Είναι δυνατόν μια προεκλογική περίοδος να εγκαινιάζεται όχι με ανάρτηση των προεκλογικών ταμπλό των υποψηφίων, αλλά με αποκαθήλωση, όπως στα γραφεία του Μπεγλίτη στην Κορινθία;
Ο πολύ «δημοκρατικός» Α. Γεωργιάδης εγκάλεσε τους πολίτες, για βανδαλισμούς, ενώ τώρα τους δίνεται το δικαίωμα νομίμως να… καταψηφίσουν τον κάθε Μπεγλίτη.
Περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Οι «δύο» σκηνοθετούν τη φαρσοκωμωδία τους για να κλέψουν τη λαϊκή ψήφο. Αλλά τα αφεντικά από Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον τους «δίνουν» στεγνά: 151 και συγκυβέρνηση. Έτσι θα λάβουν «δημοκρατικό» επίχρισμα τα δεσμά της χρεομηχανής και της ευρωκρατίας. Κι επειδή δεν στέκουν ούτε στην πιο αρρωστημένη νεοφιλελεύθερη φαντασίωση τα περί νέου αναπτυξιακού κύκλου σε μια Ευρωζώνη που βυθίζεται στην αστάθεια και την ύφεση, οι απειλές επανέρχονται για αποπομπή από το ευρώ και για άτακτη χρεοκοπία. Ταυτόχρονα, το έργο σωφρονισμού στο προτεκτοράτο «Ελλάς» αναλαμβάνουν απευθείας τα δολοφονικά χτυπήματα των ΜΑΤ, κατακέφαλα, ακόμα και σε δημοσιογράφους. Ο λαός απαγορεύεται διά ροπάλου, να είναι στο δρόμο. Μπροστά στις οθόνες θα… ψηφίσουμε.
Επιδίωξαν αρχικά ένα ανέφελο πλαίσιο συνήθους προγραμματικής αντιπαράθεσης, όπου η υποθήκευση και ο βιασμός θεωρούνται τετελεσμένα και ο λαός θα βαφτιστεί κυρίαρχος, επιλέγοντας την κατά Βενιζέλο «αλήθεια» ή την εικονική «αυτοδυναμία», που ο Σαμαράς τάζει εκβιαστικά.
Αλλά έτσι το πολιτικό κατεστημένο, η τραπεζική ολιγαρχία και η μιντιακή διαπλοκή δεν σώζουν την παρτίδα. Πλέον, ούτε η επιλογή του απροσχημάτιστου εκφασισμού είναι η καθοριστική ορίζουσα παράμετρος των εξελίξεων. Το δηλητηριασμένο περιβάλλον, που καλλιεργήθηκε με την ακροδεξιά ατζέντα στοχοποίησης των μεταναστών, άλλαξε άρδην. Αν υπήρχαν αμφιβολίες ένθεν κακείθεν, η εβδομάδα αυτή τις διέλυσε Η σύνθλιψη της συντριπτικής κοινωνικής πλειοψηφίας δεν θα συντελεστεί έτσι, αναίμακτα. Και η αναφορά είναι τώρα μόνο κυριολεκτική. Η πολιτική πράξη της αυτοκτονίας του Δ. Χριστούλα απηχεί το βαθύ ρεύμα, που συνέχει το λαό της χώρας απέναντι στο σάπιο πολιτικό σύστημα και το κατοχικό καθεστώς. Πώς θα ναρκωθεί αυτή η αποφασιστική λαϊκή δυναμική στην προεκλογική περίοδο;
Ο υπουργός Γιαννίτσης, το alter ego του διορισμένου από την τρόικα πρωθυπουργού, δήλωσε με κάθε σοβαρότητα στη Βουλή: «Οι εκλογές θα προκηρυχθούν στις 6 Μαΐου ή λίγο αργότερα, πάντως Σάββατο κοντή γιορτή». Δεν ξέρουμε τι ήθελε να πει ο… ποιητής Γιαννίτσης. Σε ένα ανέκδοτο, είναι Σάββατο και μια παρέα Εβραίων βλέπει ένα χαρτονόμισμα να προσγειώνεται ανάμεσά τους: «Θεέ μου κάνε ώστε γύρω-γύρω να είναι Σάββατο κι εδώ στη μέση Κυριακή» αναφωνούν, ώστε να αρπάξουν το πολύτιμο νόμισμα.
Το γκροτέσκο σκηνικό καθημερινά λαμβάνει όλο και πιο τραγικά χαρακτηριστικά για τη χώρα και το λαό. Αλλά η άνοιξη της λαϊκής ορμής μπορεί να καθορίσει και την προεκλογική μάχη. Είναι προφανές πως ο μύθος δεν εξαιρεί ούτε την Αριστερά. Γίνεται να είναι παντού γύρω Σαββάτο και στη μέση των εκλογών… Κυριακή; Δεν γίνεται…
Περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Οι «δύο» σκηνοθετούν τη φαρσοκωμωδία τους για να κλέψουν τη λαϊκή ψήφο. Αλλά τα αφεντικά από Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον τους «δίνουν» στεγνά: 151 και συγκυβέρνηση. Έτσι θα λάβουν «δημοκρατικό» επίχρισμα τα δεσμά της χρεομηχανής και της ευρωκρατίας. Κι επειδή δεν στέκουν ούτε στην πιο αρρωστημένη νεοφιλελεύθερη φαντασίωση τα περί νέου αναπτυξιακού κύκλου σε μια Ευρωζώνη που βυθίζεται στην αστάθεια και την ύφεση, οι απειλές επανέρχονται για αποπομπή από το ευρώ και για άτακτη χρεοκοπία. Ταυτόχρονα, το έργο σωφρονισμού στο προτεκτοράτο «Ελλάς» αναλαμβάνουν απευθείας τα δολοφονικά χτυπήματα των ΜΑΤ, κατακέφαλα, ακόμα και σε δημοσιογράφους. Ο λαός απαγορεύεται διά ροπάλου, να είναι στο δρόμο. Μπροστά στις οθόνες θα… ψηφίσουμε.
Επιδίωξαν αρχικά ένα ανέφελο πλαίσιο συνήθους προγραμματικής αντιπαράθεσης, όπου η υποθήκευση και ο βιασμός θεωρούνται τετελεσμένα και ο λαός θα βαφτιστεί κυρίαρχος, επιλέγοντας την κατά Βενιζέλο «αλήθεια» ή την εικονική «αυτοδυναμία», που ο Σαμαράς τάζει εκβιαστικά.
Αλλά έτσι το πολιτικό κατεστημένο, η τραπεζική ολιγαρχία και η μιντιακή διαπλοκή δεν σώζουν την παρτίδα. Πλέον, ούτε η επιλογή του απροσχημάτιστου εκφασισμού είναι η καθοριστική ορίζουσα παράμετρος των εξελίξεων. Το δηλητηριασμένο περιβάλλον, που καλλιεργήθηκε με την ακροδεξιά ατζέντα στοχοποίησης των μεταναστών, άλλαξε άρδην. Αν υπήρχαν αμφιβολίες ένθεν κακείθεν, η εβδομάδα αυτή τις διέλυσε Η σύνθλιψη της συντριπτικής κοινωνικής πλειοψηφίας δεν θα συντελεστεί έτσι, αναίμακτα. Και η αναφορά είναι τώρα μόνο κυριολεκτική. Η πολιτική πράξη της αυτοκτονίας του Δ. Χριστούλα απηχεί το βαθύ ρεύμα, που συνέχει το λαό της χώρας απέναντι στο σάπιο πολιτικό σύστημα και το κατοχικό καθεστώς. Πώς θα ναρκωθεί αυτή η αποφασιστική λαϊκή δυναμική στην προεκλογική περίοδο;
Ο υπουργός Γιαννίτσης, το alter ego του διορισμένου από την τρόικα πρωθυπουργού, δήλωσε με κάθε σοβαρότητα στη Βουλή: «Οι εκλογές θα προκηρυχθούν στις 6 Μαΐου ή λίγο αργότερα, πάντως Σάββατο κοντή γιορτή». Δεν ξέρουμε τι ήθελε να πει ο… ποιητής Γιαννίτσης. Σε ένα ανέκδοτο, είναι Σάββατο και μια παρέα Εβραίων βλέπει ένα χαρτονόμισμα να προσγειώνεται ανάμεσά τους: «Θεέ μου κάνε ώστε γύρω-γύρω να είναι Σάββατο κι εδώ στη μέση Κυριακή» αναφωνούν, ώστε να αρπάξουν το πολύτιμο νόμισμα.
Το γκροτέσκο σκηνικό καθημερινά λαμβάνει όλο και πιο τραγικά χαρακτηριστικά για τη χώρα και το λαό. Αλλά η άνοιξη της λαϊκής ορμής μπορεί να καθορίσει και την προεκλογική μάχη. Είναι προφανές πως ο μύθος δεν εξαιρεί ούτε την Αριστερά. Γίνεται να είναι παντού γύρω Σαββάτο και στη μέση των εκλογών… Κυριακή; Δεν γίνεται…
Σχόλια
