Ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει με το λαό την ευθύνη για την ιστορική αλλαγή πορείας
Μετά από 4,5 χρόνια μνημονίων, η πτώση της τρίτης κατά σειρά μνημονιακής κυβέρνησης είναι πλέον γεγονός. Από μόνο του αυτό είναι μια ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη ιδωμένη μέσα στο τοπίο των κοινωνικο-πολιτικών συσχετισμών που έχουν διαμορφωθεί το τελευταίο διάστημα και της σφοδρής επιθυμίας του ελληνικού λαού για μια μεγάλη πολιτική αλλαγή.
Οι επερχόμενες εθνικές εκλογές είναι πράγματι οι πιο κρίσιμες της μεταπολίτευσης. Οι πιέσεις του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος, όπως αυτές εκφράστηκαν με τους εκβιασμούς των κομμάτων της συγκυβέρνησης, τη «συναινετική» λύση που πρότειναν νέοι «κεντροαριστεροί» σχηματισμοί και κόμματα και τη λυσσαλέα επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ από τα ΜΜΕ για να εκλεγεί ΠτΔ, αποδεικνύουν με τον πιο περίτρανο τρόπο ότι οι αλήθειες που έχει εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ και τα διακυβεύματα που απορρέουν από αυτές είναι αιτία πολέμου για τα καθεστωτικά συμφέροντα του τόπου. Ποιες είναι όμως αυτές οι αλήθειες και τα διακυβεύματα τα οποία οφείλουμε να αναπτύξουμε κατά τις επόμενες μέρες ενώπιον του λαού;
Ας θυμηθούμε εδώ ότι ο ίδιος ο κ. Σαμαράς, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, επί δύο χρόνια διαλαλούσε παντού πως το ίδιο το μνημόνιο ήταν η αιτία της κατάρρευσης της πραγματικής οικονομίας της χώρας. Μπορεί ο ίδιος σήμερα να προσπαθεί να μας κάνει να ξεχάσουμε τα λόγια του, αλλά η ατζέντα της Ν.Δ. ήταν τότε αντιμνημονιακή. Βέβαια, τα χρόνια που ακολούθησαν ο λαός βίωσε με τον χειρότερο τρόπο όχι μόνο τη συνέχιση των πολιτικών της λιτότητας, που είχαν ως αποτέλεσμα τη φτωχοποίηση και εξαθλίωση του λαού με 4 εκ. κάτω από τα όρια της φτώχειας, 3 εκ. ανασφάλιστους και 1,5 εκ. ανέργους, αλλά και την κατεδάφιση των πλέον βασικών δικαιωμάτων στην υγεία, στη στέγαση, στην εργασία, στη μόρφωση. Ο προϋπολογισμός που κατατέθηκε για το 2015 μόνο ως αστείο -και μάλιστα κακόγουστο- μπορεί να θεωρηθεί «αναπτυξιακός», καθώς προβλέπεται περαιτέρω μείωση των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού κατά 1,56 δισ. Από αυτές τις μειώσεις στις δημόσιες δαπάνες η μείωση κατά 831 εκατομμύρια αφορά το κοινωνικό κράτος,·την Υγεία (κατά 10,88%), την Παιδεία (στο 2,6% του ΑΕΠ), την εργασία. Είναι αυτά τα κοινωνικά ερείπια τα οποία δημιούργησαν τα μνημόνια. Για ποιο λόγο έγιναν, όμως, όλα αυτά;
Το χρέος ως παγίδα και δόλωμα ταυτόχρονα
Η κρίση χρέους είναι ευρωπαϊκό ζήτημα υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ από την απαρχή της. Οι δανειστές σε αγαστή σύμπνοια με τις μνημονιακές κυβερνήσεις αποφάσισαν ότι το χρέος ήταν ελληνικό και ότι το 120% ήταν ένα χρέος μη βιώσιμο. Με όλες αυτές τις πολιτικές και τη μείωση δαπανών το χρέος έφτασε το 175%, το οποίο κατά τη γνώμη τους -ή έτσι τουλάχιστον υποστηρίζουν- είναι βιώσιμο! Πού τελειώνει, λοιπόν, η αλήθεια και πού αρχίζει η προπαγάνδα;
Η πραγματικότητα είναι ότι η Δανειακή Σύμβαση που σύναψε η χώρα για τη μείωση του χρέους δεν πέτυχε το διακηρυγμένο σκοπό της. Το χρέος σήμερα έχει γίνει η παγίδα ή μάλλον το δόλωμα για τη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκαθαρίσει ότι -στηριγμένος στη δύναμη του λαού- δεν πρόκειται να ακολουθήσει τον ίδιο αδιέξοδο και καταστροφικό δρόμο για μία χρηματοδότηση από την οποία δεν ωφελείται ο λαός, αλλά μόνο οι δανειστές. Δεν πρόκειται να επιτρέψει τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους.
Πρωταρχικός όμως στόχος, αλλά και χρέος απέναντι στο λαό, της επερχόμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η υλοποίηση των άμεσων μέτρων των τεσσάρων πυλώνων του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, τα οποία στοχεύουν στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Η αποτελεσματική της αντιμετώπιση μπορεί να εξασφαλίσει, όχι μόνο την επιβίωση και ανόρθωση του ελληνικού λαού, αλλά και την παραπέρα ολόπλευρη στήριξη της νέας κυβέρνησης από τη συντριπτική πλειοψηφία του.
Τις επόμενες μέρες έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε και πάλι για τις αλήθειες του χρέους, των μέτρων λιτότητας, του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου, του εργασιακού μεσαίωνα, των καταστροφικών νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων. Να μιλήσουμε και να αγωνιστούμε για τα δικά μας προτάγματα: την αναχαίτιση της ανθρωπιστικής κρίσης, την απόδοση δικαιοσύνης, τις απαραίτητες τομές που θα πραγματοποιήσουμε στο πολιτικό σύστημα και τη δημόσια διοίκηση, την αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Και εξηγώντας όλα αυτά, την ίδια στιγμή, να ζητήσουμε να μοιραστούμε την ευθύνη για την ιστορική αυτή αλλαγή πορείας του τόπου. Για να αφήσουμε οριστικά πίσω το σάπιο, διεφθαρμένο, χρεοκοπημένο καθεστώς της μεταπολίτευσης και να οικοδομήσουμε μαζί με το λαό την νέα εποχή, τη μεταπολίτευση του λαού.
Ιστορικό σταυροδρόμι
Βρισκόμαστε σε ιστορικό σταυροδρόμι, ως κοινωνία και ως χώρα. Σε αυτό το σταυροδρόμι καλούμαστε όλοι, ο καθένας και η καθεμιά, στις 25 Γενάρη με την ψήφο μας να αποφασίσουμε, αν θα επιτρέψουμε τη συνέχιση της εξαθλίωσης του λαού, της υποδούλωσης και ταπείνωσης της πατρίδας μας ή αν θα χαράξουμε μια ριζικά διαφορετική πορεία στήριξης του λαού, ανόρθωσης της χώρας, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, με πίστη στην αξία της εργασίας, στις δυνατότητες της νέας γενιάς, για να απολαύσουν όλοι δίκαια τον παραγόμενο πλούτο αυτού του τόπου. Να εμπιστευτούμε το λαό, για να μας εμπιστευτεί κι ο ίδιος. Να πορευτούμε προς το μέλλον χωρίς τους διχασμούς του παρελθόντος, χωρίς «καλούς και κακούς» Έλληνες, μακριά από ρεβανσιστικές αντιλήψεις.
Γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η βασικότερη σήμερα προϋπόθεση για τα παραπάνω είναι η κατάκτηση στις επερχόμενες εκλογές μιας ισχυρότατης λαϊκής εντολής για μια αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο τότε θα υπάρξουν άμεσα οι όροι υλοποίησης του προγράμματός μας, για την ανάκτηση της χαμένης ατομικής, συλλογικής και εθνικής αξιοπρέπειας, για να ανοίξει ο δρόμος της μεγάλης πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής αλλαγής προς όφελος του λαού και του τόπου.
Ο Βασίλης Κυριακάκης είναι βουλευτής Φθιώτιδας του ΣΥΡΙΖΑ
