Του Θόδωρου Μπατρακούλη. Η Ελλάδα και η Κύπρος μετατρέπονται σε πιόνια σε μια σειρά διαδοχικών παρτίδων γεωπολιτικού σκακιού που εξελίσσονται στο ευρύτερο σύστημα Βαλκάνια-Ανατολική Μεσόγειος-Μέση Ανατολή-Καύκασος ανάμεσα στους ισχυρούς διεθνείς δρώντες.
Στις ελληνοτουρκικές διερευνητικές συζητήσεις-διαπραγματεύσεις, οι οποίες ξεκίνησαν το 1978 με πρωτοβουλία-πίεση της Τουρκίας ο στόχος της Τουρκίας ήταν διπλός: Όσο συνεχίζονται οι ατέρμονες συζητήσεις, η Ελλάδα στερείται την άσκηση του δικαιώματός της για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ επί 33 χρόνια, δικαίωμα που έχει από τη ΣΘΔ του 1982. Το ίδιο χρονικό διάστημα των συζητήσεων αυτών, και ιδιαίτερα μετά το «κοινό ανακοινωθέν της Μαδρίτης», η Τουρκία έχει πετύχει, μέσω του ΝΑΤΟ και του ICAO, δικαιώματα στο Αιγαίο που δεν της ανήκουν.
Ό,τι συμβαίνει στην Κύπρο, στο δεύτερο ελληνικό κράτος -έστω και κολοβωμένο από την τουρκική κατοχή και τις ιμπεριαλιστικές επιβουλές- αφορά φυσικά και εμάς τους Ελλαδίτες και όλο τον Ελληνισμό. Παρά τα συνθήματα, οι ηγεσίες των δύο κομμάτων των οποίων οι υποψήφιοι πέρασαν στο β΄ γύρο δεν διαφέρουν στα εθνικά και στα οικονομικά ζητήματα. Και το όλο πλαίσιο πολιτικής που θα κληθεί να εφαρμόσει ο «Ανανιστής» πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας που πρόκειται να εκλεγεί στο β΄ γύρο προδικάζει δυσμενείς εξελίξεις για την πολιτειακή υπόστασή της, για το λαό του μαρτυρικού νησιού.
Η αυτοοργάνωση της κοινωνίας, των πολιτών, στη βάση λογικών άμεσης δημοκρατίας είναι βάση του πολιτικού επαναπροσδιορισμού και της ανασύνταξης συνάμα που χρειαζόμαστε επειγόντως κι εμείς, στην Ελλάδα. Η Ελλάδα της ξενοκρατίας (υπό τα μνημόνια, την τρόικα και τους συνεχιστές αυτών που υπήγαγαν τη χώρα στο ΔΝΤ) δοκιμαζόταν από τη βαθύτερη κρίση της σύγχρονης, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την τραγική δεκαετία του 1940, Ιστορίας της. Την ίδια στιγμή, οι ηγέτες της νεοοθωμανικής Toυρκίας αισθάνονταν ότι η χώρα τους ήταν αρκετά ισχυρή ώστε να διεκδικεί ηγεμονικό ρόλο στο μουσουλμανικό κόσμο. Η επιδίωξή ξετυλιγόταν μέσα στην ευρύτερη γεωπολιτική ρευστότητα και ενώ ήταν ασαφές πως επρόκειτο να διαμορφωθεί η κατάσταση στον μεταεξεγερσιακό αραβοϊσλαμικό κόσμο. Στην τουρκοϊσραηλινή αντιπαράθεση, ενδεχομένως, καθοριστικός παράγοντας είναι να αναδειχτούν οι επιλογές της Ουάσιγκτον. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αγνοήσουν τα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της Τουρκίας και την αντίστοιχη γεωπολιτική της ισχύ. Αφετέρου, οι σχέσεις Τουρκίας-Ιράν, τα τελευταία χρόνια, επιδεινώθηκαν αισθητά.
Βεβαίως και χρειάζεται η μελέτη των θέσεων του Νταβούτογλου, όπως εκτίθενται στο Στρατηγικό βάθος και στο Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες. Και ταυτόχρονα, σήμερα, ιδιαίτερα αυτοί που θέλουν μια άλλη πορεία, αυτοί που έχουν εμπνευστεί από το σύνθημα Κύπρος, Θράκη, Αιγαίο Μέτωπο Ενιαίο ας επιταχύνουν πιο μεθοδικά τις κινήσεις για τη δημιουργία ενός δημοκρατικού πατριωτικού πόλου αντίστασης, με βασικούς πολιτικούς άξονες την εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική χειραφέτηση, τη δημοκρατία, την οικολογία, την αγροτική αναγέννηση!
* Ο Θόδωρος Μπατρακούλης είναι δρ Γεωπολιτικής
(https://theodorosbatrakoulis.blogspot.com)
