του Μανόλη Μούστου
Εμένα ο μπαμπάς μου είναι ψηλός
Εμένα είναι ο πιο δυνατός
κι άμα τον φέρω θα σας γαμήσει όλους
Εμένα σκοτώνει τα τέρατα
που κρύβονται το βράδυ
στην ντουλάπα
Εμένα δίνει συμβουλές
σαν τον Κάπτεν Φαντάστικ
κι ας μεγαλώσαμε σε πολυκατοικία
«Να αγαπάς την άλλη
Ό,τι κι αν σημαίνει για σένα»
Εμένα πίνει και ξενυχτάει
Εμένα δεν μου μιλάει
Δεν μου μίλησε ποτέ
Εμένα πάει να με βαρέσει
και διστάζει
σαν φινάλε από ταινία των Ταβιάνι
Εμένα πλέον μου κάνουν τα ρούχα του
Εμένα μου μοιάζει
όσο μεγαλώνω όλο και πιο πολύ
Εμένα έχει ένα στριφτό τσιγάρο
κι ένα καραφάκι ρακί
μέσα στο μνήμα
Εμένα φοράει παντόφλες
που γράφουν το όνομα του
γιατί ο ίδιος δεν το θυμάται
Εμένα χορεύει πάνω σε πράσινες γραμμές
και μπαίνει μπροστά
στους ελεύθερους σκοπευτές
Εμένα στήνεται στα έντεκα βήματα
και πέφτει στο χώμα
τραγουδώντας
Δεν τον γνώρισα ποτέ
Εμένα με κουβαλάει πεθαμένο
Με δείχνει στους δημοσιογράφους
Τώρα κάθεται οκλαδόν σε μια παραλία
στη Γάζα
και βλέπει τα καράβια να πλησιάζουν
Εμένα κρατάει μια μαύρη σακούλα
Τα βράδια κοιμάται στο Σύνταγμα
Κουνάει μια σημαία
Χαμογελάει σαν Άγιος
και μιλάει με τους περαστικούς
Όλοι γύρω του πεινάνε
αλλά αυτός τίποτα
Κι ας έχει να φάει ένα μήνα
