Μας άρεσε και αναδημοσιεύουμε το Editorial από το τεύχος Ιανουαρίου του «Η Πατησίων Ζει». Ευαίσθητο και προβληματισμένο, πρόκειται για ένα από τα καλύτερα free-press έντυπα της Αθήνας που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα και δεν μένει μόνο στην επιφάνεια της ζωής στην πόλη. Αναζητείστε το, κυκλοφορεί ελεύθερο. Στην Πατησίων φυσικά, και σε άλλες περιοχές του κέντρου.
Υπάρχουν κοντές καμηλοπαρδάλεις; Χοντροί ελέφαντες; Δειλές τίγρεις; Παράφωνα αηδόνια; Και αν ναι, το ξέρουν; Και αν το ξέρουν πως το βιώνουν;
Ο Αρχαίος Ινδιάνος μάγος (οι πιο παλιοί και μυημένοι γνωρίζετε την ύπαρξή του κάπου στο Πεδίον του Άρεως) γέλασε, μάσησε πικροβότανα και απάντησε στο ρητορικό ερώτημα (παρατηρήστε πως οι απαντήσεις στα ρητορικά ερωτήματα είναι οι πιο ενδιαφέρουσες και ουσιαστικές, για αυτό και δεν δίνονται).
Υπάρχουν, μα δεν το ξέρουν. Και αν αντιλαμβάνονται κάτι, δεν ασχολούνται με αυτά. Έχουν άλλα πιο σοβαρά θέματα να καταπιαστούν. Ζώα είναι… Εμείς παλεύουμε και μοχθούμε για τέτοια ζητήματα. Ο άνθρωπος είναι το σύνολο των ανασφαλειών του, συνέχισε. Και η πορεία μας καθορίζεται από το πως στεκόμαστε απέναντι σε αυτές.
Πέσαμε σε βαριά ψυχολογία σκέφτηκα από μέσα μου… Εκείνος απτόητος συνέχισε. Υπάρχουν τρεις στάσεις απέναντι στο θέμα των ανασφαλειών. Πρώτη. Όχι απλώς να τις νομιμοποιήσεις αλλά να τις εντάξεις στον χαρακτήρα σου. Να περηφανεύεσαι για αυτές. Και να μουρλαίνεις όλη την πλάση. Δεύτερη. Να τις κρύβεις και να καμώνεσαι πως δεν υπάρχουν. Και να θεωρείς τον εαυτό σου πρότυπο και ας είσαι ωρολογιακή βόμβα για σένα και για τους γύρω σου.
Σταμάτησε. Περίμενα. Έπρεπε να τον ρωτήσω. Ποια είναι η τρίτη; Δεν θέλω να σε αγχώσω αλλά δεν έχει ανακαλυφτεί ακόμα. Πολλοί υποστηρίζουν πως λύση είναι να κάνει ο καθένας ότι γουστάρει. Κερδίζει έδαφος αυτή η στάση όλο και περισσότερο.
Ένα καγκουρό ήρθε περπατώντας δίπλα μας. Του ‘δωσε ένα κείμενο. Πρόλαβα να δω μόνο τον τίτλο. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΣΜΟΣ ΓΙΑ ΣΑΣ.
