Ποδηλατοπορεία στη μνήμη του, Σάββατο 17/9, 18:00, Λευκός Πύργος
Στις 8 Αυγούστου 2016 έφυγε από κοντά μας ο Νίκος Αδάμ κολυμπώντας στη θάλασσα της Συκιάς Χαλκιδικής που πάντα αγαπούσε. Έφυγε όπως πάντα ήθελε να φύγει, ξαφνικά, χωρίς να βιώσει τη σταδιακή φθορά της ασθένειας, χωρίς να υποστεί την έκπτωση λειτουργικότητας που συνεπάγεται το γήρας και χωρίς να επιβαρύνει κανέναν και καμιά με τη φροντίδα του.
Όσο και αν μας πονάει, έφυγε με έναν τρόπο που άξιζε στην αξιοπρεπή ζωή του. Ο Νίκος Αδάμ αγαπήθηκε πολύ από συγγενείς, φίλους/ες, συναδέλφους/ισσες, και κυρίως από το κίνημα (έτσι το έλεγε). Θες η φυσική του ευγένεια και γλυκύτητα (όλους/ες τους/τις χαιρετούσε με υποκοριστικά και χάδια) θες η αντίληψή του ότι όλοι οι χώροι έχουνε να πούνε κάτι αν θέλεις να ακούσεις (σε όλες τις εκδηλώσεις πήγαινε αν τον ενδιέφερε το θέμα, γυρνώντας πολλές φορές απογοητευμένος – λέγοντας χαρακτηριστικά «έχουμε κι εμείς μια ψυχοπαθολογία ρε παιδάκι μου») θες η σεμνότητά του και η απέχθεια απέναντι στην αυτοπροβολή (δεν σήκωνε τους καμπόσους, ειδικά όταν έκαναν εκφραστικά λάθη, «ήρθε ο άλλος ο οιηματίας» έλεγε) θες η προσφορά του για πρακτικές δουλειές («πολύ καλό παιδί αυτό, μαζεύαμε τις καρέκλες, πήγαμε με τη ντουντούκα, στήσαμε τα τραπέζια») θες το ανακλαστικό του να συνδράμει υλικά σε κάθε εγχείρημα («παιδί μου, να πάμε λεφτά στο κοινωνικό ιατρείο, στο alterthess, στη ΒΙΟΜΕ μαζεύουν, να πάμε φαγητά στο Ορφανοτροφείο, μάθε τι χρειάζονται») θες η έμφυτη έχθρα στον καταναλωτισμό («εμένα τα έξοδά μου είναι τα τσιγάρα μου και τα έντυπα του χώρου, δεν χρειάζομαι άλλα λεφτά για μένα»).
Μετά την πολιτική κηδεία στις 10 Αυγούστου, οι φίλοι του θα τον ξαναθυμηθούν με μια ποδηλατοπορεία στην παραλία της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης όπου για δεκαετίες αυτός μετακινούνταν μόνο με ποδήλατο.
Σήμερα Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου, στις 18:00. Σημείο εκκίνησης ο Λευκός Πύργος, πορεία μέχρι το Μέγαρο Μουσικής και πίσω (για όσους δεν έχουν ποδήλατο, θα παραμείνει κόσμος στο Λευκό Πύργο μέχρι να ολοκληρωθεί η ποδηλατοπορεία).
