Ενώ η Γαλλία πνίγεται από την μπόχα των σκανδάλων των προεδρικών υποψηφίων ενόψει των εκλογών του Απρίλη, δύο «εκρήξεις» έρχονται να αποσταθεροποιήσουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση στη χώρα με απρόβλεπτες, αυτήν τη στιγμή, συνέπειες και αποδεικνύουν ότι η εγχώρια ελίτ αδυνατεί να πάρει το παραμικρό μάθημα από το πρόσφατο παρελθόν.
Χιροσίμα, Τσερνόμπιλ, Φουκουσίμα. Και τώρα Φλαμανβίλ;
Τις εφιαλτικές μνήμες του πρόσφατου πυρηνικού ατυχήματος στη Φουκουσίμα το 2011 επανέφερε η έκρηξη που σημειώθηκε στον πυρηνικό σταθμό της EDF στη Βόρεια Γαλλία την Πέμπτη το πρωί. Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι πληροφορίες κάνουν λόγο για πέντε ανθρώπους που υπέστησαν ελαφρά δηλητηρίαση από τις αναθυμιάσεις χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς. Οι τοπικές αρχές διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει κίνδυνος διαρροής ραδιενέργειας, ενώ ο ένας από τους δύο αντιδραστήρες του σταθμού τέθηκε αμέσως εκτός λειτουργίας για προληπτικούς λόγους.
Από ό,τι φαίνεται, η γαλλική ελίτ στο ερώτημα που έθεσε το 2011 ο φιλόσοφος Σερζ Λατούς για το αν «η καταστροφή στη Φουκουσίμα θα είναι διαπαιδαγωγητική», απαντάει με σαφή αρνητικό τρόπο και συνεχίζει στον δρόμο της επικίνδυνης και άκρως καταστροφικής πυρηνικής ενέργειας. Κάπως έτσι καταρρέει και ο μύθος της ασφαλούς γαλλικής πυρηνικής τεχνολογίας που είχε πολυδιαφημιστεί πριν από 6 χρόνια από το γαλλικό πυρηνικό λόμπι στην προσπάθειά του να εκμεταλλευτεί κυνικά και αλαζονικά την τραγωδία στην Ιαπωνία.
Το ατύχημα στη Γαλλία (με την ελπίδα ότι δεν θα πάρει άλλες διαστάσεις), πρέπει να χτυπήσει το καμπανάκι του κινδύνου για τους προοδευτικούς ανθρώπους, τους λαούς και τα κινήματα του πλανήτη. Ολόκληρη η ανθρωπότητα στηρίζεται σε μία πολύ λεπτή κλωστή. Η απόλυτη υπαγωγή της επιστήμης και της γνώσης στο κεφάλαιο, το αδιάκοπο κυνήγι του κέρδους και το ιδεολογικό δόγμα της αέναης ανάπτυξης που καθοδηγούν τις παγκόσμιες ελίτ, είναι παράγοντες που μας οδηγούν με ακρίβεια στον όλεθρο και γεννούν διαρκώς καταστροφικά ατυχήματα για τη φύση και τους λαούς.
Οι «Άθλιοι» επιστρέφουν
Έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από την εξέγερση των νέων, στην πλειοψηφία τους μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς, που ζούσαν στα εξαθλιωμένα παρισινά γκέτο με αφορμή τη δολοφονία ενός νεαρού από αστυνομικούς. Τότε, η φωτιά της εξέγερσης είχε εξαπλωθεί γρήγορα σε ολόκληρη τη Γαλλία σπάζοντας με εκκωφαντικό τρόπο τη βιτρίνα της «Ευρώπης του Διαφωτισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης».
Και τώρα από τις αρχές της εβδομάδας ξεκινούν ταραχές με επίκεντρο το προάστιο Ολνέ-σου-Μπουά του Παρισιού. Το φυτίλι και αυτή τη φορά άναψε η αστυνομική βία και συγκεκριμένα η αποκάλυψη ότι ένας νεαρός αφρικανικής καταγωγής βιάστηκε με γκλομπ από αστυνομικό. Αμέσως πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις εκατοντάδων πολιτών που ζητούσαν την παραδειγματική τιμωρία των αστυνομικών που εμπλέκονταν στο έγκλημα, σημειώθηκαν συλλήψεις δεκάδων νεαρών που συμμετείχαν σε επεισόδια, ενώ αργά τη νύχτα της Τρίτης η αντιπροσωπεία αυτοκινήτων της Citroen τυλίχθηκε στις φλόγες.
Για άλλη μία φορά η ψευδεπίγραφη γαλλική «Δημοκρατία» και η «Ευρώπη των Αξιών», καταρρέουν μπροστά στην αστυνομική βία και την απαξίωση του επίσημου κράτους. Η απόρριψη χιλιάδων νέων και το στίβαγμά τους στα άθλια γκέτο της γαλλικής μητρόπολης, η κοροϊδία που αισθάνονται οι σύγχρονοι «Άθλιοι» του Παρισιού από ένα πολιτικό σύστημα που βυθίζεται καθημερινά όλο και πιο πολύ στα σκάνδαλα και στη βρομιά και η συμπεριφορά των οργάνων καταστολής σαν να είναι δυνάμεις κατοχής, είναι λόγοι αρκετοί για να ωθήσουν τους νέους στην βίαιη εξέγερση για δεύτερη φορά.
Μανόλης Μούστος
