Του Γιώργου Γιαλούρη
Έμειναν οι λέξεις χωρίς περιεχόμενο, δεν θέλω να ξαναπεράσω ούτε απ’ έξω, τα πόδια μου, δεν με βαστούν τα πόδια μου, τα χιόνια έλιωσαν, μπορείς να συνεχίσεις, πρέπει να συνεχίσεις, μάθε τα πράγματα σωστά, με πρόγραμμα, επτά παρά, οκτώ παρά, δέκα και, περασμένες δώδεκα, έχει πολύ ακόμη, έτσι, όχι έτσι, αλλιώς και παραλλιώς, χάθηκε το παιχνίδι, η μάθηση είναι παιχνίδι, το παιχνίδι είναι μάθηση και η ιδιοκτησία είναι κλοπή ή καταπάτηση, βάλε τον κώλο σου κάτω και διάβασε, αυτό είναι δικό μου, μου ανήκει, δεν ανήκει σε κάποιον άλλον κι αναζητά ιδιοκτήτη, άρα το παίρνω εγώ και τώρα δεν είναι κάποιου άλλου άρα είναι δικό μου, έδωσα χρήματα και, μου τα έδωσε κάποιος άλλος επειδή δούλεψα, έκανα μια δουλειά για εκείνον, γιατί μπαμπά, για να έχω χρήματα, μην πηγαίνεις στη δουλειά μπαμπά, δεν γίνεται να μην πηγαίνω κι εσύ δεν γίνεται να μην πηγαίνεις σχολείο, συγγνώμη για τα ψέματα, εσύ να λες μόνο την αλήθεια, τι είναι αυτό μπαμπά, δεν ξέρω παιδί μου αλλά σίγουρα φτιάχνεται στην Κίνα, και τα σύννεφα μπαμπά;, όχι κορίτσι μου αλλά δεν παίρνω κι όρκο, ένα σου λέω μόνο, να μην βιάζεσαι, δεν είμαστε στην ώρα μας, πρέπει να είμαστε στην ώρα μας, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, όρθιοι οι πιστοί, καθήμενοι και μη καθήμενοι, βγήκε το Άγιο Ποτήριο, ταπεινό, χρυσό, επίχρυσο, ασημένια η λαβίδα δεν κολλάει γρίπη, πουτάνα γρίπη σε είχαμε ξεχάσει, γρίπη άλφα, γρίπη βήτα, μία γραμμή αρνητικό, δύο γραμμές θετικό, τρεις γραμμές δεν πλήρωσες τη δόση, ωχ, εντολή διακοπής, χρυσό και ασήμι, πόσο ν’ ανέβηκε σήμερα, κάπου πρέπει να τοποθετήσω τα trillions, ποιοι νήστεψαν και ποιοι όχι, δεν θέλω να είμαι ούτε το ένα ούτε το άλλο, γιατί υπάρχει και τρίτο;, δεν υπάρχει όμως υπάρχει, δεν υποτάσσονται όλα στην αριθμητική, μα γιατί, τόσοι πάνω από τη γη, τόσοι κάτω από τη γη, ξεχάσαμε τι σημαίνει πόλεμος, οι από κάτω έχουν rare earths, βγάλτε τα από εκεί μέσα, καλύτερα έξω και πάνω στη γη πλάι σ’ έναν φτωχό αγρότη παρά στον Άδη βασιλιάδες, πολυμήχανε είδες τόσα και τόσα, όλα τα είδες, έχασαν οι λέξεις πια το περιεχόμενό τους, να βρούμε άλλες λέξεις και θα τις βρούμε τις λέξεις, όχι εμείς, εμείς ξοφλήσαμε, δεν ξόφλησες τώρα πατέρα, ξόφλησες χρόνια πριν, οι σπάνιες γαίες βρίσκονται πάνω από τη γη, βρίσκονται πάνω της, περπατούν κι αναπνέουν, σιγοψιθυρίζουν στο χάραμα και βαδίζουν ξυπόλυτες στη γη, όλοι στον δρόμο και, θα βρεθούν οι λέξεις, ειδικά στα ελληνικά, τα ελληνικά είναι η καλύτερη ελληνική γλώσσα όλων των ελληνικών γλωσσών που έχουν υπάρξει ποτέ στις ελληνόφωνες φυλές, μα η ελληνική φυλή είναι μία, πες το αυτό στους αρχαίους Θηβαίους που κατηγορούσαν τους Πλαταιείς για αττικισμό, όμως οι ξένοι αναγνωρίζουν την Ελλάδα, το μεγαλείο της, έχει καλά παιδιά η Ελλάδα, τους ξέρουν τους Έλληνες, είναι καλά παιδιά, ήσυχα και υπάκουα, γιορτή κάθε χρόνο στον Λευκό Οίκο να τραγουδούν «τσιφτετέλι τούρκικο» και καλώδιο ελληνικό, λιγάκι στην άκρη να περάσω το καλώδιο, όχι ρε γκιαούρη, α ρε Τουρκαλά, θα σου φέρω τη Chevron να σε κάνει ντα, νινανάη γιάβρουμ νινανάη νάηνα, καλά ντε, δεν είπαμε και τίποτα, κάτι θα βρούμε να το κάνουμε, θα το τεντώσουμε ν’ απλώσουμε τα ρούχα, κι άλλο πλυντήριο;, μα πόσα πλυντήρια πια, δεν πειράζει, είναι Bosch, absolut Deutsche qualität made in China, συγγνώμη παιδί μου για τα ψέματα, πάμε να βγούμε στον δρόμο. Θα τις βρεις εσύ τις λέξεις.
