Την απραξία των αρχών και την κατεστημένη αδράνεια στο… πρωθυπουργικό θέρετρο της Ελούντας ανατάραξε η διαδήλωση των κατοίκων της περιοχής την περασμένη Κυριακή. Οι κάτοικοι διεκδίκησαν για πρώτη φορά με τόσο μαζικό τρόπο το άνοιγμα των παραλιών και την ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές που οι ίδιοι και οι πατεράδες τους έμαθαν να κολυμπούν.
Από την εκδήλωση διαμαρτυρίας απουσίαζαν οι τοπικές αρχές αν και είχαν κληθεί. Τόσο ο δήμαρχος Αγίου Νικολάου όσο και ο πρόεδρος του Δημοτικού διαμερίσματος Ελούντας είχαν ενημερωθεί να παραβρίσκονται στην κινητοποίηση αλλά η απουσία τους ήταν επιδεικτική. Οι κάτοικοι τόλμησαν να υψώσουν πανό έξω ακριβώς από τις μάντρες των ξενοδοχείων με τους φουσκωτούς και τις κάμερες διεκδικώντας τα αυτονόητα. Τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία φτιάχτηκαν την περίοδο της προηγούμενης παντοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ από κρητικούς συγγενείς και κολλητούς πρωτοκλασάτων υπουργών του Ανδρέα, μας λένε οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, που ασφαλώς έχουν δει πολλά τα μάτια τους.
«Εδώ έμαθα να κάνω μπάνιο. Εδώ μεγάλωσα και έφτασα σε αυτή την ηλικία για να μη μπορώ να δω ούτε τη θάλασσα» λέει στο Δρόμο θυμωμένος ο ηλικιωμένος Γιώργος Καφετζάκης, που βρέθηκε από νωρίς στην πορεία.
Η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Φουρνής Αθανασία Παυλάκη, αναφέρει πως τα ξενοδοχεία έχουν αποκόψει πια κάθε πρόσβαση. «Πίσω από τις μάντρες βρίσκονται μερικές από τις ομορφότερες παραλίες της Ελλάδας και εμείς δεν μπορούμε να τις απολαύσουμε» λέει χαρακτηριστικά.
«Είμαστε δίπλα στους κατοίκους και ενώνουμε τη φωνή μας μαζί τους» λέει στον Δρόμο ο Νίκος Μασάρος, εκ μέρους της Οικολογικής Κίνησης Μιραμβέλλου, που δραστηριοποιείται στην ευρύτερη περιοχή.
Ο αντίλογος των ξενοδόχων
«Δεν απαγορεύουμε την είσοδο σε κανέναν λένε οι ξενοδόχοι της περιοχής. Αλλά δίπλα σε έναν τουρίστα που πληρώνει χιλιάδες ευρώ για τη διαμονή του δεν μπορείς εσύ να πας να κάνεις το πικνίκ σου, ούτε να φωνασκείς και να ενοχλείς» δήλωσε πρόσφατα ο πρόεδρος των ξενοδόχων Λασιθίου Μανόλης Βαρκαράκης, θέτοντας επί της ουσίας κανόνες συμπεριφοράς των πολιτών στις δημόσιες παραλίες. Ωστόσο, όπως επισημαίνει, ο νόμος είναι σαφής και παρέχει τη δυνατότητα στο ξενοδοχείο να εκμεταλλεύεται την παραλία που έχει μπροστά στις εγκαταστάσεις του.
Αποφασισμένοι για συνέχεια
Οι κάτοικοι πάντως ετοιμάζονται για δυναμική συνέχεια. Τώρα που έγινε η αρχή, λένε, δεν φοβόμαστε τίποτα. Θα αναγκάσουμε και τη δημοτική αρχή να βρεθεί εδώ στο πλευρό μας. Η τουριστική ανάπτυξη και τα έσοδα είναι θεμιτά αλλά δεν είναι το παν. Είναι η ίδια μας η ζωή η θάλασσα και δε γίνεται κανείς να μας τη στερήσει.
Κοινός αγώνας σε όλη την Κρήτη
Το μήνυμα από την Ελούντα, εκεί που πέρασε ένδοξες στιγμές η οικογένεια Παπανδρέου, την εποχή περίπου που ο Αντώνης Τρίτσης ως υπουργός Περιβάλλοντος παρακινούσε τους πολίτες να κόβουν τα συρματοπλέγματα όταν τους εμποδίζουν το μπάνιο, έφτασε γρήγορα σε όλη την Κρήτη και ήρθε να συναντηθεί με το κίνημα για ελεύθερες παραλίες σε όλη την Ελλάδα.
Από τις κινήσεις για το δικαίωμα στην ελεύθερη κατασκήνωση, που εναντιώθηκαν στις συλλήψεις κατασκηνωτών στην Πρέβελη, στα Φαλάσαρνα και αλλού, μέχρι τον αγώνα για την προστασία του Ελαφονησίου από τις ορέξεις ξενοδόχων και λατομείων, ο αγώνας για τις παραλίες της Κρήτης έστω κι αν δε γίνεται υπό κάποιον κεντρικό συντονισμό ωστόσο έχει κοινά χαρακτηριστικά από τη μία άκρη του νησιού ως την άλλη.
Ειδικά για το Ελαφονήσι, η τοπική Κίνηση Πολιτών καλεί τον περιφερειάρχη Κρήτης Θ. Καρούτζο να υπογράψει άμεσα το Χωροταξικό Σχέδιο του τοπικού Δήμου που προβλέπει συγκεκριμένες χρήσεις γης αποκλείοντας την εγκατάσταση τεράστιων μονάδων ή ακόμα και άλλων βιομηχανικών εγκαταστάσεων που έχουν ακουστεί για την περιοχή.
Στην Αθήνα και αλλού…
Η δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου από τις 12 Μαΐου ότι «οι παραλίες ανήκουν στον κόσμο» την ώρα που κατεδάφιζε το αυθαίρετο της «Φαντασίας» στον Άλιμο αντηχεί ακόμα ειρωνικά από την Ελούντα μέχρι τον Άγιο Κοσμά, που παλεύει ακόμα με τα αφεντικά της νύχτας. Και από τις τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες της Χαλκιδικής μέχρι τις καταπατήσεις του αιγιαλού στα Ιόνια. Η έλλειψη νομικού πλαισίου που να αποτρέπει τον αποκλεισμό των παραλιών είναι η μία μόνο διάσταση του προβλήματος. Η άλλη είναι τα τεράστια παράθυρα που αφήνουν οι υπάρχοντες νόμοι σχετικά με την «εκμετάλλευση» της παραλίας από οποιονδήποτε αποφασίσει να «επενδύσει» για το καλό της χώρας και του τουρισμού, τις περισσότερες φορές με την κάλυψη αν όχι τη βοήθεια των τοπικών δήμων, νομαρχιών και λοιπών φορέων…
