Η πολιτική ένταση στη Βυρητό αυξάνεται καθώς επίκειται -μπορεί και άμεσα- η ανακοίνωση των παραπομπών από το Διεθνές Ειδικό Δικαστήριο για το Λίβανο (ΕΔΛ) σχετικά με τη δολοφονία Χαρίρι, το 2005. Όπως έχει «διαρρεύσει», οι παραπομπές θα αφορούν ανώτερα στελέχη της Χεζμπολά. Η τελευταία, όπως είναι, φυσικό απειλεί. Και έχει απόλυτο δίκιο.
Το ίδιο το ΕΔΛ είναι και τυπικά ένα νομικό έκτρωμα. Δεν θα μπορούσε να είναι τύπου Νυρεμβέργης όπως ήταν για την πρώην Γιουγκοσλαβία, αφού πρόκειται απλώς για έναν εσωτερικό πολιτικό φόνο, αλλά δεν είναι ούτε εθνικό δικαστήριο υπό διεθνή εποπτεία και δικαστική συνδρομή αφού κάτι τέτοιο θα απαιτούσε τη σύμφωνη γνώμη του Λιβάνου. Συγκροτήθηκε το 2007 με μονομερή απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, νομικά αυθαίρετη και με σκοπό την επέμβαση στα εσωτερικά ή τα πέριξ του Λιβάνου. Μια απλή δήλωση μη αναγνώρισης του ΕΔΛ από το γιο Χαρίρι και σημερινό πρωθυπουργό θα αρκούσε για να τελειώνει αυτή η διεθνής δικαστική παρωδία. Αλλά ο δυτικόφιλος Σαάντ Χαρίρι δεν το κάνει…
Η δολοφονία του πατέρα του είχε, αρχικά, χρησιμοποιηθεί για ένα πορτοκαλί κίνημα στον Λίβανο, τη λεγόμενη Εξέγερση του Κέδρου, που συνέβαλλε στη μείωση της συριακής παρουσίας στη χώρα. Αν η δολοφονία «προέβλεπε» περισσότερα από αυτό, δεν το γνωρίζουμε. Όμως, η επέμβαση των ΗΠΑ το ’03 στο Ιράκ απέβλεπε, σίγουρα, σε μια συνολικότερη αναμόρφωση του αραβικού κόσμου που, ωστόσο, δεν περπάτησε όπως υπολογιζόταν. Η νέα κτηνώδης εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο το ’06 με κεντρικό στόχο τη Χεζμπολά δεν απέδωσε ούτε αυτή τα αναμενόμενα και, αντίθετα, ενίσχυσε τη Χεζμπολά.
Ο ανακριτικός πρόδρομος του ΕΔΛ, αμέσως μετά τη δολοφονία του αντισύριου Ραφίκ Χαρίρι, ήταν μια ακόμη μεγαλύτερη παρωδία. Εξαρχής ο μόνος ύποπτος ήταν η Συρία και φιλοσύριοι αξιωματούχοι στο Λίβανο. Πέρα από το προφανές cui bono.(1) (τρεις μέρες μετά τη δολοφονία ο Μπους καλούσε τη Συρία να αποσύρει τα στρατεύματά της από τον Λίβανο), η αποκλειστική στοχοποίηση της Συρίας και αποκλεισμός κάθε άλλη κατεύθυνσης της έρευνας ήταν, έτσι κι αλλιώς, πολιτική πρόκληση.
Όμως, είχαν τοποθετηθεί οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις. Ο Γερμανός Mehlis, επικεφαλής της διεθνούς ανεξάρτητης επιτροπής που είχε συστήσει ο ΟΗΕ, τοποθετήθηκε με υπόδειξη της Ντελ Πόντε που τόσο αμερόληπτα είχε δικάσει τον Μιλόσεβιτς. Γενικός εισαγγελέας στο Δ. Βερολίνο, είχε ενοχοποιήσει Λίβυους πράκτορες σε έκρηξη βόμβας το 1986 σε μπαρ που σύχναζαν Αμερικανοί, παρέχοντας το πρόσχημα για βομβαρδισμό της Λιβύης. Επιπλέον, είχε ενοχοποιήσει Σύριους σε άλλες δύο περιπτώσεις βομβιστικών επιθέσεων στο Βερολίνο. Αρχές της τρέχουσας δεκαετίας τον βρίσκουμε αδρά αμειβόμενο ερευνητή στο Ινστιτούτο για την Πολιτική στη Μέση Ανατολή στην Ουάσιγκτον που σχετίζεται με το εβραϊκό λόμπι και, ακόμη χειρότερα, στο διαβόητο Rand Corporation, την κατεξοχήν δεξαμενή σκέψης του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ. Βοηθός του Mehlis διορίστηκε ο Lehmann, Γερμανός αξιωματικός της αστυνομίας που το όνομά του εμπλέκεται σε έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τις απαγωγές της CIA και τον οποίο έχει αναγνωρίσει το διεθνώς -πιο γνωστό- θύμα τους, ο Ελ Μάσρι. Για διάδοχό του ο Mehlis είχε διορίσει το γνωστό του Βέλγο Brammertz που, όμως, τύγχανε δικηγόρος του Bolton, υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ για τα όπλα μαζικής καταστροφής, που είχε εμπλακεί στην «αποδεικτική» επιχείρηση για τα υποτιθέμενα τέτοια όπλα στο Ιράκ πριν το 2003. Τωρινός πρόεδρος του ΕΔΛ ο Ιταλός Cassese είναι προσωπικός φίλος του Ελίε Βάισελ, γνωστού Αμερικανοεβραίου σιωνιστή και θιασώτης ακραίων «αντιτρομοκρατικών» απόψεων απέναντι σε κάθε ένοπλο κίνημα, στη Μέση Ανατολή και αλλού.
Πολλοί «μάρτυρες-κλειδιά» που υποδείκνυαν τη Συρία στα πρώτα πορίσματα των ερευνών αποδείχτηκε ότι είχαν δωροδοκηθεί ή απειληθεί. Τέσσερις Λιβανέζοι στρατηγοί που προφυλακίστηκαν για τέσσερα χρόνια, με υπόδειξη του Mehlis, έχουν πλέον αφεθεί ελεύθεροι, ενώ ο δικαστικός αγώνας ενός απ’ αυτούς απειλεί πλέον να στείλει στη φυλακή διάφορους αξιωματούχους για ψευδορκίες, απειλές, δωροδοκίες στην όλη αντι-συριακή σκευωρία.
Στο μεταξύ, όμως, τα πολιτικά πράγματα άλλαξαν. Η Συρία δεν ανήκει πλέον στις προτεραιότητες των ΗΠΑ στην περιοχή. Το μεγάλο πρόβλημα του Σαάντ Χαρίρι και του συνασπισμού του είναι ο αντίπαλος συνασπισμός της Χεσμπολά και όχι η Συρία με την οποία αντάλλαξε πολλές επίσημες επισκέψεις και συμφωνίες φέτος. Πριν από λίγους μήνες αναγνώρισε πως κακώς κατηγορήθηκε για τη δολοφονία του πατέρα του. Η Σαουδική Αραβία αφού άργησε κάπως να συνειδητοποιήσει πως η δολοφονία του προστατευόμενού της Ραφίκ Χαρίρι δεν έπρεπε να την οδηγήσει σε ψύχρανση με τη Συρία, επειδή έτσι επιθυμούσαν οι ΗΠΑ και διέδιδαν ότι ο φονιάς ήταν η Δαμασκός, ξαναπλησίασε την τελευταία. Εχθρό της θεωρεί όχι τη Συρία αλλά το Ιράν και κατ’ επέκταση τη Χεσμπολά. Πρόσφατα, επίσκεψη Ερντογάν σε Βηρυτό και Δαμασκό, με τις Τουρκία και Συρία να έχουν επίσης αναπτύξει σημαντικά τις μεταξύ τους σχέσεις, καθώς και με τη Ρωσία που ενδιαφέρεται τα τελευταία χρόνια πιο πολύ για τη Μέση Ανατολή και τον προηγούμενο μήνα, ανακοίνωσε δωρεάν στρατιωτική βοήθεια προς το Λίβανο. Τα καλοκαιρινά μεθοριακά επεισόδια Ισραήλ και Λιβάνου έθεταν ξανά το πρόβλημα Ισραήλ, Λιβάνου, Χεσμπολά.
Το 2009 εμφανίζονται για πρώτη φορά δημοσιεύματα που θέλουν στελέχη της Χεσμπολά να αποτελούν το νέο εύρημα του ΕΔΛ, «δικαστήριο» που όλοι πίστευαν πως αποτελούσε παρελθόν.
Μετά την κατάρρευση της αντισυριακής σκευωρίας, μια νέα έμπαινε μπρος. Βρήκαμε παπά… Κρατικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Γερμανίας και της Γαλλίας (τουλάχιστον) είχαν άμεση εμπλοκή στην ανακριτική παρωδία που ενοχοποιούσε τη Συρία ένα πρώτο διάστημα μετά το 2005. Οι καταρχήν ύποπτοι και της νέας σκευωρίας είναι οι ίδιοι και βλέπουμε…
Η δολοφονία του πατέρα του είχε, αρχικά, χρησιμοποιηθεί για ένα πορτοκαλί κίνημα στον Λίβανο, τη λεγόμενη Εξέγερση του Κέδρου, που συνέβαλλε στη μείωση της συριακής παρουσίας στη χώρα. Αν η δολοφονία «προέβλεπε» περισσότερα από αυτό, δεν το γνωρίζουμε. Όμως, η επέμβαση των ΗΠΑ το ’03 στο Ιράκ απέβλεπε, σίγουρα, σε μια συνολικότερη αναμόρφωση του αραβικού κόσμου που, ωστόσο, δεν περπάτησε όπως υπολογιζόταν. Η νέα κτηνώδης εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο το ’06 με κεντρικό στόχο τη Χεζμπολά δεν απέδωσε ούτε αυτή τα αναμενόμενα και, αντίθετα, ενίσχυσε τη Χεζμπολά.
Ο ανακριτικός πρόδρομος του ΕΔΛ, αμέσως μετά τη δολοφονία του αντισύριου Ραφίκ Χαρίρι, ήταν μια ακόμη μεγαλύτερη παρωδία. Εξαρχής ο μόνος ύποπτος ήταν η Συρία και φιλοσύριοι αξιωματούχοι στο Λίβανο. Πέρα από το προφανές cui bono.(1) (τρεις μέρες μετά τη δολοφονία ο Μπους καλούσε τη Συρία να αποσύρει τα στρατεύματά της από τον Λίβανο), η αποκλειστική στοχοποίηση της Συρίας και αποκλεισμός κάθε άλλη κατεύθυνσης της έρευνας ήταν, έτσι κι αλλιώς, πολιτική πρόκληση.
Όμως, είχαν τοποθετηθεί οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις. Ο Γερμανός Mehlis, επικεφαλής της διεθνούς ανεξάρτητης επιτροπής που είχε συστήσει ο ΟΗΕ, τοποθετήθηκε με υπόδειξη της Ντελ Πόντε που τόσο αμερόληπτα είχε δικάσει τον Μιλόσεβιτς. Γενικός εισαγγελέας στο Δ. Βερολίνο, είχε ενοχοποιήσει Λίβυους πράκτορες σε έκρηξη βόμβας το 1986 σε μπαρ που σύχναζαν Αμερικανοί, παρέχοντας το πρόσχημα για βομβαρδισμό της Λιβύης. Επιπλέον, είχε ενοχοποιήσει Σύριους σε άλλες δύο περιπτώσεις βομβιστικών επιθέσεων στο Βερολίνο. Αρχές της τρέχουσας δεκαετίας τον βρίσκουμε αδρά αμειβόμενο ερευνητή στο Ινστιτούτο για την Πολιτική στη Μέση Ανατολή στην Ουάσιγκτον που σχετίζεται με το εβραϊκό λόμπι και, ακόμη χειρότερα, στο διαβόητο Rand Corporation, την κατεξοχήν δεξαμενή σκέψης του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ. Βοηθός του Mehlis διορίστηκε ο Lehmann, Γερμανός αξιωματικός της αστυνομίας που το όνομά του εμπλέκεται σε έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τις απαγωγές της CIA και τον οποίο έχει αναγνωρίσει το διεθνώς -πιο γνωστό- θύμα τους, ο Ελ Μάσρι. Για διάδοχό του ο Mehlis είχε διορίσει το γνωστό του Βέλγο Brammertz που, όμως, τύγχανε δικηγόρος του Bolton, υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ για τα όπλα μαζικής καταστροφής, που είχε εμπλακεί στην «αποδεικτική» επιχείρηση για τα υποτιθέμενα τέτοια όπλα στο Ιράκ πριν το 2003. Τωρινός πρόεδρος του ΕΔΛ ο Ιταλός Cassese είναι προσωπικός φίλος του Ελίε Βάισελ, γνωστού Αμερικανοεβραίου σιωνιστή και θιασώτης ακραίων «αντιτρομοκρατικών» απόψεων απέναντι σε κάθε ένοπλο κίνημα, στη Μέση Ανατολή και αλλού.
Πολλοί «μάρτυρες-κλειδιά» που υποδείκνυαν τη Συρία στα πρώτα πορίσματα των ερευνών αποδείχτηκε ότι είχαν δωροδοκηθεί ή απειληθεί. Τέσσερις Λιβανέζοι στρατηγοί που προφυλακίστηκαν για τέσσερα χρόνια, με υπόδειξη του Mehlis, έχουν πλέον αφεθεί ελεύθεροι, ενώ ο δικαστικός αγώνας ενός απ’ αυτούς απειλεί πλέον να στείλει στη φυλακή διάφορους αξιωματούχους για ψευδορκίες, απειλές, δωροδοκίες στην όλη αντι-συριακή σκευωρία.
Στο μεταξύ, όμως, τα πολιτικά πράγματα άλλαξαν. Η Συρία δεν ανήκει πλέον στις προτεραιότητες των ΗΠΑ στην περιοχή. Το μεγάλο πρόβλημα του Σαάντ Χαρίρι και του συνασπισμού του είναι ο αντίπαλος συνασπισμός της Χεσμπολά και όχι η Συρία με την οποία αντάλλαξε πολλές επίσημες επισκέψεις και συμφωνίες φέτος. Πριν από λίγους μήνες αναγνώρισε πως κακώς κατηγορήθηκε για τη δολοφονία του πατέρα του. Η Σαουδική Αραβία αφού άργησε κάπως να συνειδητοποιήσει πως η δολοφονία του προστατευόμενού της Ραφίκ Χαρίρι δεν έπρεπε να την οδηγήσει σε ψύχρανση με τη Συρία, επειδή έτσι επιθυμούσαν οι ΗΠΑ και διέδιδαν ότι ο φονιάς ήταν η Δαμασκός, ξαναπλησίασε την τελευταία. Εχθρό της θεωρεί όχι τη Συρία αλλά το Ιράν και κατ’ επέκταση τη Χεσμπολά. Πρόσφατα, επίσκεψη Ερντογάν σε Βηρυτό και Δαμασκό, με τις Τουρκία και Συρία να έχουν επίσης αναπτύξει σημαντικά τις μεταξύ τους σχέσεις, καθώς και με τη Ρωσία που ενδιαφέρεται τα τελευταία χρόνια πιο πολύ για τη Μέση Ανατολή και τον προηγούμενο μήνα, ανακοίνωσε δωρεάν στρατιωτική βοήθεια προς το Λίβανο. Τα καλοκαιρινά μεθοριακά επεισόδια Ισραήλ και Λιβάνου έθεταν ξανά το πρόβλημα Ισραήλ, Λιβάνου, Χεσμπολά.
Το 2009 εμφανίζονται για πρώτη φορά δημοσιεύματα που θέλουν στελέχη της Χεσμπολά να αποτελούν το νέο εύρημα του ΕΔΛ, «δικαστήριο» που όλοι πίστευαν πως αποτελούσε παρελθόν.
Μετά την κατάρρευση της αντισυριακής σκευωρίας, μια νέα έμπαινε μπρος. Βρήκαμε παπά… Κρατικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Γερμανίας και της Γαλλίας (τουλάχιστον) είχαν άμεση εμπλοκή στην ανακριτική παρωδία που ενοχοποιούσε τη Συρία ένα πρώτο διάστημα μετά το 2005. Οι καταρχήν ύποπτοι και της νέας σκευωρίας είναι οι ίδιοι και βλέπουμε…
(1) Ποιος ωφελείται.
Γιώργος Τσίπρας
Σχόλια
