστα οι από πάνω καταφέρουν να παγιώσουν τις αντιμεταρρυθμίσεις και τη νέα μοντελοποίηση που προώθησαν τους τελευταίους μήνες σε όλα τα πεδία της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, θα έρθει πιο κοντά η φαντασίωση των ελίτ για «έναν κόσμο όπου μια ισχνή μειοψηφία (1%) θα αποκτήσει ιδιότητες και ικανότητες που θα υπερβαίνουν τα γνωστά ανθρώπινα όρια», ενώ η λοιπή ανθρωπότητα θα πασχίζει να επιβιώσει σε έναν πλανήτη-κάτεργο.
Αλλά αυτά, θα πει κανείς, μένει να αποδειχθούν. Ενώ η επικείμενη σωτηρία είναι γεγονός. Δεν έχουν ακριβώς έτσι τα πράγματα, έστω κι αν παραβλέψουμε ότι η ανάπτυξη του εμβολίου, που θα έπρεπε να είναι υπόδειγμα διεθνούς συνεργασίας (θα μπορούσαν τότε οι απολογητές της παγκοσμιοποίησης να επικαλεστούν επιτέλους κι ένα θετικό αποτέλεσμά της!), έγινε ένα ακόμη πεδίο παγκόσμιου ανταγωνισμού. Και δεν έχουν έτσι τα πράγματα ακριβώς επειδή το εμβόλιο δεν θεωρείται μια κατάκτηση της ιατρικής επιστήμης που τίθεται στην υπηρεσία όλης της ανθρωπότητας. Θεωρείται εμπόρευμα: όποιος μπορεί να το πληρώσει, θα επωφεληθεί. Όποιος δεν μπορεί… ας περιμένει υπομονετικά μια ενδεχόμενη ελεημοσύνη. Αν ζούσε σήμερα ο Τζόνας Σαλκ, που ανακάλυψε το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας κι αρνήθηκε να το πατεντάρει, θα θεωρούνταν στην καλύτερη περίπτωση τρελός. Αν δεν αντιμετωπιζόταν ως ύποπτος ανατροπέας…
Ο θάνατός σου – η ζωή μου
Οι πλούσιες χώρες του κόσμου, οι κάτοικοι των οποίων αντιστοιχούν στο 15% του παγκόσμιου πληθυσμού, έχουν ήδη δεσμεύσει πάνω από το 50% των εμβολίων που θα παραχθούν ως τα τέλη του 2021. Αυτό θα έχει ως συνέπεια να μην καλυφθούν τους επόμενους μήνες ούτε καν οι πιο ευάλωτες κατηγορίες πληθυσμού στις περισσότερες χώρες χαμηλού εισοδήματος – με τα αποτελέσματα που καθένας μπορεί να φανταστεί όσον αφορά τον πολλαπλασιασμό των θυμάτων, αλλά και την καταστροφή ολόκληρων οικονομιών. Ίσως βέβαια να αντιμετωπίζεται σιωπηρά μια τέτοια εξέλιξη ως λίαν επιθυμητή από τις ελίτ…
Η διαρπαγή της παραγωγής εμβολίων εξευτελίζει, επίσης, και τις αερολογίες των ηγετών της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας, ότι τάχα θα διασφαλιστεί η πρόσβαση των πάντων στο εμβόλιο. Αυτό αποδεικνύεται και από την ουσιαστική γύμνια του μηχανισμού Covax, ο οποίος συστήθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και τον CEPI (Συνασπισμός για Καινοτομίες Επιδημικής Ετοιμότητας) με στόχο «την εγγύηση δίκαιης και ισότιμης πρόσβασης σε αυτά κάθε χώρας του κόσμου». Ο Covax έχει δεσμευτεί να παράσχει δόσεις εμβολίου «για τουλάχιστον το 20% του πληθυσμού κάθε χώρας». Πώς θα το κάνει αυτό όταν, από τις 14(!) μέχρι στιγμής φαρμακευτικές εταιρίες, μόνο 2 έχουν δεσμευτεί να του παράσχουν μόλις 250 εκατ. δόσεις; Άγνωστο!
Εν τω μεταξύ τα εμβόλια που έχει δεσμεύσει ο Καναδάς επιτρέπουν να εμβολιαστεί και ο τελευταίος κάτοικός του πάνω από… 6 φορές. Πάνω από 4 φορές θα μπορεί να εμβολιαστεί κάθε πολίτης των ΗΠΑ και της Βρετανίας, πάνω από 2 κάθε υπήκοος της Ε.Ε. και της Αυστραλίας, κ.ο.κ. Στον αντίποδα, οι φτωχές χώρες θα αποκτήσουν ανοσία το 2024, και αν! Οι δυτικές κυβερνήσεις λένε ότι… αν τους περισσέψουν εμβόλια, θα δώσουν και στον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ούτε οι ίδιες δεν γνωρίζουν πότε ακριβώς θα λάβουν τις δόσεις που έχουν δεσμεύσει. Οπότε «δωρεές» δεν προβλέπονται προ του 2022. Οι δε ΗΠΑ έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν δίνουν τα «δικά τους» εμβόλια. Οι υπεύθυνοι του μηχανισμού Covax περιμένουν να δουν μήπως αυτό αλλάξει κάπως με τον Μπάιντεν…
