Του Μάριου Διονέλλη. Ίσως αυτό το σημείωμα να μην έχει προλάβει τις εξελίξεις στην Ελευθεροτυπία. Όπως και πολλά άλλα κείμενα του γραπτού Τύπου δεν προλαβαίνουν τις εξελίξεις με όσα γίνονται τις τελευταίες ημέρες.
Ήδη οι εργαζόμενοι της Χ.Κ. Τεγόπουλος αποφάσισαν απεργία, όντας τρεις μήνες απλήρωτοι και ήδη τους ανακοινώθηκε πως μετά την ακύρωση του δανείου από την ALPHA δεν υπάρχει δυνατότητα συνέχισης της έκδοσης.
Είναι πολλοί αυτοί που θα χαρούν αν κλείσει η Ελευθεροτυπία. Θα είναι μια ηχηρή νίκη του συστήματος που θεωρεί την κρίση μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να καθαρίσει με αρκετούς που του μπαίνουν στη μύτη.
Και εκεί μέσα υπάρχουν μπόλικοι που του μπαίνουν στη μύτη και μάλιστα για τα καλά. Δεν λέω για τη διοίκηση. Κάθε διοίκηση, κάθε μεγάλου Μέσου Ενημέρωσης είναι έτσι κι αλλιώς μέρος του συστήματος – είτε το θέλει είτε όχι.
Λέω για τους δημοσιογράφους και για τους συνολικά 850 εργαζόμενους. Λέω για αυτή την ασφάλεια που έχει η δική μας πιάτσα, αλλά εν τέλει και η κοινωνία, ότι «τουλάχιστον η Ελευθεροτυπία θα το γράψει».
Είναι αλήθεια πως η κρίση χτύπησε πριν απ’ όλα τις ειδήσεις.
Τώρα που φτάνουμε στον πραγματικό πάτο βολεύει πολύ να κλείσει μια τόσο μεγάλη εφημερίδα. Βολεύει για να αποσοβηθούν ακόμα και οι μικρότερες αποκλίσεις από το κυρίαρχο πιάτο της ενημέρωσης. Βολεύει για να ξεχυθούν εκατοντάδες άνεργοι από τα ΜΜΕ στην πιάτσα και να αποτελούν μέσο πίεσης για όποια διεκδίκηση εργασιακής ή συνειδησιακής αξιοπρέπειας των υπολοίπων που θα έχουν ακόμα δουλειά.
Βολεύει, τελικά, για ένα νέο σκηνικό που θα επιτρέπει ακόμα και στις συμβούλους του σοσιαλιστή πρωθυπουργού να μηνύουν δημοσιογράφους για τα like που κάνουν στο Facebook.
Δεν τολμώ να μιλήσω για την Ελευθεροτυπία στον αόριστο. Κρατώ τα θετικά της σημερινής (Τετάρτη) ανακοίνωσης των εργαζομένων ότι «με τις πρωτοβουλίες τους, τη στάση τους και τις ενέργειές τους προσπαθούν να κρατήσουν την εφημερίδα ζωντανή, στο πλαίσιο των δυνάμεων και των δυνατοτήτων τους».
Είναι πολλοί αυτοί που θα χαρούν αν κλείσει η Ελευθεροτυπία. Θα είναι μια ηχηρή νίκη του συστήματος που θεωρεί την κρίση μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να καθαρίσει με αρκετούς που του μπαίνουν στη μύτη.
Και εκεί μέσα υπάρχουν μπόλικοι που του μπαίνουν στη μύτη και μάλιστα για τα καλά. Δεν λέω για τη διοίκηση. Κάθε διοίκηση, κάθε μεγάλου Μέσου Ενημέρωσης είναι έτσι κι αλλιώς μέρος του συστήματος – είτε το θέλει είτε όχι.
Λέω για τους δημοσιογράφους και για τους συνολικά 850 εργαζόμενους. Λέω για αυτή την ασφάλεια που έχει η δική μας πιάτσα, αλλά εν τέλει και η κοινωνία, ότι «τουλάχιστον η Ελευθεροτυπία θα το γράψει».
Είναι αλήθεια πως η κρίση χτύπησε πριν απ’ όλα τις ειδήσεις.
Τώρα που φτάνουμε στον πραγματικό πάτο βολεύει πολύ να κλείσει μια τόσο μεγάλη εφημερίδα. Βολεύει για να αποσοβηθούν ακόμα και οι μικρότερες αποκλίσεις από το κυρίαρχο πιάτο της ενημέρωσης. Βολεύει για να ξεχυθούν εκατοντάδες άνεργοι από τα ΜΜΕ στην πιάτσα και να αποτελούν μέσο πίεσης για όποια διεκδίκηση εργασιακής ή συνειδησιακής αξιοπρέπειας των υπολοίπων που θα έχουν ακόμα δουλειά.
Βολεύει, τελικά, για ένα νέο σκηνικό που θα επιτρέπει ακόμα και στις συμβούλους του σοσιαλιστή πρωθυπουργού να μηνύουν δημοσιογράφους για τα like που κάνουν στο Facebook.
Δεν τολμώ να μιλήσω για την Ελευθεροτυπία στον αόριστο. Κρατώ τα θετικά της σημερινής (Τετάρτη) ανακοίνωσης των εργαζομένων ότι «με τις πρωτοβουλίες τους, τη στάση τους και τις ενέργειές τους προσπαθούν να κρατήσουν την εφημερίδα ζωντανή, στο πλαίσιο των δυνάμεων και των δυνατοτήτων τους».
Σχόλια
